Bożena Rybicka-Grzywaczewska
Ilustracja
Bożena Rybicka-Grzywaczewska (2018)
Data i miejsce urodzenia

10 września 1957
Gdynia

Zawód, zajęcie

działaczka społeczna

Małżeństwo

Maciej Grzywaczewski

Krewni i powinowaci

Arkadiusz Rybicki, Mirosław Rybicki, Sławomir Rybicki (bracia)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności
Wizerunek Bożeny Rybickiej-Grzywaczewskiej na muralu „Kobiety Wolności” w Gdańsku

Bożena Dorota Rybicka-Grzywaczewska[1] (ur. 10 września 1957 w Gdyni) – polska działaczka społeczna, z zawodu technolog żywienia, uczestniczka opozycji demokratycznej w okresie PRL.

Życiorys

Córka Stefana i Marii Rybickich. Absolwentka Technikum Gastronomicznego w Gdańsku z 1976 w zakresie technologii żywienia. Do 1980 pracowała m.in. w WSS Społem. Od 1977 działała w organizacjach opozycyjnych, należała do Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1979 była wśród sygnatariuszy deklaracji powołującej Ruch Młodej Polski. Współpracowała z Wydawnictwem im. Konstytucji 3 Maja, brała udział w organizacji nielegalnych manifestacji rocznicowych.

W trakcie wydarzeń sierpniowych w 1980 uczestniczyła w strajku w Stoczni Gdańskiej[2]. Później zaangażowała się w działalność NSZZ „Solidarność”, została osobistą sekretarką przywódcy związku Lecha Wałęsy. W 1981 brała udział w delegacji NSZZ „S” w czasie wizyty w Watykanie.

Po wprowadzeniu stanu wojennego pozostawała kilka miesięcy w ukryciu. Do 1984 prowadziła nieformalny sekretariat Lecha Wałęsy. Od 1984 przebywała na emigracji we Francji, gdzie współpracowała z wydawnictwami, a także organizowała Fundusz „SOS Pomoc Chorym w Polsce”. Do kraju wróciła w 1988, zakładała Stowarzyszenie Pomocy Osobom Autystycznym oraz Stowarzyszenie Wspólny Dom. W 1992 stanęła na czele Gdańskiej Fundacji Dobroczynności. W 2008 została przewodniczącą Gdańskiej Rady Seniorów (przy prezydencie miasta).

Jest żoną Macieja Grzywaczewskiego, a także siostrą Arkadiusza, Mirosława i Sławomira Rybickich.

Odznaczenia

Odznaczona m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006)[1] oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2015)[3].

Przypisy

  1. 1 2 Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2006 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807).
  2. ↑ Bartosz Gondek, Rybicka-Grzywaczewska Bożena, Modzelewska Magdalena i Osowska Ewa, wyborcza.pl, 21 sierpnia 2005 [zarchiwizowane 2011-09-13].
  3. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 listopada 2015 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2016 r. poz. 31).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.