Bijinga
Ilustracja
Utamaro Kitagawa, Malowanie ust (1794)
Nazwa japońska
Kanji

美人画

Transkrypcja Hepburna

bijin-ga

Bijinga (jap. 美人画 bijin-ga) – ogólne określenie portretów pięknych kobiet w japońskiej sztuce, zwłaszcza powstałych w drzeworytniczej technice ukiyo-e (jap. 浮世絵). Termin stosowany jest również obecnie, pod warunkiem, że odnosi się do raczej klasycznego przedstawienia kobiety, zwykle ubranej w kimono.

Niemal wszyscy artyści ukiyo-e tworzyli bijin-ga (bijin – piękna dziewczyna, kobieta, piękność[1]); ga – obraz, rysunek, szkic[2]), stanowiące jeden z głównych tematów w tym stylu, ale nieliczni, jak m.in.: Utamaro Kitagawa (ok. 1753–1806), Harunobu Suzuki (ok. 1725–1770), Chikanobu Toyohara (1838–1912), Eisen Keisai (1790–1848) i Kiyonaga Torii (1752–1815), są postrzegani jako mistrzowie tej formy.

1
Chikanobu Toyohara, Prawdziwa piękność
2
Utamaro Kitagawa, Trzy piękności swoich czasów
3
Eisen Keisai, Piękność

Przypisy

  1. ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Ltd., 1991, s. 89. ISBN 4-7674-2015-6.
  2. ↑ Japanese-English Character Dictionary. Tokyo: 1991, s. 382. ISBN 4-8053-0574-6.

Literatura dodatkowa

  • Amy Reigle Newland, Shinji Hamanaka: The Female Image: 20th Century Prints of Japanese Beauties. Hotei Publishing, 2000. ISBN 90-74822-20-7.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.