Herb według Baltisches Wappenbuch
Herb według Ostrowskiego

Berg (Karmel) – polski herb szlachecki.

Opis herbu

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu złotym czarne skrzydło orle. Pod nim i u góry tarczy po bokach po gwieździe srebrnej. klejnot: nad hełmem w zawoju złoto-czarno-srebrnym gwiazda jak w godle między dwoma skrzydłami orlimi z prawej złotym, z lewej czarnym. Labry czarne podbite złotem i srebrem[1].

Juliusz Karol Ostrowski zamieszcza nieco uproszczoną wersję herbu, gdzie nad tarczą bezpośrednio korona, zaś w klejnocie skrzydło jak na tarczy. Labrów brak[2].

Nazwa Karmel

Z nazwą tą zapisuje herb Juliusz Karol Ostrowski[2]. Tymczasem z Karmelu pisała się inna rodzina o nazwisku Berg, chociaż niewykluczone, że spokrewniona z omawianą. Herb rodziny Berg von Karmel, według Uruskiego, nosił nazwę Góry[3][1].

Najwcześniejsze wzmianki

Herb przynależny rodzinie inflanckiej przybyłej z Westfalli w XVI wieku w osobie Ottona von Berg. Rodzina może być spokrewniona z innymi inflanckimi rodzinami o nazwisku Berg, które nosiły w herbach czarnego orła bądź jego elementy - Berg z domu Kandel i Kurmis i Berg z domu Karmel. Rodzina zapisana do rejestrów szlachty estońskiej w 1745 i liwońskiej w 1747. Z rodziny tej Friedrich von Berg uzyskał w 1849 austriacki tytuł hrabiowski, następnie zatwierdzony w Finlandii w 1856.

Herbowni

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

Berg (Berck), von Berg z domu Kattentack.

Istniały inne rodziny Bergów (być może spokrewnione), pisząca się z innych domów, używające innych herbów.

Znani herbowni

Fiodor Berg (Friedrich von Berg).

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Carl Arvid von Klingspor: Baltisches Wappenbuch. Wappen sämmtlicher, den Ritterschaften von Livland, Estland, Kurland und Oesel zugehöriger Adelsgeschlechter. Stockholm: 1882.
  2. 1 2 Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 19.
  3. ↑ Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 1. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1904, s. 141-142.

Bibliografia

  • S. Orgelbranda Encyklopedia Powszechna, T.2 (od litery B. do Borysz), 1898, s. 334.
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
  • Tor Carpelan (Hrsg.): Ättartavlor för de på Finlands Riddarhus inskrivna ätterna. Helsingfors 1942.
  • Genealogisches Handbuch der Baltischen Ritterschaften. (Neue Folge), Hamburg 2011, Bd. 1, S. 21–90
  • Genealogisches Handbuch der baltischen Ritterschaften, Teil 2, 1.2: Estland, Görlitz, 1930 S. 654–662 (Stammreihe und ältere Geschichte)
  • Genealogisches Handbuch der Oeselschen Ritterschaft, 1935, S. 30
  • Genealogisches Handbuch des Adels, Adelslexikon Band I, Band 53 der Gesamtreihe, S. 330–331, C. A. Starke Verlag, Limburg (Lahn) 1972, ISSN 0435-2408
  • Gothaisches Genealogisches Taschenbuch der Gräflichen Häuser Gotha 1879 (Stammreihe), bis 1882 (Fortsetzungen)
  • August Wilhelm Hupel: Nordische Miscellaneen. Riga 1790, Band 20/21, S. 29–31

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.