| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
_rib.PNG.webp){kind=small} | |
Benjamin Luxon (ur. 24 marca 1937 w Redruth[1][2]) – brytyjski śpiewak operowy, baryton.
Życiorys
Studiował u Waltera Grünnera w Guildhall School of Music w Londynie[1]. Po studiach związał się z założonym przez Benjamina Brittena zespołem English Opera Group[1][2][3]. W 1963 roku udał się w nim w podróż koncertową do ZSRR, gdzie wystąpił w rolach Sida w operze Albert Herring i Tarkwiniusza w operze The Rape of Lucretia[1]. W 1971 roku Britten powierzył mu rolę tytułową w swojej operze telewizyjnej Owen Wingrave[1][2]. W 1972 roku debiutował w londyńskim Covent Garden Theatre tytułową rolą w Il ritorno d’Ulisse in patria Claudio Monteverdiego[1], w tym samym roku na tejże scenie wziął udział w prawykonaniu opery Taverner Petera Maxwella Daviesa[2][3]. W latach 1972–1980 występował na festiwalu operowym w Glyndebourne[2]. Od 1974 do 1990 roku związany był z English National Opera w Londynie[2]. W 1980 roku rolą tytułową w Eugeniuszu Onieginie Piotra Czajkowskiego debiutował na deskach nowojorskiej Metropolitan Opera[1][2][3]. Na początku lat 90. XX wieku ze względu na postępującą głuchotę stopniowo wycofał się ze sceny[1].
Poza popisowymi rolami tytułowymi w Eugeniuszu Onieginie i Wozzecku kreował też m.in. robię Hrabiego Almavivy w Weselu Figara, Don Giovanniego w Don Giovannim, Pagagena w Czarodziejskim flecie, Wolframa w Tannhäuserze, Eisensteina w Zemście nietoperza[1].
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (1986)[1][2].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2210–2211. ISBN 0-02-865529-X.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 291. ISBN 978-0-19-533765-5.
- 1 2 3 Lucjan Kydryński: Opera na cały rok. Kalendarium. T. 1. styczeń–czerwiec. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 391. ISBN 83-224-0334-8.