Izba Gmin

W 1945 dostała się do Izby Gmin wygrywając wybory w okręgu Blackburn. W latach 1950-1955 reprezentowała Blackburn East, a następnie odtworzony okręg Blackburn. Pierwsze stanowisko w administracji rządowej otrzymała w 1964, kiedy to została ministrem ds. rozwoju zamorskiego w gabinecie Wilsona.

Castle pozostawała na tym stanowisku do 1965, kiedy to stanęła na czele departamentu transportu. Na tym stanowisku doprowadziła do wyposażenia policji w alkomaty w celu zwalczania nietrzeźwych kierowców. Doprowadziła również do przyznania rządowych subsydiów dla nierentownych kolei (Transport Act z 1968). Wprowadziła również obowiązek montowania w samochodach pasów bezpieczeństwa. W 1968 została ministrem zatrudnienia oraz pierwszym sekretarzem stanu (drugą osobą w rządzie po premierze). W 1969 zgłosiła kontrowersyjną propozycję ograniczenia roli związków zawodowych. Castle pozostała na tych stanowiskach do wyborczej porażki laburzystów w 1970.

Po powrocie laburzystów do władzy w 1974 Castle została ministrem służby socjalnej. Podczas referendum dotyczącego członkostwa Wielkiej Brytanii w EWG nawoływała do głosowania na „nie”. Po rezygnacji Wilsona w 1976 nowy premier James Callaghan nie powierzył Castle żadnego stanowiska.

W 1979 zrezygnowała z miejsca w Izbie Gmin i została wybrana do Parlamentu Europejskiego, gdzie zasiadała do 1989, reprezentując okręgi Greater Manchester North (do 1984) i Greater Manchester West. W PE Castle pełniła funkcję przewodniczącej posłów Partii Pracy oraz wiceprzewodniczącej grupy deputowanych socjalistycznych. Zasiadała również w komisji rolnictwa i rozwoju wsi oraz w delegacji ds. stosunków z Maltą.

Izba Lordów

W 1990 otrzymała dożywotni tytuł parowski baronowej Castle of Blackburn i zasiadła w Izbie Lordów. W 1993 opublikowana została jej autobiografia Fighting All The Way. Zmarła w 2002.