Bartosz Martyna
Imię i nazwisko

Bartosz Miłosz Martyna

Data i miejsce urodzenia

7 marca 1984
Zabrze

Zawód

aktor,
reżyser,
nauczyciel akademicki

Strona internetowa

Bartosz Miłosz Martyna (ur. 7 marca 1984 w Zabrzu) – polski aktor teatralny, filmowy, dubbingowy, lektor, nauczyciel akademicki oraz animator kultury, doktor sztuki. Autor monodramu Performer (2013), nagrodzonego na szeregu festiwali teatralnych, od 2009 wicedyrektor Warszawskiego Teatru Tańca.

Życiorys

Zdał maturę w III Liceum Ogólnokształcącym w Zabrzu[1]. W latach 2002–2006 studiował kulturoznawstwo i filozofię w ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Był stypendystą marszałka województwa śląskiego oraz przez szereg lat stypendystą prezydenta miasta Zabrze[2]. W 2010 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej w Warszawie[3]. W 2015 uzyskał na tej uczelni stopień doktora sztuki[2].

Zadebiutował w 2009 rolą Ludwika XIV w spektaklu Diabeł w purpurze na deskach stołecznego Teatru Scena Prezentacje[uwaga 1]. Współpracował zawodowo m.in. z Teatrem Scena Prezentacje, Teatrem Dramatycznym w Warszawie, Nowym Teatrem w Warszawie, Teatrem Polskiego Radia, Warszawską Operą Kameralną, Theater der Künste w Zurychu[2][3]. W 2009 został wicedyrektorem Warszawskiego Teatru Tańca[4], gdzie objął zarząd nad organizacją, marketingiem i promocją. Współuczestniczył w realizacji spektakli Warszawskiego Teatru Tańca na kilkudziesięciu scenach w różnych krajach[uwaga 2]. We wrześniu 2013 premierowo zaprezentował swój autorski monodram Performer, za który otrzymał szereg wyróżnień, m.in. Nagrodę Olsztyńskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora „SOLO” (2014), I nagrodę XVI Festiwalu Sztuki Teatralnej w Rybniku (2014) oraz Wyróżnienie XII Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie (2014). Współtworzył łącznie czterdzieści produkcji teatralnych (jako aktor, asystent reżysera, reżyser lub producent)[5]. Współpracował też z Kabaretem Macież.

Od 2009 pracuje jako aktor dubbingowy i lektor. Współtworzył jako aktor głosowy ponad dwieście pięćdziesiąt produkcji, w tym filmy, seriale i gry wideo[2][3][5]. W latach 2010–2012 wystąpił w kilkunastu słuchowiskach radiowych, m.in. w kilku realizacjach Teatru Polskiego Radia w reżyserii Łukasza Lewandowskiego[6][2]. W 2013 zadebiutował w filmie Kanadyjskie sukienki[7]. Występował w filmach i serialach telewizyjnych[uwaga 3], spektaklach telewizyjnych i reklamach. Łącznie współtworzył ponad trzydzieści produkcji filmowych jako aktor[3][5].

W latach 2011–2017 był zastępcą dyrektora[uwaga 4] Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego Warsaw Dance Days[8][9]. W 2015 był organizatorem, współkoordynatorem i opiekunem merytorycznym rocznego programu Warszawska Platforma Tańca. Jako organizator współpracował przy szeregu inicjatyw z Mazowieckim Instytutem Kultury[2]. W 2020 uzyskał stypendium ministra kultury i dziedzictwa narodowego[3][5], w ramach którego zrealizował projekt Usłysz wiersz[5]. Od lutego 2020 współpracuje w zakresie organizacji wydarzeń artystycznych z Domem Pracy Twórczej w Radziejowicach.

