Bakt – coroczny trybut nałożony na Nubię, dostarczany muzułmańskim władcom Egiptu. Arabskie słowo bakt pochodzi prawdopodobnie od łacińskiego słowa pactum, przyjętego za pośrednictwem greki hellenistycznej[1]. O istnieniu baktu wiemy ze źródeł muzułmańskich. Nubia rokrocznie dostarczała Egiptowi liczbę 360 niewolników. Czarni niewolnicy zwani w średniowiecznej Europie as-Sudan byli z kolei ważnym elementem armii egipskiej już w czasach Fatymidów. Nubia była jedynie kanałem (krajem tranzytowym) nie źródłem ich dostarczania. Z upływem lat traktat był uzupełniany nowymi szczegółami, budzącymi na ogół pewne zastrzeżenia.

Bibliografia

  • Egipt i Nubia u schyłku XIV w. [w:] Peter M. Holt, Bliski Wschód od wypraw krzyżowych do 1517 roku, przeł. Barbara Czarska, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1993, s. 153-160.
  • Derek A Welsby, The Medieval Kingdoms of Nubia. Pagans, Christians and Muslims along the Middle Nile, London: British Museum Press, 2002, s. 243–244, ISBN 0-7141-1947-4, OCLC 48884660.

Przypisy

  1. ↑ Peter M. Holt, Bliski Wschód od wypraw krzyżowych do 1517 roku, przeł. Barbara Czarska, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1993, s. 154.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.