Bazyli Albiczuk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1909
Dąbrowica Mała

Data i miejsce śmierci

22 lipca 1995
Dąbrowica Mała

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo (prymitywizm)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Bazyli Albiczuk (ur. 18 lipca 1909 w Dąbrowicy Małej, zm. 22 lipca 1995 tamże) – polski malarz prymitywista.

Życiorys

Urodził się w rodzinie rolników na pograniczu etnicznym polsko-ukraińskim. Jego talent malarski po raz pierwszy zauważono w szkole podstawowej, nauczył się wówczas także gry na skrzypcach. Jego rodzina była jednak zbyt biedna, aby finansować jego dalsze kształcenie. W latach 1929–1932 odbył służbę wojskową i wówczas poznał różne techniki malarskie. Był samoukiem, bardzo dużo czytał, interesowała go szczególnie botanika i biologia. Od 1937 zaczął zarabiać muzykowaniem na weselach i malowaniem portretów. II wojna światowa spowodowała, że Albiczuk jako zdemobilizowany żołnierz polski znalazł się w ZSRR, gdzie pracował w sowchozie. Potem wcielono go do Armii Czerwonej, w której szeregach walczył do 1943[1].

Gdy wrócił do rodzinnej Dąbrowicy okazało się, że prawie cała jego rodzina została wysiedlona do ZSRR. Po krótkim pobycie w Gdyni u siostry, Albiczuk zamieszkał w rodzinnym domu w Dąbrowicy, gdzie aż do końca lat 1950. zarabiał malując makatki, portrety i obrazy dewocyjne. Dopiero od początku lat 1960 zaczął malować charakterystyczne dla swojej twórczości obrazy i stopniowo stawał się coraz bardziej znanym i cenionym malarzem prymitywistą[1].

Pierwsza jego wystawa miała miejsce w Wojewódzkim Domu Kultury w Lublinie w 1966. Potem często wystawiał w kraju i za granicą (Bratysława 1966 i 1972, Neuchâtel, Stuttgart, Londyn, Zagrzeb 1973). Jego sztukę kolekcjonował Ludwig Zimmerer. Od lat 1970. Albiczuk stał się znanym i zamożnym artystą, otrzymał też wiele odznaczeń, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, w 1976 Nagrodę im. Jana Pocka, w 1980 Nagrodę im. Oskara Kolberga „Za Zasługi dla Sztuki Ludowej”. Artysta należał do Stowarzyszenia Twórców Ludowych[1].

Albiczuk malował pejzaże Podlasia i ogrody (zwłaszcza własny przydomowy ogród ozdobny), jego prace cechuje bogata kolorystyka i dbałość o szczegóły. Po śmierci okazało się, że pisał wiersze w języku ukraińskim. Jego prace eksponowane są w Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej i w zbiorach prywatnych[2][3][4]. Został pochowany na cmentarzu prawosławnym w Dąbrowicy Małej[5]. W Dąbrowicy Małej w miejscowej świetlicy znajduje się izba pamięci poświęcona artyście – eksponowane są tam m.in. jego sprzęty domowe[6].

Przypisy

  1. 1 2 3 Alicja Mironiuk Nikolska, Moją miłością jest Natura. Bazyli Albiczuk i inni, Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie, 2007, s. 5–8, ISBN 978-83-88654-51-0.
  2. ↑ Kody kulturowe Podlasia.
  3. ↑ Muzeum Sztuki Ludowej w Otrębusach – Albiczuk, Bazyli.
  4. ↑ interwizja.edu.pl – Jednoczy katolików i prawosławnych.
  5. ↑ Wasylówka w Dąbrowicy Małej [online], www.biala24.pl [dostęp 2017-06-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-03].
  6. ↑ W tej małej wsi w pow. bialskim pamiętają o „malarzu ogrodów”. dziennikwschodni.pl, 2021-07-20. [dostęp 2021-07-20]. (pol.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.