Basil Kerski (2020) | |
Data i miejsce urodzenia |
19 listopada 1969 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
menadżer kultury, redaktor, politolog, eseista, dyrektor ECS |
Miejsce zamieszkania | |
Alma Mater | |
Dzieci |
2 |
Odznaczenia | |
Basil Kerski (ur. 19 listopada 1969 w Gdańsku) – niemiecko-polski menadżer kultury, redaktor, politolog i eseista pochodzenia iracko-polskiego, od 2011 dyrektor Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku.
Życiorys
Jest synem lekarza, Irakijczyka, absolwenta studiów medycznych w Gdańsku i matki narodowości polskiej. Nazwisko Kerski przybrał zamiast nazwiska arabskiego. W dzieciństwie przebywał przez kilka lat w Iraku, od 1976 w Polsce, od 1979 w Berlinie Zachodnim, gdzie jego ojciec znalazł pracę w szpitalu. W Berlinie Zachodnim studiował politologię i slawistykę na Wolnym Uniwersytecie. Mieszka w Berlinie i Gdańsku.
Jest od 1998 redaktorem naczelnym dwujęzycznego „Magazynu Polsko-Niemieckiego DIALOG” ukazującego się w nakładzie 7000 egzemplarzy.
W latach 1998–2010 był dyrektorem Federalnego Związku Towarzystw Niemiecko-Polskich, założonego w 1986 stowarzyszenia łączącego ponad 50 towarzystw niemiecko-polskich. Redaguje również ukazujące się w Gdańsku, założone w 1983 przez Donalda Tuska czasopismo „Przegląd Polityczny”.
Od 2011 jest dyrektorem Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku.
Jako politolog, Kerski pracował w berlińskim oddziale niemiecko-amerykańskiego Aspen Institute, w Instytucie Badawczym Niemieckiego Towarzystwa Polityki Zagranicznej (Deutsche Gesellschaft für Auswärtige Politik), w Bundestagu oraz w Ośrodku Badań Społecznych w Berlinie (Wissenschaftszentrum Berlin für Sozialforschung).
Jest autorem i redaktorem wielu książek niemieckich, polskich i ukraińskich na tematy historyczne, polityczne i literackie. Członek zarządu polskiego PEN Clubu, przewodniczący rady naukowej Fundacji Genshagen, członek rady Fundacji Allianz-Kulturstiftung, członek Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego w Warszawie[1].
Publikuje liczne komentarze i eseje w prasie, m.in. w „Neue Zürcher Zeitung”, „Der Tagesspiegel”, „Berliner Zeitung”, „Süddeutsche Zeitung”, „Die Welt”, „Limes”, „New Eastern Europe”[2], a także w „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Tygodniku Powszechnym” i „Nowej Europie Wschodniej”.
W latach 2001–2005 był wykładowcą w Instytucie im. Otto Suhra na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie, w 2011 prowadził zajęcia w Instytucie Historii Uniwersytetu Humboldta w Berlinie.
W 2011 wygrał konkurs na szefa Europejskiego Centrum Solidarności[3]. Były szef ECS, o. Maciej Zięba, podał się do dymisji 13 września 2010. Decyzja wyboru Basila Kerskiego na stanowisko szefa ECS została oprotestowana przez PiS[4] i początkowo także przez Lecha Wałęsę[5]. Jednak z czasem Lech Wałęsa wrócił do prac w Radzie ECS[6] oraz przeniósł swoje biuro do nowej siedziby instytucji, przy placu Solidarności w Gdańsku[7].
Basil Kerski jest ojcem dwóch synów.
