Bitwa pod Bandiradley

wojna w Somalii
Kolejne etapy bitwy
Czas	23 grudnia–25 grudnia 2006
Miejsce	Bandiradley, Somalia
Wynik	zwycięstwo sił Etiopii / Puntlandu
Strony konfliktu
Unia Trybunałów Islamskich Puntland  Etiopia
Dowódcy
Mohamed Mohamud Agaweine[1] Puntland: Gen. Adde Musa Abdulrahman Said Płk Abdi Qeybdid
Siły
Nieznane 500 żołnierzy
Straty
Nieznane Jeden śmigłowiec[2]
Położenie na mapie Somalii miejsce bitwy
6°28′51″N 46°56′46″E/6,480833 46,946111

Bitwa pod Bandiradley – starcie, które rozpoczęło się 23 grudnia 2006 roku, kiedy połączone wojska Etiopii i Puntlandu (przy wsparciu miejscowego „pana wojny” Abdiego Qeybdida), zaatakowało miasto Bandiradley, bronione przez siły Unii Trybunałów Islamskich (UTI).

W wyniku walk islamiści zostali wyparci z Bandiradley i zepchnięci 25 grudnia w kierunku południowej granicy w rejonie Adado, leżącej w samozwańczym państwie Galmudug^[3].

Geneza konfliktu

Korzenie konfliktu sięgają wojny domowej w Somalii. Prowincje Galgadud i Mudug ogłosiły secesję oraz utworzenie samozwańczego państwa Galmudug. Nowe państwo leżało na obszarach granicznych Puntlandu i terytoriów zajętych przez Unię Trybunałów Islamskich, mimo starań lokalnych liderów o stworzenie autonomicznego obszaru; z biegiem czasu siły Galmudugu zostały zmuszone do wzięcia udziału w wojnie po stronie wojsk Puntlandu oraz Etiopii.

Interwencja w rejonie była w dużej mierze spowodowana poczuciem zagrożenia Etiopii ze strony zyskujących znaczenie i siły islamistów, tym bardziej, iż Unia Trybunałów Islamskich otwarcie proklamowała ideę „Większej Somalii” przewidującej m.in. przyłączenie do Somali Ogadenu. Dodatkowym bodźcem była Erytrea, oskarżona o wspieranie materialnie islamistów, choć fakt ten nigdy nie został do końca udowodniony^[4].

Przy wsparciu USA, Etiopia przeprowadziła zbrojną interwencje na terytorium Somalii, która była skierowana przeciwko faktycznie panującym tam i kontrolującym stolicę fundamentalistom islamskim^[5].

Preludium bitwy

W dniu 14 sierpnia, lokalni przywódcy plemienni, przeciwni UTI, jak i również pragnący niezależności od Puntlandu, powołali Etiopsko-Puntladzką milicję plemienną. Dowódcą milicji został płk. Abdieg Qeybdid^[9].

Dnia 12 listopada, UTI odbiło miasto Bandiradley z rąk milicji^[10].

W dniu 13 listopada, prezydent Puntlandu, generał Mohamud Muse Hersi osobiście doprowadził do skonfiskowania 50 wozów technicznych przeznaczonych dla islamistów^[11].

26 listopada znaczne siły UTI zostały rozmieszczone w okolicy osady Abudwaq, w odległości 15 km od granicy z Etiopią^[12].

Dnia 28 listopada, etiopskie siły w Galkayo, zostały oszacowane na 500 żołnierzy, ponad 100 pojazdów, w tym w czołgi. Nie doszło do wymiany ognia pomiędzy stronami. Tego samego dnia UTI zorganizowała rajd, pod dowództwem Szejka Sharifa Sheikh Ahmeda w kierunku Bandiradley^[13].

W dniu 1 grudnia, w Galkayo aresztowanych zostało 9 duchownych związanych z UTI^[14].

W dniach 7 grudnia – 8 grudnia milicja plemienna dowodzona przez „pana wojny”, pułkownika Abdiego Qeybdida, wzięła udział w starciach z UTI w pobliżu Bandiradley oraz Galkayo^[15]. Setki żołnierzy Etiopii towarzyszące siłą Puntlandu zajęły pozycje w pobliżu obydwu miast. Nastąpiło nieformalne zawieszenie akcji zbrojnych, aż do ogólnego wybuchu działań wojennych w dniu 20 grudnia^[16][17].

Dnia 19 grudnia, 18 pojazdów technicznych wraz z dużą liczbą piechoty etiopskich przybyło jako wsparcie do osady Ballanballe, w celu wzmocnienia wojsk już stacjonujących w mieście. W przededniu bitwy^[18], tj. 22 grudnia, wojska Etiopii wycofały się z Ballanballe, gdzie stacjonowały przez ostatnie trzy miesiące. Było to spowodowane protestem liderów plemiennych, którzy nie życzyli sobie prowadzenia walk między UTI a Etiopią w ich mieście^[19].

Bitwa

W dniu 23 grudnia, 500 żołnierzy oraz 8 etiopskich czołgów wyruszyło w kierunku Bandiradle^[20].

Dnia 24 grudnia, etiopskie samoloty uderzyły na Bandiradley. Obie strony rozpoczęły wzajemny ostrzał artyleryjski^[21].

Dnia 25 grudnia, siły UTI zestrzeliły etiopski helikopter transportowy^[2]. Tego samego dnia bojownicy islamscy wycofali się z zajmowanych pozycji. Skierowali się do osady Adado w prowincji Galgadud, którą następnego dnia opuściły^[22].

Przypisy