Biegus indyjski (Anas platyrhynchos domesticus) – rasa kaczki pochodząca z południowo-wschodniej Azji. Wywodzi się od kaczki krzyżówki, należy do grupy „kaczek lekkich”[1]. Znanych jest 8–10 odmian biegusa[2].
Historia
Po raz pierwszy opisano ją w 1851 roku na Półwyspie Malajskim (wówczas kolonia brytyjska) oraz na wyspie Lombok w Indonezji. Jednak do Europy kaczki musiały trafić wcześniej inną drogą, ponieważ są one przedstawiane na malowidłach malarzy holenderskich z XVII wieku[3]. Tym bardziej, że niektóre stare rasy hodowlane kaczek europejskich wykazują podobne umaszczenie.
Charakterystyka
Tułów jest smukły, wydłużony w kształcie butelki z długą szyją. Dzięki swojej sylwetce i postawie przypomina pingwina. Ma krótkie oraz szeroko rozstawione nogi, nieproporcjonalnie długi dziób oraz szczątkowe skrzydła, dzięki którym można ją hodować na wybiegu bez amputacji skrzydeł. Cechuje się ruchliwością.
Średnia masa i długość ciała
- kaczor: 1,7–2 kg, dł. ciała 75 cm
- kaczka: 1,5–1,7 kg, dł. ciała 50 cm[4]
Kaczka składa od 270–280 jaj o masie do 80 g. Okres nieśności trwa 52 tygodnie.
Pożywienie
Rasa jest odporna na niesprzyjające warunki atmosferyczne oraz łatwa w hodowli. Biegusy indyjskie żywią się głównie paszą, choć jadają również muchy, ślimaki, dżdżownice oraz drobną roślinność[5].
Przypisy
- ↑ Classification of Breeds. Poultry Club. [dostęp 2017-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-12)]. (ang.).
- ↑ Biegus indyjski. Ptaki ozdobne. [dostęp 2017-11-28].
- ↑ History of the Indian Runner Duck. The Indian Runner Duck Association. [dostęp 2017-11-28]. (ang.).
- ↑ Biegus Indyjski ( ang. Indian Runners., niem. laufenten) [online], aviornis.com.pl [dostęp 2017-12-02].
- ↑ Biegus Indyjski. Fauna & Flora. [dostęp 2017-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)].