Granicznik płucnik – porost bardzo wrażliwy na zanieczyszczenia powietrza

Gatunek wskaźnikowy, bioindykator – gatunek o wąskim zakresie tolerancji (stenobiont) względem jednego lub kilku czynników ograniczających (głównie zanieczyszczenia)[1]. Wykorzystuje się je np. do oznaczania stopnia zanieczyszczenia powietrza (głównie porosty – skala porostowa), stopnia zanieczyszczenia wody (wybrane gatunki ryb, i larwy niektórych owadów), zawartości różnych substancji w glebie (rośliny wskaźnikowe) i innych. Większość z nich znajduje się pod ochroną prawną. Metoda oceny zanieczyszczenia na podstawie występowania bioindykatorów to bioindykacja[2].

Dobry bioindykator powinien wykazywać następujące cechy[1][2]:

  • ściśle określone występowanie (walencja ekologiczna);
  • wysoka specjalizacja;
  • długi cykl życiowy;
  • szeroki zasięg geograficzny (z uwagi na możliwość uniwersalnego wykorzystania w wielu krajach);
  • duża liczebność występowania (umożliwia łatwe odnalezienie gatunku w środowisku, co ogranicza nakład pracy i koszty);
  • łatwość oznaczania (tylko gatunki, które można łatwo rozpoznać i zidentyfikować nadają się na wskaźniki).

Przypisy

  1. 1 2 Marzena Popielarska, bioindykatory, [w:] Marzena Popielarska, Robert Konieczny, Grzegorz Góralski, Słownik szkolny. Biologia, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008, s. 34, ISBN 978-83-7435-692-3.
  2. 1 2 Bioindykatory jako przydatne narzędzie w ocenie zanieczyszczenia środowiska [online], Biotechnologia.pl [dostęp 2023-02-03].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.