Publikacje
- Solidarność. Die unvollendete Geschichte der europäischen Freiheit (razem z Katarzyną Domagałą-Pereira i Bartoszem Dudkiem), Freiburg: Herder Verlag 2023
- Stocznia. Człowiek. Przemysł. Miasto (razem z Konradem Knochem i Magdaleną Staręgą), Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności 2023
- Gdańsk. Bagdad. Berlin. Oblicza (mojej polskiej) tożsamości (i solidarności), Kraków: Wydawnictwo Austeria 2022
- Bohdan Osadczuk, Wyznania ukraińskiego polonofila. Wybór tekstów, opracowanie i wstęp Basila Kerskiego, Paryż-Lublin: Instytut Literacki, Uniwersytet Marie Curie-Skłodowskiej 2022
- European Solidarity Centre Permanent Exhibition. Catalogue (razem z Konradem Knochem), Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności 2021
- Solidarity, Democracy, Europe (razem z Jackiem Kołtanem), Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności 2021
- Przeciwko wrogości, „Kultura” wobec Niemiec i sąsiedztwa polsko-niemieckiego. Antologia, Paryż-Warszawa: Instytut Literacki, Instytut Książki 2020
- Solidarność, demokracja, Europa (razem z Jackiem Kołtanem), Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności 2020
- Europäische Lektionen. Deutsch-polnische Essays. Berlin: Deutsch-Polnische Gesellschaft Bundesverband 2018
- Polnische Spuren in Deutschland. Ein Lesebuchlexikon (razem z Dieterem Bingenem, Andrzejem Kaluzą i Peterem Oliverem Loewem). Bonn: Bundeszentrale für politische Bildung 2018
- Europäisches Solidarność-Zentrum. Führer durch die Dauerausstellung (razem z Konradem Knochem), Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności 2017
- Stettin. Die Wiedergeburt einer Stadt. Szczecin. Odrodzenie miasta, Potsdam: Deutsches Kulturforum Östliches Europa 2016
- Europejskie Centrum Solidarności. Przewodnik po wystawie stałej (razem z Konradem Knochem), Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności 2016[8]
- European Solidarity Centre. Permanent Exhibition Guide (razem z Konradem Knochem), Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności 2016[9]
- Gdańskie tożsamości, Gdańsk: Instytut Kultury Miejskiej 2014
- Katalog wystawy stałej Europejskiego Centrum Solidarności (razem z Pawłem Golakiem i Konradem Knochem), Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności 2014
- Die Dynamik der Annäherung in den deutsch-polnischen Beziehungen. Gegenwart und Geschichte einer Nachbarschaft, Düsseldorf: Düsseldorf University Press 2011.
- Danziger Identitäten. Eine mitteleuropäische Debatte, Potsdam Deutsches Kulturforum Östliches Europa 2011.
- Świadek i historyk. Rozmowy z Arno Lustigerem (razem z Joanną Vincenz), Sejny: Fundacja Pogranicze 2009.
- Homer na placu Poczdamskim. Szkice polsko-niemieckie, Lublin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej 2008.
- „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Orędzie biskupów polskich i odpowiedź niemieckiego episkopatu z 1965 roku. Geneza-kontekst-spuścizna (razem z Robertem Żurekiem i Tomaszem Kycią), Olsztyn, Biblioteka Borussii 2007.
- Polska i Ukraina. Rozmowy z Bohdanem Osadczukiem (razem z Andrzejem Stanisławem Kowalczykiem), Wrocław, Kolegium Europy Wschodniej 2007.
- „Wir vergeben und bitten um Vergebung” Der Briefwechsel der polnischen und deutschen Bischöfe von 1965 und seine Wirkung (razem z Robertem Żurekiem und Tomasz Kycią) Osnabrück, Fibre-Verlag 2006.
- Ein jüdisches Leben im Zeitalter der Extreme. Gespräche mit Arno Lustiger (razem z Joanną Skibińską), Osnabrück, Fibre-Verlag 2004.
- Ein ukrainischer Kosmopolit mit Berliner Adresse. Gespräche mit Bohdan Osadczuk (Alexander Korab) (razem z Andrzejem Stanisławem Kowalczykiem), Osnabrück, Fibre-Verlag 2004 (także po ukraińsku: Розмови з Богданом Осадчуком, Kiiv, Duch i Litera 2009).
- Berlin Zachodni, Berlin Wschodni, Berlin. Szkice i rozmowa o stolicy Niemiec (razem z Joachimem Trenknerem i Wolfgangiem Templinem), Szczecin, Instytut Niemiec i Europy Północnej 2003.
- Otwarta brama. Niemcy między zjednoczeniem a końcem stulecia, Olsztyn, Biblioteka Borussii 1999, z przedmową Władysława Bartoszewskiego.
- Przyjaźń nakazana? Stosunki między NRD a Polską w latach 1949–1990 (razem z Andrzejem Kotulą, Krzysztofem Ruchniewiczem i Kazimierzem Wóycickim), Wrocław, Wydawnictwo Atut 2010.
- Realiści z wyobraźnią. Antologia Kultury 1976-2000 (razem z Andrzejem Stanisławem Kowalczykiem), Lublin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej 2007.
- Bohdan Osadczuk, Niepodległa Ukraina, Szkice, Sejny, Fundacja Pogranicze 2006.
- Stosunki polsko-niemieckie 1949-2005. Wspólnota interesów i wartości? (razem z Wolfem-Dieterem Eberweinem), Olsztyn, Biblioteka Borussii 2005.
- Preußen – Erbe und Erinnerung. Essays aus Polen und Deutschland, Potsdam, Deutsches Kulturforum östliches Europa 2005.
