Młodość i kariera związkowa

Jest dzieckiem z mieszanego małżeństwa, jego ojciec był z pochodzenia Anglikiem, a matka Australijką^[1]. Ukończył studia prawnicze na Monash University, a potem uzyskał dyplom MBA na University of Melbourne^[2]. Jeszcze jako student zaczął udzielać się w młodzieżówce Partii Pracy, był także niepełnoetatowym asystentem kilku polityków ALP ze stanu Wiktoria, w tym wieloletniego ministra spraw zagranicznych Garetha Evansa. Przez pierwsze półtora roku po studiach pracował w kancelarii prawnej wyspecjalizowanej w reprezentowaniu związków zawodowych, a później został bezpośrednim pracownikiem jednej z central związkowych. W 1999 został wybrany do Zgromadzenia Ustawodawczego Wiktorii, jednak szybko zrezygnował z mandatu, przedkładając karierę związkową nad polityczną. W latach 1998-2006 był sekretarzem stanowym Australian Workers' Union (AWU), jednego z największych związków zawodowych w Australii. Równocześnie w latach 2001-2006 zajmował stanowisko sekretarza generalnego AWU na szczeblu ogólnokrajowym.

Kariera polityczna

W 2007 rozpoczął karierę polityczną na szczeblu federalnym, uzyskując mandat w Izbie Reprezentantów z okręgu wyborczego Maribyrnong^[3], zlokalizowanego w północno-zachodniej części Melbourne. Korzystając z okazji, że w tych samych wyborach ALP odzyskała po 11 latach status partii rządzącej, wszedł do egzekutywy w randze sekretarza parlamentarnego, co w australijskich ministerstwach stanowi najniższy z trzech szczebli przewidzianych dla osób będących jednocześnie parlamentarzystami. Odpowiadał za kwestie osób niepełnosprawnych oraz dzieci^[4]. W 2010 był jednym z głównych rozgrywających podczas wewnątrzpartyjnego przewrotu, w wyniku którego Kevin Rudd został zastąpiony jako szef partii i rządu przez Julię Gillard^[5]. Wcześniej kilku wpływowych polityków ALP starszego pokolenia, m.in. były premier Bob Hawke, publicznie wskazywało na samego Shortena jako na dobrego kandydata na te stanowiska^[6], lecz on postanowił zachować lojalność wobec Gillard, która odwdzięczyła mu się awansem na stanowisko ministra junior ministry (czyli o szczebel poniżej gabinetu) odpowiedzialnego za służby finansowe. W grudniu 2011 Shorten został awansowany do najwyższej ministerialnej rangi, członka gabinetu, i otrzymał pod swoją pieczę kwestie związane z relacjami pracodawcy – pracownicy^[7].

W czerwcu 2013, podczas kolejnego przesilenia na szczytach ALP, zdecydował się zmienić front i poprzeć Kevina Rudda, który odzyskał wkrótce później stanowisko premiera^[8]. Shorten został następnie członkiem drugiego gabinetu Rudda, gdzie kierował resortem edukacji. Po przegranych wyborach we wrześniu 2013 i przejściu ALP do opozycji, Shorten zgłosił swój akces do rywalizacji o przywództwo w partii. Jego kontrkandydatem był dotychczasowy wicepremier Anthony Albanese^[9]. Ostatecznie zwyciężył w wewnętrznych wyborach 13 października 2013, przejmując stery ALP od tymczasowego lidera Chrisa Bowena^[10]. Przywództwo zakończył 27 maja 2019^[11] .

Życie prywatne

Shorten żyje obecnie w swoim drugim małżeństwie, jego żoną jest Chloe Shorten, z domu Bryce, córka byłej gubernator generalnej Australii Quentin Bryce. Wcześniej był żonaty z Debbie Beale, córką wieloletniego posła Liberalnej Partii Australii, Juliana Beale’a^[12].