Benin na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1980

Kod MKOl	BEN
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1980 Moskwa
Liczba zawodników	16 w 17 konkurencjach w 2 dyscyplinach
Medale Złoto 0 Srebro 0 Brąz 0 Razem 0

Reprezentacja Beninu na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1980 liczyła 16 zawodników (15 mężczyzn i 1 kobietę), którzy startowali w 2 dyscyplinach. Zawodnicy z tego kraju nie zdobyli żadnego medalu^[1]. Nie można jednoznacznie ustalić najmłodszego i najstarszego reprezentanta, ponieważ data urodzenia 7 zawodników jest nieznana^[1]. Wszyscy zawodnicy reprezentowali swój kraj na igrzyskach po raz pierwszy^[2].

Był to drugi start tej reprezentacji na igrzyskach olimpijskich^[3]. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnęli reprezentanci Beninu na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1980, była 9. pozycja, jaką Barthelémy Adoukonu zajął w rywalizacji pięściarzy w wadze piórkowej.

Tło startu

Narodowy Komitet Olimpijski Beninu powstał w 1962 roku, a Międzynarodowy Komitet Olimpijski zatwierdził go tego samego roku podczas 59. sesji tejże organizacji, która odbyła się w Moskwie^[4].

Benin ma niewielkie tradycje sportowe. Świadczy o tym fakt, że do igrzysk w Moskwie, reprezentanci tego kraju nie zdobywali medali na najważniejszych imprezach międzynarodowych. Największym sukcesem tego kraju było zdobycie brązowego medalu podczas Igrzysk Afrykańskich 1973, które były rozgrywane w nigeryjskim mieście Lagos^{[5][uwaga 1]}.

Benin na letnich igrzyskach olimpijskich zadebiutował w 1972 roku (wówczas jako Dahomej). Jego reprezentanci do czasu startu w igrzyskach w Moskwie nie zdobyli żadnego medalu olimpijskiego^[3].

Statystyki według dyscyplin

Boks

Benin w boksie reprezentowało siedmiu zawodników. Każdy z nich wystartował w jednej konkurencji. Jeden zawodnik rozpoczął turniej 20 lipca, kolejny 21 lipca, następny 22 lipca, natomiast w dwóch następnych dniach startowało po dwóch benińskich bokserów.

Jako pierwszy podczas igrzysk w Moskwie wystartował Patrice Martin, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkiej. W pierwszej fazie zawodów spotkał się z Jordanem Lesowem z Bułgarii. W drugiej rundzie Martin został znokautowany (w 2 minucie i 16 sekundzie), i tym samym odpadł z rywalizacji o medale, zajmując 17. miejsce^[6]. W tej konkurencji najlepszy był Ángel Herrera Vera z Kuby^[7].

Następnym reprezentantem Beninu był Aurélien Agnan, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkopółśredniej. W pierwszej konfrontacji zmierzył się z Patrizio Olivą (który później został mistrzem olimpijskim) z Włoch, z którym Agnan przegrał w pierwszej rundzie przez RSC^{[uwaga 2]} (w 2 minucie i 15 sekundzie), a w końcowej klasyfikacji zajął 17. miejsce.

Kolejnym bokserem startującym w Moskwie był Pierre Sotoumey, który startował w wadze półśredniej. W pierwszej konfrontacji zmierzył się z Andrésem Aldamą (późniejszym zwycięzcą całej imprezy) z Kuby, z którym beniński bokser przegrał przez RSC^{[uwaga 2]} w trzeciej rundzie (w 2 minucie i 35 sekundzie), a tym samym uplasował się na 17. miejscu^[8].

23 lipca wystartowali kolejni bokserzy z tego kraju. Jednym z nich był Firmin Abissi, który startował w wadze koguciej. W pierwszej fazie miał wolny los. W drugiej spotkał się z Ryszardem Czerwińskim. W pierwszej rundzie Polak znokautował Benińczyka (w 1 minucie i 12 sekundzie), a tym samym Abissi odpadł, i zajął 17. miejsce^[9][10]. W tej konkurencji najlepszy był Juan Hernández Pérez z Kuby^[11].

