Barawaja

Państwo	ZSRR
Lokalizacja	Kopiszcze
Otwarcie	1962
Używany	1962–1991
Długość	3,040
Główne imprezy	Puchar Pokoju i Przyjaźni
Położenie na mapie Związku Radzieckiego Barawaja
53°57′45″N 27°41′06″E/53,962500 27,685000

Barawaja (biał. Баравая; ros. Боровая, Borowaja) – nieistniejący już tor wyścigowy znajdujący się w miejscowości Kopiszcze w Białoruskiej SRR.

Historia

W latach 1955–1959 w pobliżu Mińska odbywały się wyścigi samochodowe na ulicznym torze Minskoje kolco, który obejmował odcinek drogi zasławskiej. W 1962 roku dzięki staraniom DOSAAF i Głównej Dyrekcji Dróg przy Radzie Ministrów Białoruskiej SRR zbudowano nowy tor o nazwie Minskoje kolco, który nieoficjalnie nazywano również Małoje minskoje kolco. Tor miał kształt trójkąta, a jego dwie proste przebiegały przez drogę zasławską. Długość toru wynosiła 2850 m, a różnica wzniesień – 18 m. Zamiast ogrodzenia na torze umieszczono sterty starych opon. Pierwsze zawody na torze odbyły się w dniach 13–14 października 1962 i obejmowały zawody formuł: 2, 3 i Junior, a także grup: A, B i G. Już rok później na torze Minskoje kolco odbywała się jedna z eliminacji Pucharu Pokoju i Przyjaźni, którą wygrał Frieder Rädlein. Organizacja wyścigów nie okazała się jednak sukcesem, a kierowcy narzekali m.in. za znacznie oddalony od toru park zamknięty i nieciekawą konfigurację trasy. W związku z tym Minskoje kolco w następnych latach organizowało głównie mistrzostwa Białoruskiej SRR^[1].

W 1966 roku dokonano przebudowy toru, dodając nowe zakręty. W efekcie długość toru wzrosła do 4030 m, z czego około 1,7 km stanowił prosty odcinek drogi zasławskiej. Poza tym poszerzono cały tor do dziewięciu metrów, wzmocniono pobocza oraz przeniesiono linię startu/mety na drogę zasławskiej. Zmieniono również nazwę toru na Barawaja, która pochodziła od pobliskiej wioski. Pierwszy wyścig na tej wersji toru zorganizowano 5 czerwca 1966 roku w grupie A i B, zaś pod koniec roku po raz pierwszy odbył się wyścig „Zołotaja osień” (ros. Золотая осень). W 1968 roku celem poprawy bezpieczeństwa na całej długości toru w charakterze ogrodzenia zastosowano stare opony wpuszczone w ziemię. W latach 1969–1977 Barawaja była eliminacją Pucharu Pokoju i Przyjaźni, a w sezonach 1969–1973 i 1978 – mistrzostw ZSRR. Jednakże pod koniec lat 70. renoma toru spadła. Miało to związek z budową nowych, stałych torów wyścigowych w ZSRR (Czajka, Bikernieki), które były przewyższały Barawaję pod względem nawierzchni, infrastruktury i bezpieczeństwa. W latach 1977–1979 doszło do trzech wypadków, w wyniku których zmarli Wiaczesław Starostienko, Tiit Skobelev i Rimantas Kesminas. Mimo to nie poprawiono znacząco środków bezpieczeństwa, w efekcie czego po 1979 roku zaprzestano organizacji wyścigów na Barawaji. Zawody „Zołotaja osień” zostały z kolei przeniesione na tor Czajka^[1].

Na początku lat 80. dokonano modernizacji toru. Poprawiona została infrastruktura, środki bezpieczeństwa oraz wymieniono nawierzchnię, a w południowej części toru dodano nową kombinację zakrętów. Długość tej wersji toru wynosiła 3040 m. W dniach 15–16 września 1984 odbyły się pierwsze zawody na udoskonalonym torze: mistrzostwa Białoruskiej SRR i wyścig „Zołotaja osień”. Tor był jednak używany przeważnie do lokalnych wyścigów i na początku lat 90. zaprzestano ścigania się na Barawaji^[1].

Zwycięzcy w Pucharze Pokoju i Przyjaźni

Sezon	Kierowca	Samochód
1963	Frieder Rädlein	Melkus 63-Wartburg
1969	Vladimír Hubáček	Lotus 41C-Ford
1970	Vladislav Ondřejík	Lotus 41C-Ford
1971	Heinz Melkus	Melkus 64-Wartburg
1972	Jiří Rosický	MTX 1107-Škoda
1973	Wolfgang Küther	Melkus 64-Wartburg
1974	Karel Jílek	MTX 1-02-Škoda
1975	Madis Laiv	Estonia 18-Łada
1977	Karel Jílek	MTX 1-03-Škoda

Przypisy