wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
370 m n.p.m. |
Liczba ludności (2022) |
1153[1] |
Strefa numeracyjna |
33 |
Kod pocztowy |
34-325[2] |
Tablice rejestracyjne |
SZY |
SIMC |
0059482 |
Położenie na mapie gminy Łodygowice | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego | |
49°43′37″N 19°10′17″E/49,726944 19,171389[3] | |
Strona internetowa |
Bierna – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Łodygowice, nad Wilczym Potokiem w sąsiedztwie Jeziora Żywieckiego. Powierzchnia sołectwa wynosi 316,7 ha[4], a liczba ludności 933, co daje gęstość zaludnienia równą 294,6 os./km².
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.
Bierna położona jest niedaleko Żywca w Kotlinie Żywieckiej (11,5 km na północny zachód od Żywca) otoczonej pasmami gór Beskidu Śląskiego, Małego i Żywieckiego, w pobliżu Skrzycznego i Magurki Wilkowickiej. W miejscowości znajduje się stadnina koni; ponadto drobny handel (sklepy spożywczo-przemysłowe).
Miejscowości sąsiadujące: Zarzecze, Łodygowice, Czernichów.
Części wsi
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0059507 | Fijaki | część wsi |
0059513 | Jakubce | część wsi |
0059520 | Koło Dzwonka | część wsi |
0059536 | Na Górze | część wsi |
1003360 | Na Grapie | część wsi |
1003383 | Pasierbki | część wsi |
0059542 | Więziki | część wsi |
Dawniej częścią Biernej był Glemieniec[7][8], obecnie w granicach Łodygowic[6].
Historia
Historycznie miejscowość jest częścią Księstwa oświęcimskiego[9]. W 1564 roku wraz z całym księstwem oświęcimskim i zatorskim leżała w granicach Korony Królestwa Polskiego, znajdowała się w województwie krakowskim w powiecie śląskim. Po unii lubelskiej w 1569 księstwo Oświęcimia i Zatora stało się częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów w granicach, której pozostawało do I rozbioru Polski w 1772[9]. Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze austriackim i leżała w granicach Austrii, wchodząc w skład Królestwa Galicji i Lodomerii.
Zabytki
Na terenie wsi znajduje się kilka kapliczek[10]:
- kamienna barokowa kapliczka z figurą Jezusa Nazaretańskiego, pochodząca z II poł. XVIII wieku lub z I poł. XIX wieku. Kapliczka została uszkodzona w 1945 r.,
- kamienna kapliczka z XIX wieku, wykonana przez Jakuba i Jana Habdasów,
- kapliczka z posągiem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny z 1837 r.
Przypisy
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 62 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 5813
- ↑ Statut Sołectwa Bierna. UG Łydogywice, 2006. [dostęp 2014-12-02].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- 1 2 TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Bierna (województwo śląskie), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 590 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej : opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych
- 1 2 Jan Nepomucen Gątkowski: Rys dziejów księstwa oświęcimskiego i zatorskiego. Lwów: nakład autora, 1867.
- ↑ Jerzy Szablowski , Zabytki sztuki w Polsce. Inwentarz topograficzny III. Powiat żywiecki; województwo krakowskie. Wydawnictwo Państwowego Instytutu Historii Sztuki, Warszawa 1948, s. 37 .
Bibliografia
- Bierna. www.bierna.ovh.org. [dostęp 2014-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-21)].
- Bierna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 220 .