Bartosz Martyna jest również pedagogiem i nauczycielem akademickim. Prowadził zajęcia dla młodzieży[uwaga 5]. W roku akademickim 2016/2017 nawiązał współpracę dydaktyczną z Akademią Teatralną w Warszawie[10] oraz Uniwersytetem Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie[11][uwaga 6]. W tym samym roku rozpoczął prowadzenie zajęć dla studentów Kolegium Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego[2]. Kontynuował współpracę z tymi uczelniami jako wykładowca na przestrzeni kolejnych lat[3][12]. Występował z referatami na szeregu konferencji międzynarodowych[uwaga 7], współtworzył projekty artystyczno-badawcze[uwaga 8]. Nawiązał współpracę z czasopismem Studia Choreologica jako recenzent[13].

Jest członkiem Związku Artystów Scen Polskich, Polskiego Forum Choreologicznego oraz Stowarzyszenia Strefa Otwarta[2].

Filmografia

Polski dubbing

Role pierwszoplanowe lub drugoplanowe

Role epizodyczne

Role aktorskie

  • 2009: Klan (serial TV) jako barman
  • 2009: Przeznaczenie (serial TV) jako Hubert (odc. 1)
  • 2009: Tajny Współpracownik (Teatr Telewizji) jako Henryk Cichocki
  • 2010: Rozmowa (etiuda krótkometrażowa) jako On
  • 2010: Usta usta (serial TV) jako anestezjolog (odc. 29)
  • 2011: Antonówka (etiuda krótkometrażowa) jako Szczur
  • 2012: Szukając gwiazd (film krótkometrażowy) jako Ojciec
  • 2013: Drogówka jako Ernest
  • 2013: Ojciec Mateusz (serial TV) jako Wojtek Zykun (odc. 130)
  • 2014: O mnie się nie martw (serial TV) jako policjant (odc. 2)
  • 2014: Lekarze nocą (serial TV) jako pacjent (odc. 12)
  • 2013: Kanadyjskie sukienki jako Wiktor
  • 2016: Na dobre i na złe (serial TV) jako Wojtek (odc. 647)
  • 2016: Na Wspólnej (serial TV) jako lekarz Pirycki (odc. 2379-2384; 2386)
  • 2017: Klan (serial TV) jako Czakra
  • 2019: Przyjaciółki (serial TV) jako lekarz badający Mikołaja (odc. 147)
  • 2019: Echo serca (serial TV) jako anestezjolog (odc. 24, 28, 29)
  • 2020: Stulecie winnych (serial TV) jako klient „Stokrotki” (odc. 18)
  • 2021: Na wspólnej (serial TV) jako przewodniczący (odc. 3158)
  • 2022: Leśniczówka (serial TV) jako lekarz (odc. 635)
  • 2023: Ojciec Mateusz (serial TV) jako Robert Mackiewicz (odc. 379)

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[2][7][6][15].

Teatr

Role aktorskie

Reżyseria

  • 2010: Trans-Form (Mazowiecki Instytut Kultury)
  • 2012: Few Few (Warszawski Teatr Tańca, Warszawska Opera Kameralna)
  • 2013: Performer (Teatr na Poziomie – Zabytkowa Kopalnia Guido w Zabrzu, Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie, Warszawski Teatr Tańca)
  • 2016: ATLAS SALTA (Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego)
  • 2016: Echa (krótka forma, reżyseria i wykonanie, w ramach obchodów Międzynarodowego Dnia Tańca, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego)

Asystent reżysera

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[2][6][19].

Słuchowiska radiowe

  • 2010: Pan Twardowski jako Kogut
  • 2010: O wawelskim smoku jako Posłaniec
  • 2010: Kot w butach jako Chłop
  • 2010: O czterech muzykantach z Bremy jako Herszt
  • 2010: Królewna Śnieżka jako Karzełek
  • 2010: O Wandzie co Niemca nie chciała jako Poseł
  • 2010: Kiedy nie mogę uciec jako Komandos
  • 2012: Opowieść Wigilijna jako Feezziwig/Bankier 1/ Posłaniec
  • 2012: Pinokio jako Kot/ Treser
  • 2012: Piotruś Pan jako Bliźniak 2
  • 2012: Poprowadź mnie na drugą stronę jako Konduktor / Protokolant
  • 2012: Wyszedł z domu jako Sanitariusz 2
  • 2012: Głosy jako Kamila Michalak
  • 2012: Boży bojownicy jako Żołdak 2

Nagrody

  • Nagroda II Olsztyńskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora „SOLO” za spektakl Performer (2014)
  • I Nagroda XVI Festiwalu Sztuki Teatralnej w Rybniku za spektakl Performer (2014)
  • Wyróżnienie XII Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie za spektakl Performer (2014)
  • Stypendium ministra kultury i dziedzictwa narodowego (2020)[5]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[2][6].