Następnym bokserem z Beninu był Roger Houangni, który startował w wadze lekkośredniej. W 1/16 finału zmierzył się z Jacksonem Riverą z Wenezueli. Houangni przegrał 0-5, i zajął 17. miejsce^[12]. Najlepszym bokserem w tej wadze został Armando Martínez z Kuby^[13].

Następnego dnia wystartował Barthelémy Adoukonu, bokser wagi piórkowej. W pierwszej fazie miał wolny los, natomiast w drugiej spotkał się z Anicetem Sambo z Madagaskaru. W drugiej rundzie Sambo został zdyskwalifikowany, przez co Adoukonu wygrał i awansował do następnej fazy. Tam zmierzył się z Bułgarem, Caczo Andrejkowskim. W drugiej rundzie Bułgar znokautował Adoukonu'a (w 51 sekundzie), a tym samym beniński bokser przegrał, ostatecznie zajmując 9. miejsce^[14][15]. W tej konkurencji najlepszy był Rudi Fink z RFN^[16].

Ostatnim bokserem reprezentującym ten kraj był Étienne Loco Gbodolle, bokser wagi średniej. W pierwszej fazie spotkał się z Christerem Corpi ze Szwecji. Gbodolle został zdyskwalifikowany, a tym samym odpadł, zajmując 17. miejsce^[17][18]. W tej konkurencji najlepszy był José Gómez z Kuby^[19].

Mężczyźni

Zawodnik	Konkurencja	1/32	1/16	1/8	Ćwierćfinał	Półfinał	Finał
		Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Pozycja
Patrice Martin	waga lekka	—	Jordan Lesow nokaut (druga runda)	NQ				17.
Aurélien Agnan	waga lekkopółśrednia	—	Patrizio Oliva RSC[uwaga 2] (pierwsza runda)	NQ				17.
Pierre Sotoumey	waga półśrednia	—	Andrés Aldama RSC[uwaga 2] (trzecia runda)	NQ				17.
Firmin Abissi	waga kogucia	BYE	Ryszard Czerwiński nokaut (pierwsza runda)	NQ				17.
Roger Houangni	waga lekkośrednia	—	Jackson Rivera 0:5	NQ				17.
Barthelémy Adoukonu	waga piórkowa	BYE	Anicet Sambo DSQ[uwaga 3]	Caczo Andrejkowski nokaut (druga runda)	NQ			9.
Étienne Loco Gbodolle	waga średnia	—	Christer Corpi DSQ[uwaga 3]	NQ				17.

Lekkoatletyka

Benin w lekkoatletyce reprezentowało 9 zawodników (8 mężczyzn i 1 kobieta). Wszyscy, oprócz Pascala Aho, który wystąpił w dwóch konkurencjach, wystartowali w jednej konkurencji.

Trzech zawodników wystartowało 24 lipca. Jednym z nich był Pascal Aho, który wziął udział w dwóch konkurencjach – w biegu na 100 metrów oraz w biegu na 200 metrów (ten odbył się trzy dni później). W pierwszej z nich Aho rozpoczął eliminacje w wyścigu nr 5. Wówczas (startując z toru nr 4) uzyskał czas 11,01 i zajął 5. miejsce, co nie dało mu awansu do biegów ćwierćfinałowych (w łącznej klasyfikacji pierwszej rundy zajął 47. miejsce na 65 startujących)^[20]. Zwycięzcą tej konkurencji został Allan Wells z Wielkiej Brytanii^[21]. Trzy dni później zaś wystartował w eliminacjach biegu na 200 metrów. Aho rozpoczął eliminacje od występu w piątym wyścigu, gdzie startował z toru nr 3. Uzyskawszy czas 22,09 zajął 5. miejsce, jednak nie awansował do biegów ćwierćfinałowych (w łącznej klasyfikacji pierwszej rundy zajął 39. miejsce na 57 startujących)^[22]. Zwycięzcą tej konkurencji został Pietro Mennea z Włoch^[23].

