Wykonawca albumu studyjnego | ||||
The Rolling Stones | ||||
Wydany |
6 grudnia 1968 | |||
---|---|---|---|---|
Nagrywany |
17 marca 1968 – 25 lipca 1968 | |||
Gatunek | ||||
Długość |
39:47 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent |
Jimmy Miller[1] | |||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
|
Beggars Banquet – siódmy w Wielkiej Brytanii i dwunasty w Stanach Zjednoczonych album angielskiej grupy rockowej The Rolling Stones. Był to ostatni album z udziałem Briana Jonesa przed jego śmiercią.
W 2003 album został sklasyfikowany na 57. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu „Rolling Stone”[4].
Lista utworów
- „Sympathy for the Devil” – 6:27
- Keith Richards na gitarze basowej; Mick Jagger, Keith Richards, Brian Jones, Bill Wyman, Marianne Faithfull, Anita Pallenberg i Jimmy Miller w chórkach; Rocky Dijon, Bill Wyman and Charlie Watts na perkusji
- „No Expectations” – 4:02
- Brian Jones na gitarze slide, Nicky Hopkins na pianinie
- „Dear Doctor” – 3:26
- Brian Jones na harmonijce ustnej
- „Parachute Woman” – 2:23
- Mick Jagger na harmonijce ustnej
- „Jigsaw Puzzle” – 6:17
- Nicky Hopkins na pianinie, Keith Richards na gitarze akustycznej i elektrycznej gitarze slide, Brian Jones na gitarze i melotronie, Bill Wyman na gitarze basowej
- „Street Fighting Man” – 3:18
- Dave Mason na shehani, Keith Richards na gitarze basowej, Brian Jones na sitarze i tamburze
- „Prodigal Son” (Rev. Robert Wilkins) – 2:55
- Brian Jones na harmonijce ustnej
- „Stray Cat Blues” – 4:40
- Brian Jones na melotronie
- „Factory Girl” – 2:12
- Ric Grech na skrzypkach, Dave Mason na melotronie
- „Salt of the Earth” – 4:51
- Pierwsze cztery wersy śpiewane przez Keitha Richardsa
Muzycy
- Mick Jagger – śpiew, śpiew towarzyszący, harmonijka
- Keith Richards – akustyczna i elektryczna gitara, gitara basowa, śpiew
- Brian Jones – akustyczna gitara slide, sitar, tambura, melotron, harmonijka
- Charlie Watts – perkusja
- Bill Wyman – gitara basowa, śpiew towarzyszący, perkusja, marakasy
- Rocky Dijon – konga
- Ric Grech – fiddle (skrzypki)
- Nicky Hopkins – pianino
- Dave Mason – melotron, shehani
- Jimmy Miller – śpiew towarzyszący
- Marianne Faithfull – śpiew towarzyszący
- Anita Pallenberg – śpiew towarzyszący
- Watts Street Gospel Choir – śpiew towarzyszący
Listy przebojów
Album
Rok | Lista | Pozycja |
---|---|---|
1968 | UK Albums Chart | 3 |
1969 | UK Albums Chart | 3 |
1968 | Billboard Pop Albums | 27 |
1969 | Billboard Pop Albums | 5 |
1980 | Billboard Pop Albums | 169 |
Single
Rok | Single | Lista | Pozycja |
---|---|---|---|
1968 | „Street Fighting Man” | The Billboard Hot 100 | 48 |
1971 | „Street Fighting Man” | UK Top 50 Single | 21 |
Certyfikaty i sprzedaż
Kraj | Certyfikat | Sprzedaż |
---|---|---|
Kanada (MC) | złota płyta[5] | 50 000+[6] |
Stany Zjednoczone (RIAA) | platynowa płyta[7] | 1 000 000+[7] |
Wielka Brytania (BPI) (wydanie z 2006) |
złota płyta[8] | 100 000+[9] |
Przypisy
- 1 2 Rolling Stones – Beggars Banquet. Discogs. [dostęp 2024-03-13]. (ang.).
- ↑ Richie Unterberger: Beggars Banquet – The Rolling Stones. AllMusic. [dostęp 2024-03-13]. (ang.).
- ↑ (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 696. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
- ↑ Rolling Stone (USA) Lists – The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
- ↑ Gold/Platinum [online], Music Canada, 17 kwietnia 1990 [dostęp 2023-09-08] (ang.).
- ↑ Certification Definitions [online], Music Canada [dostęp 2023-09-08] (ang.).
- 1 2 Gold & Platinum, RIAA, 20 października 1989 [dostęp 2023-09-08] (ang.).
- ↑ Rolling Stones – „Beggars Banquet” [online], BPI, 22 lipca 2013 [dostęp 2023-09-08] (ang.).
- ↑ Certification Levels [online], BPI [dostęp 2023-09-08] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.