Uwagi

  1. ↑ U boku Ignacego Gogolewskiego; był również asystentem reżysera.
  2. ↑ Między innymi w Japonii (Iwata, Tokio), Czechach (Ołomuniec), Polsce: Ciechanowie, Kielcach, Mińsku Mazowieckim, Olsztynie, Ostrołęce, Płocku, Poznaniu, Przasnyszu, Radomiu, Rybniku, Siedlcach, Tarnowskich Górach, Warszawie, Wrocławiu i Zabrzu[2].
  3. ↑ Głównie w rolach drugoplanowych.
  4. ↑ A przez pierwsze edycje także koordynatorem.
  5. ↑ W latach 2010–2011 organizował warsztaty w CIX Liceum Ogólnokształcącym z Oddziałami Integracyjnymi w Warszawie. W 2014 prowadził warsztaty dla stypendystów Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci[2].
  6. ↑ Jako asystent wykładowcy.
  7. ↑ Między innymi w Genewie, Zurychu, Warszawie i Krakowie.
  8. ↑ W latach 2014–2015 brał udział jako dramaturg, aktor oraz organizator w międzynarodowym projekcie naukowo-artystycznym ROOTS w Zürcher Hochschule der Künste, w Institute for the Performing Arts and Film w Zurychu[2].
  9. ↑ Opera Antoniego Radziwiłła.

Przypisy

  1. ↑ Bartosz Martyna o szkole. 3 LO Zabrze, 9 maja 2021. [dostęp 2022-01-24].
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Bartosz Martyna – CV. bartoszmartyna.pl. [dostęp 2019-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  3. 1 2 3 4 5 6 Techniki aktorskie, dubbing, dykcja – Bartosz Martyna. palacjablonna.pl, 17 października 2021. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  4. ↑ Warszawski Teatr Tańca – O nas. wtt.waw.pl. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  5. 1 2 3 4 5 6 Oficjalna strona Bartosza Martyny. [dostęp 2022-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  6. 1 2 3 4 Bartosz Martyna. Agencja Spinka. [dostęp 2019-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  7. 1 2 Bartosz Martyna. FilmPolski.pl. [dostęp 2019-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  8. ↑ Warsaw Dance Days 2017. Międzynarodowy Festiwal Tańca Współczesnego. warsawnow.pl, 5 września 2017. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  9. ↑ Warsaw Dance Days. wtt.waw.pl. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  10. ↑ Bartosz Martyna. at.edu.pl. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  11. ↑ Bartosz Martyna – Wykładowcy. chopin.edu.pl. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  12. ↑ Pracownicy naukowo-dydaktyczni zatrudnieni na kierunku aktorstwo w roku akademickim 2021/2022. akademia.at.edu.pl, 2021. [dostęp 2022-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  13. ↑ Studia Choreologica. pfch.choreologia.org.pl. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  14. ↑ "Nic strasznego": obsada polskiego dubbingu [online], wSyncu, 13 października 2021 [dostęp 2022-02-16] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-16] (pol.).
  15. ↑ Bartosz Martyna. fdb.pl. [dostęp 2022-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  16. ↑ FAUST Antoni Radziwiłł - Spektakl operowy. nieborow.art.pl, 2 sierpnia 2018. [dostęp 2022-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  17. ↑ Spektakl operowy FAUST Antoni Radziwiłł. tvp.pl, 14 września 2018. [dostęp 2022-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  18. ↑ Faust w Nieborowie. e-sochaczew.pl, 22 września 2018. [dostęp 2022-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  19. ↑ Bartosz Miłosz Martyna, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2019-06-27].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.