Kolejnym zawodnikiem był Adam Assimi, który wziął udział w eliminacjach biegu na 800 metrów. Assimi rozpoczął eliminacje w wyścigu nr 5. Wówczas (startując z toru nr 3) uzyskał czas 1:59,9, i zajął ostatnie, 6. miejsce, co nie dało mu awansu do biegów ćwierćfinałowych (w łącznej klasyfikacji pierwszej rundy zajął 38. miejsce na 41 startujących)^[24]. Zwycięzcą tej konkurencji został Steve Ovett z Wielkiej Brytanii^[25].

Benin w trójskoku reprezentował Henri Dagba. W kwalifikacjach wystąpił w grupie B. W najlepszej próbie uzyskał odległość 14,71 m, a tym samym nie wypełnił minimum potrzebnego do awansu do finału (16,55 m) i został sklasyfikowany na 18. miejscu w gronie 23. uczestników^[26]. Zwycięzcą tej konkurencji został Jaak Uudmäe z ZSRR^[27].

Następnego dnia w eliminacjach biegu na 100 metrów, wystąpiła jedyna zawodniczka reprezentująca Benin na tych igrzyskach – Edwige Bancole. Rozpoczęła eliminacje w wyścigu nr 2. Wówczas (startując z toru nr 7) uzyskała czas 13,19 i zajęła przedostatnie, 7. miejsce, co nie dało jej awansu do biegów ćwierćfinałowych (w łącznej klasyfikacji pierwszej rundy zajęła 36. miejsce na 40 startujących)^[28]. Zwyciężyła Ludmiła Kondratjewa z ZSRR^[29].

Następnego dnia w eliminacjach rzutu oszczepem zaprezentował się Inoussa Dangou. W pierwszej próbie uzyskał odległość 54,20. W następnej rzucił na odległość 63,56, natomiast trzecią próbę spalił, a tym samym nie wypełnił minimum potrzebnego do awansu do finału (80,00 m) i został sklasyfikowany na 17. miejscu w gronie 18. uczestników^[30]. Zwyciężył Dainis Kūla z ZSRR^[31].

Następnego dnia wystartowali kolejni benińscy lekkoatleci. Jednym z nich był Léopold Hounkanrin, który wziął udział w kwalifikacjach biegu na 400 metrów. Rozpoczął on eliminacje w wyścigu nr 2. Wówczas (startując z toru nr 2) uzyskał czas 51,04 i zajął 6. miejsce, co nie dało mu awansu do biegów ćwierćfinałowych (w łącznej klasyfikacji pierwszej rundy zajął 47. miejsce na 50 startujących)^[32]. Zwycięzcą tej konkurencji został Wiktor Markin z ZSRR^[33].

Kolejnym, który wystartował tego dnia, był Théophile Hounou, który wziął udział w kwalifikacjach skoku w dal. Został przydzielony do grupy B. W pierwszej próbie uzyskał odległość 7,07 m. W następnej skoczył na odległość 7,01 m, natomiast w trzeciej próbie uzyskał wynik 7,03 m, a tym samym nie wypełnił minimum potrzebnego do awansu do finału (7,90 m) i został sklasyfikowany na 26. miejscu w gronie 32. uczestników^[34]. Zwyciężył Lutz Dombrowski z RFN^[35].

Następnego dnia, w eliminacjach biegu na 5000 metrów, wystartował Amadou Alimi. Rozpoczął on eliminacje w wyścigu nr 3. Uzyskawszy czas 15:43,92, zajął 12. miejsce, co nie dało mu awansu do biegów półfinałowych (w łącznej klasyfikacji pierwszej rundy zajął 34. miejsce na 35 startujących)^[36]. Zwycięzcą tej konkurencji został Miruts Yifter z Etiopii^[37].

Ostatnim zawodnikiem, startującym na tych igrzyskach, był Damien Degboe, który wziął udział w eliminacjach biegu na 1500 metrów. Rozpoczął eliminacje w wyścigu nr 2. Uzyskawszy czas 4:15,3 zajął ostatnie, 11. miejsce, co nie dało mu awansu do biegów półfinałowych (w łącznej klasyfikacji pierwszej rundy również zajął ostatnie miejsce, tj. 40)^[38]. Zwycięzcą tej konkurencji został Sebastian Coe z Wielkiej Brytanii^[39].

Mężczyźni

Kobiety

Uwagi

Przypisy