Bazylika Santa Maria sopra Minerva
Basilica di Santa Maria sopra Minerva
Kościół tytularny
Ilustracja
Fasada zachodnia
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Rzym
35 Via del Beato Angelico / 42 Piazza della Minerva

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Santa Maria in Aquiro[1]

Bazylika mniejsza

od 1566[2]

Wezwanie

Najświętszej Maryi Panny

Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bazylika Santa Maria sopra Minerva”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bazylika Santa Maria sopra Minerva”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bazylika Santa Maria sopra Minerva”
Ziemia41°53′53″N 12°28′42″E/41,898056 12,478333
Strona internetowa

Bazylika Santa Maria sopra Minerva – bazylika mniejsza w Rzymie, na Piazza della Minerva, w pobliżu Panteonu.

Kościół gotycki, zbudowany na miejscu wcześniejszej świątyni Minerwy, w latach 1280–1370, trójnawowy, na planie krzyża łacińskiego.

Świątynia ta jest kościołem rektoralnym parafii Santa Maria in Aquiro oraz kościołem tytularnym, od 1566 roku mającym również rangę bazyliki mniejszej[1][3].

Lokalizacja

Kościół znajduje się w IX Rione Rzymu – Pigna przy Piazza della Minerva.

Historia

W 1600 roku miała miejsce renowacja kościoła autorstwa Carlo Maderno, powiększono wówczas apsydę, dodano barokowe elementy dekoracyjne we wnętrzu, zniszczono średniowieczny baldachim nad ołtarzem oraz zmieniono fasadę[4].

W 1627 roku rozebrano pokój, w którym zmarła św. Katarzyna ze Sieny, i ponownie postawiono go obok zakrystii kościoła[4].

W 1725 roku ukończono fasadę (która nie została wykończona po przebudowie Maderny), jednak ze względów oszczędnościowych nie została ona ozdobiona dekoracjami[4]. Podczas okupacji Rzymu przez Francuzów (w latach 1798–1814) kościół był używany przez nich jako stajnia, co spowodowało jego dewastację[4]. Restaurację kościoła rozpoczęto dopiero w 1848 roku, prace nadzorował Fra Girolamo Bianchedi[4]. Prace zakończyły się w 1855 roku, kiedy to przeniesiono relikwie św. Katarzyny ze Sieny pod ołtarz główny[4].

Do XIX wieku bazylika pełniła funkcję kościoła parafialnego[4].

Architektura

Renesansowa fasada zorientowana jest na zachód, znajduje się w niej gotycka rozeta[4]. Na placu przed wejściem stoi pomnik marmurowego słonia dźwigającego na swym grzbiecie egipski obelisk. Rzeźba słonia zaprojektowana została przez Berniniego i wykuta przez Ercole Ferratę w 1667 roku. Słoń jako symbol siły, mądrości i pobożności miał uosabiać te cnoty, uchodzące za bazę chrześcijańskiego wychowania. Łaciński napis na cokole głosi: "Zrozum za sprawą tego oto symbolu, że niewzruszona prawda wymaga krzepkiego rozumu" (Documentum intellige robustae mentis esse solidam sapientiam sustinere).

Słoń ze starożytnym obeliskiem przed bazyliką
Rozeta

Kościół ma plan bazylikowy, 3-nawowy, z transeptem szerszym od nawy głównej i naw bocznych; budowlę otaczają kaplice boczne z wyjątkiem fasady i apsydy[4].

Wnętrze bazyliki
Ołtarz główny
Organy

Wewnątrz znajdują się grobowce papieży: Klemensa VII, Leona X, Pawła IV, Urbana VII oraz św. Katarzyny ze Sieny, Doktora Kościoła, patronki Włoch, malarza Fra Angelico i arcybiskupa Toledo Bartłomieja Carranzy. W krypcie spoczywa także Józef Szymanowski (1779-1867), polski generał z okresu powstania listopadowego.

Michał Anioł – Chrystus Odkupiciel
Św. Katarzyna ze Sieny

Na prawym końcu transeptu znajduje się bogato dekorowana freskami kaplica Carafa (nazywana tak od kardynała Oliviero Carafy, fundatora zdobień (wcześniej kaplica należała do rodziny Rustico)[4]. Kaplica jest poświęcona Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny i św. Tomaszowi z Akwinu[4]. Została poświęcona 1492 roku[4]. Łuk triumfalny kaplicy przypisywany jest Mino da Fiesole, Andrei del Verrocchio i Giuliano da Maiano[4]. Z kolei Filippino Lippi namalował malowidło do ołtarza, jak i freski na ścianie i sklepieniu[4]. Ściana za ołtarzem przedstawia Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, w towarzystwie aniołów muzyków i apostołów poniżej (dolna część fresku została uszkodzona podczas wylewu Tybru)[4].


Kardynałowie prezbiterzy

Bazylika Santa Maria sopra Minerva jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sanctae Mariae supra Minervam)[5]. Tytuł ten został ustanowiony 24 marca 1557 roku[5], pierwszym kardynałem tytularnym był przyszły papież Pius V.

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Chiesa rettoria santa Maria sopra Minerva w serwisie Diocesi di Roma. [dostęp 2018-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-20)]. (wł.).
  2. ↑ Santa Maria Sopre Minerva. [dostęp 2024-03-15]. (ang.).
  3. ↑ Santa Maria Sopre Minerva. [dostęp 2024-03-15]. (ang.).
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Santa Maria sopra Minerva na Churches of Rome. [dostęp 2018-10-26]. (ang.).
  5. 1 2 Bazylika Santa Maria sopra Minerva [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-10-27] (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.