- Die Ukraine, Polen und Europa. Europäische Identität an der neuen EU-Ostgrenze (razem z Renatą Makarską), Osnabrück, Fibre-Verlag 2004.
- Prusy. Pamięć i dziedzictwo, Szczecin, Instytut Niemiec i Europy Północnej 2004.
- Deutsch-polnische Beziehungen. Verhältnis ungeklärt. Was war? Was ist? Was wird sein?, Herausgeber, Berlin, Stiftung Schloss Neuhardenberg und Deutsch-Polnische Gesellschaft Bundesverband 2004.
- Joachim C. Fest, Współczesność przeszłości. Szkice, Olsztyn, Biblioteka Borussii 2004.
- Zwangsverordnete Freundschaft? Die Beziehungen zwischen der DDR und Polen 1949-1990, Osnabrück, Fibre-Verlag 2003.
- Die deutsch-polnischen Beziehungen. Eine Werte- und Interessengemeinschaft? (razem z Wolfem-Dieterem Eberweinem); Opladen, Leske und Budrich 2001.
- Die polnische Emigration und Europa 1945-1990. Eine Bilanz des politischen Denkens und der Literatur Polens im Exil, Osnabrück, Fibre-Verlag 2000.
- Jerzy Stempowski, Bibliothek der Schmuggler, Hamburg, Rospo Verlag 1998.
Nagrody i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (RP) (2005)
- Nagroda Jabłonowskiego Societas Jablonoviana Uniwersytetu Lipskiego (2005)
- Nagroda honorowa im. Georga Dehio (2007)
- Nagroda Zjednoczenia, „Einheitspreis” (2009)
- Nominacja do Nagrody im. Jerzego Giedroycia (2009, 2010, 2011, 2012, 2013 i 2014[10])
- Nagroda Polonii Europejskiej „Polonicus” (2013)
- Krzyż Rycerski Orderu Lwa Finlandii (2015)
- Radiowa Osobowość Roku 2014 Radia Gdańsk (2015)[11]
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2015)[12]
- Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2016)[13]
- Nominacja do nagrody Człowiek roku Dziennika Bałtyckiego (2017)[14]
- Nagroda imienia Sérgio Vieira de Mello (2018)[15]
- Nagroda im. Jerzego Turowicza (2019)[16]
- Kawaler Orderu Legii Honorowej Republiki Francuskiej (2022)
Przypisy
- ↑ Stowarzyszenie Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego – O Stowarzyszeniu. wolnaeuropa.pl. [dostęp 2023-12-15].
- ↑ Tekst Migration, Fear it Not, z wątkami autobiograficznymi w numerze 6/2015. neweasterneurope.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-26)]..
- ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2017-11-22] .
- ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2017-11-22] .
- ↑ Poseł PiS zaatakowany gazem – Wiadomości [online], wiadomosci.onet.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
- ↑ „Dziennik Bałtycki”: Lech Wałęsa odwiedził ECS. Obejrzał swoje przyszłe biuro.
- ↑ Komunikat prasowy Miasta Gdańska: Uroczyste przekazanie Lechowi Wałęsie biura w ECS. gdansk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-26)]..
- ↑ Europejskie Centrum Solidarności [online], old2022.ecs.gda.pl [dostęp 2023-12-09] .
- ↑ Europejskie Centrum Solidarności [online], old2022.ecs.gda.pl [dostęp 2023-12-09] .
- ↑ Komunikat kapituły nagrody.
- ↑ Informacja w serwisie internetowym Radia Gdańsk.
- ↑ Informacja prasowa ECS.
- ↑ Facebook [online], www.facebook.com [dostęp 2023-12-09] .
- ↑ Redakcja, Łukasz Ossowski Człowiekiem Roku 2017 "Dziennika Bałtyckiego". Nasza gala urodzinowa w hotelu Hilton [zdjęcia, wideo] [online], Dziennik Bałtycki, 21 czerwca 2018 [dostęp 2023-12-09] (pol.).
- ↑ Villa Decius. Forum Dialogu Kultur.
- ↑ Fundacja im. Jerzego Turowicza
Bibliografia
- Michał Jędrzejek: Ten obcy, ten nasz, Znak, nr 727, grudzień 2015.
- Magdalena Grzebałkowska: Znowu gram obcego, do jasnej cholery, Gazeta Wyborcza. Duży Format, 5 września 2013, s. 18–20.
- Roman Daszczyński, Katarzyna Włodkowska: Kerski – Polak z wyboru, ale obcy, Gazeta Wyborcza, 21 marca 2011, s. 18–19.
Linki zewnętrzne
- Magazyn DIALOG. dialogonline.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-09)].
- Georg Dehio-Kulturpreis 2007