 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Żupania | |
| Miasto |
Biograd na Moru |
| Powierzchnia |
35,5 km² |
| Populacja (2011) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
(+385) 023 |
| Kod pocztowy |
23 210 |
| Tablice rejestracyjne |
ZD |
Położenie na mapie żupanii zadarskiej  | |
Położenie na mapie Chorwacji  | |
 43°56′19,9741″N 15°26′43,3522″E/43,938882 15,445376 | |
| Strona internetowa | |
Biograd na Moru (wł. Zaravecchia, węg. Tengerfehérvár, niem. Weißenburg) – miasto i gmina w Chorwacji, w żupanii zadarskiej. Położony jest w północnej Dalmacji, pomiędzy Zadarem a Szybenikiem. Leży nad Morzem Adriatyckim naprzeciwko wyspy Pašman. W 2011 roku liczył 5569 mieszkańców[1].
Miejscowość ma długie tradycje turystyczne. Pierwsi turyści przybyli do Biogradu w 1920 z Czechosłowacji. Pierwszy hotel powstał w 1935. Biograd na Moru był znanym kurortem już za czasów komunistycznej Jugosławii.
Geografia
Miasto znajduje się 28 kilometrów na południe od Zadaru. Centrum Biogradu leży na małym półwyspie otoczonym zatokami Bošana od północy i Soline od południa, a pozostała część na lądzie. Naprzeciwko Biogradu znajduje się wyspa Pašman.
Średnia roczna temperatura waha się od 7 °C w styczniu do 24,5 °C w lipcu.
Biograd jest centrum lokalnego handlu i transportu z powodu dobrych połączeń z okolicznymi miejscowościami i wyspą Pašman (prom do Tkonu). Przez miasto przebiega Magistrala Adriatycka. Około 15 kilometrów na północ znajduje się węzeł Benkovac na autostradzie A1.
Historia
Pierwsze wzmianki o Biogradzie pochodzą z połowy X stulecia. W XI stuleciu było ono siedzibą królów chorwackich. W roku 1050 zbudował król Petar Kreszimr klasztor benedyktyński i kościół Św. Iwana. W roku 1102 został w Biogradie koronowany na chorwackiego króla węgierski król Koloman. W roku 1125 zburzyli miasto Wenecjanie. W Biogradzie panowali w latach 1409–1797. W roku 1646 miasto zostało zniszczone przez same wojsko chorwackie, kiedy ustępowali podczas wojen wenecko-tureckich. Muzeum miejskie wystawia liburskie oraz rzymskie odkrycia i resztki średniowiecznego miasta królewskiego, lecz specjalną atrakcją są odkryte artefakty z przeciągu 17. stulecia i odkrycia zatopionych statków[2].
Przypisy
- 1 2 Popis stanovništva, kućanstava i stanova 2011. Stanovništvo prema spolu i starosti, Zagreb: Državni zavod za statistiku Republike Hrvatske, 2013 (Statistička izvješća; 1468), s. 68, 474, ISSN 1333-1876 [zarchiwizowane 2023-02-12].
- ↑ Łukasz Ropczyński, Biograd na Moru [online], Kierunek Chorwacja, 6 sierpnia 2016.
