Berengaria Kastylijska
Ilustracja
ilustracja herbu
królowa Leónu
Okres

od 1197
do 1204

Jako żona

Alfonsa IX

królowa Kastylii
Okres

od 6 czerwca 1217
do 31 sierpnia 1217

Poprzednik

Henryk I

Następca

Ferdynand III Święty

Dane biograficzne
Dynastia

burgundzka

Data i miejsce urodzenia

1179 lub 1180
Burgos

Data śmierci

8 listopada 1246

Miejsce spoczynku

Las Huelgas

Ojciec

Alfons VIII Szlachetny

Matka

Eleonora

Mąż

Konrad II Szwabski
od 1188
do 1191

Mąż

Alfons IX
od 1197
do 1204

Dzieci

Eleonora
Konstancja
Ferdynand III Święty
Alfons
Berengaria

Pieczęć Berengarii Kastylijskiej, 1215 r.

Berengaria Kastylijska (ur. w 1179 lub 1180[1] w Burgos, zm. 8 listopada 1246) – królowa Leónu jako żona Alfonsa IX oraz królowa Kastylii na mocy praw własnych.

Berengaria urodziła się jako najstarsze dziecko króla Kastylii Alfonsa VIII i jego żony Eleonory.[2]

Berengaria jako najstarsze dziecko króla, a więc w przypadku bezpotomnej śmierci jej braci, dziedziczka korony Kastylii, była bardzo pożądaną kandydatką na małżonkę.[1] Spowodowało to, że już w 1188 roku podpisano umowę małżeńską Berengarii i Konrada, syna Fryderyka I Barbarossy.[1] Umowa ta potwierdzała jej prawa do tronu Kastylii, który miałby jej przypaść w przypadku śmierci jej ojca i bezpotomnej śmierci jej braci.[1] W 1191 roku małżeństwo to, z przyczyn politycznych, zostało anulowane.[1]

W celu zapewnienia dobrosąsiedzkich stosunków z królestwem Leónu Berengaria poślubiła króla Leónu Alfonsa IX jesienią 1197 roku.[2] Jednak papież Innocenty III (którego pontyfikat rozpoczął się 8 stycznia 1198 roku) sprzeciwił się temu związkowi ze względu na pokrewieństwo małżonków (zarówno ojciec Berengarii Alfons VIII, jak i jej mąż Alfons IX byli wnukami Alfonsa VII).[1] Mimo to para pozostała razem do 1204 roku.

Berengaria miała z Alfonsem IX 5 dzieci[2]:

  • Eleonora (1198/1199-1202),
  • Konstancja (1200-1242),
  • Ferdynand III Święty (1201-1252), król Kastylii i Leónu,
  • Alfons (1203-1272),
  • Berengaria (1204-1237).

Próbowano uzyskać dyspensę papieską, co się jednak nie udało. Berengaria wróciła do Kastylii w maju 1204 roku i poświęciła się opiece nad swoimi dziećmi.[1]

W 1214 roku, po śmierci Alfonsa VIII, korona Kastylii przeszła na jedynego żyjącego jego syna, wówczas dziesięcioletniego brata Berengarii, Henryka I. Regencję objęła ich matka Eleonora, lecz zmarła ona 24 dni po swoim mężu.[2] W związku z tym Berengaria została regentką. Jej władzy sprzeciwili się niektórzy możni Kastylii, co doprowadziło do przejęcia regencji przez Álvaro Núñez de Lara, jak również było przyczyną walk wewnętrznych. Nieoczekiwana śmierć Henryka I 6 czerwca 1217 roku spowodowała, że Berengaria została spadkobierczynią tronu Kastylii. Wówczas Berengaria sprowadziła do siebie od Alfonsa IX swojego syna Ferdynanda, na rzecz którego abdykowała 31 sierpnia.

Berengaria zmarła 8 listopada 1246 i została pochowana w Las Huelgas niedaleko Burgos.[1]

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 Miriam Shadis: Berenguela of Castile (1180–1246) and political women in the high middle ages. Palgrave Macmillan, 2010. ISBN 978-0-312-23473-7. (ang.).
  2. 1 2 3 4 Gonzalo Martínez Díez, SI: Berenguela de Castilla. Real Academia de la Historia. [dostęp 2019-03-18]. (hiszp.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.