Święty
Bernard z Menthon
Ilustracja
Figura św. Bernarda z Menthon na Małej Przełęczy Świętego Bernarda
Data i miejsce urodzenia

ok. 996
Menthon lub okręg Aosty

Data śmierci

15 czerwca 1081 lub 1086

Czczony przez

Kościół katolicki

Kanonizacja

1681
przez Innocentego XI

Wspomnienie

15 czerwca

Patron

alpinistów i mieszkańców Alp, turystów, narciarzy i ratowników górskich

Bernard z Menthon, również: Bernard z Aosty, Bernard z Mont-Joux (ur. ok. 996 w Menthon k. Annecy lub w okręgu Aosty[1], zm. 15 czerwca 1081[2][3], lub 1086[2]) – włoski zakonnik, założyciel schroniska dla wędrowców na Wielkiej Przełęczy Świętego Bernarda, pierwszego punktu ratownictwa górskiego, święty katolicki.

Życie

Bernard urodził się w Menthon[2][3], nad jeziorem Annecy w Sabaudii. Pochodził z rodziny szlacheckiej i był krewnym burgundzkiej królowej Ermengardy. Studiował w Paryżu filozofię i prawo. Był wędrownym kaznodzieją w dolinie Aosty i diecezji Novara. Inne źródła podają[4], że pochodził z okręgu Aosty w północnych Włoszech.

Ok. 1050 założył schronisko dla wędrowców na Wielkiej Przełęczy Świętego Bernarda[2]; i być może, również na Małej Przełęczy Świętego Bernarda. Przyczyną założenia schroniska był fakt, że przejście przez Alpy koło Mont Joux między Wallis a doliną Aosty było niebezpieczne, a wśród podróżujących było wielu pielgrzymów.

Sławę zawdzięczał Bernard również nazwanej od jego imienia rasie psów – bernardynów. Szkolone psy pomagały mnichom, a od połowy XVII w. stały się osobną rasą.

W kwietniu 1081 w Pawii Bernard usiłował odwieść cesarza Henryka IV od walki z papieżem Grzegorzem VII. W drodze powrotnej z Pawii zmarł w Novarze. Jego grób znajduje się w tamtejszej katedrze.

Hagiografia

Według starszych przekazów hagiograficznych, reprezentowanych przez tradycję włoską, święty Bernard pochodził z okręgu Aosty (płn. Włochy). Tam też był potem archidiakonem i rozwijał działalność charytatywną[1].

Inne źródła podają, że Bernard żył prawie 100 lat wcześniej[3][5],; w latach 923-1008. Jego ojciec, Ryszard z Menthon, chciał go zaręczyć. Bernard się na to nie zgodził, więc został uwięziony w wieży rodzinnego zamku, z którego wkrótce uciekł do Aosty. Tam przyjął go archidiakon Piotr, udzielił mu święceń kapłańskich i mianował swoim następcą. W cudownej ucieczce przez okno miał mu pomóc św. Mikołaj z Miry.

Kult

Bernard z Menthon już w XII w. był czczony w całym Piemoncie jako święty. W 1123 biskup Ryszard z Novary ogłosił go świętym. Oficjalnie został wpisany do martyrologium rzymskiego dopiero przez papieża Innocentego XI w 1681.

Patronat

Święty Bernard jest patronem alpinistów i mieszkańców Alp. Patronuje również turystom, narciarzom i ratownikom górskim[1].

Papież Pius XI w 1923 ogłosił Bernarda z Menthon patronem mieszkańców Alp i alpinistów, a 20 sierpnia 1923 wysłał posłanie apostolskie do biskupa Annency o kulcie św. Bernarda:

W celu rozszerzenia kultu tak wielkiego człowieka, który wśród mieszkańców Alp trwa nieprzerwanie do dziś, pragniemy mocą władzy apostolskiej ogłosić św. Bernarda z Menthon niebieskim patronem nie tylko dla mieszkańców Alp, lecz także dla wszystkich, którzy uprawiają turystykę górską. Zaprawdę, ze wszystkich czynności, w których poszukuje się godnej rozrywki, nie ma bardziej dobroczynnej dla duchowego i cielesnego zdrowia niż ta, trzeba tylko ograniczyć ryzyko. Po ciężkiej pracy i trudach wchodzi się bowiem w górę, gdzie powietrze jest rzadsze i czystsze – z jednej strony odnawia się i wzmacnia w ten sposób siły, z drugiej – człowiek staje się wytrzymalszy także w najtrudniejszych obowiązkach życiowych, ponieważ uczy się odważnie spoglądać na wszystkie niebezpieczeństwa. Podczas oglądania nieskończoności i piękna co rusz otwierających się zaczarowanych widoków nasza dusza unosi się ku Bogu, stwórcy i panu natury.

Dzień obchodów

Wspomnienie liturgiczne św. Bernarda z Menthon w Kościele katolickim obchodzono w różnych dniach: 16 i 28 maja, 1 listopada. Obecnie Kościół wspomina świętego 15 czerwca[1][6],.

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Św. Bernard z Aosty - Duszpasterstwo Turystyczne Archidiecezji Krakowskiej
  2. 1 2 3 4 Bernhard von Aosta w "Historisches Lexikon der Schweiz"
  3. 1 2 3 Bernhard von Menthon w Heiligenlexikon
  4. ↑ Henryk Fros, Franciszek Sowa, Twoje imię. Przewodnik onomastyczno-hagiograficzny, Kraków: WAM, 2000, ISBN 83-7097-704-9, OCLC 751170319.
  5. ↑ Bernhard von Menthon. bautz.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-02)]. w Biographisch-Bibliographischen Kirchenlexikon [zarchiwizowano: 2012-02-02] (niem.)
  6. ↑ Święty Bernard, zakonnik na brewiarz.pl

Bibliografia

  • Henryk Fros, H. Wegner, Bernard z Aosty, [w:] Encyklopedia katolicka, t.2, Lublin 1985, kolumny 299-300.
  • K. Hofmann, Bernhard v. Menthon, [w:] Lexikon für Theologie und Kirche, Bd. 2, Freiburg im Breisgau 1931, kolumny 205-206.
  • Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa, Twoje imię. Przewodnik onomastyczno-hagiograficzny, WAM, Kraków 2000, ISBN 83-7097-704-9
  • "Wielka encyklopedia Oxfordu", Oxford Educational, Poznań 2008
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.