Baarle-Nassau
Ilustracja
Fragment miejscowości Baarle-Nassau
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Holandia

Prowincja

 Brabancja Północna

Siedziba

Baarle-Nassau

Burmistrz

Marjon de Hoon-Veelenturf (2016)[1]

Powierzchnia

76,30 km²[2]

Populacja (2015)
 liczba ludności


6585[3]

 gęstość

86,30 os./km²

Numer kierunkowy

013

Kod pocztowy

5110, 5111, 5113, 5114

Plan
Plan
Położenie na mapie Brabancji Północnej
Położenie na mapie
51°27′N 4°56′E/51,450000 4,933333
Strona internetowa

Baarle-Nassau (brab. Baol) – miejscowość i gmina w Holandii, w Brabancji Północnej, położona przy granicy holendersko-belgijskiej. Wraz z belgijską miejscowością Baarle-Hertog stanowi jeden organizm miejski, tzw. Baarle.

Dom na granicy

Granica państwowa na terenie obu gmin stanowi skomplikowany układ enklaw i eksklaw – Baarle-Hertog obejmuje 22 eksklawy na terytorium Holandii, Baarle-Nassau zaś 7 eksklaw w eksklawach belgijskich oraz jedną eksklawę we właściwym terytorium Belgii. Granica na terenie obu miejscowości ma się nijak do układu ulic – w wielu miejscach granica biegnie środkiem lub skrajem ulicy, przecina je w dowolnym miejscu. Również zabudowania nie są zdeterminowane przebiegiem granicy belgijsko-holenderskiej – wiele budowli, zarówno domów prywatnych, jak i sklepów, kawiarni, warsztatów, postawionych jest na samej granicy. O przynależności państwowej budynku decyduje to, po której stronie granicy znajdują się główne drzwi wejściowe, co jest zaznaczone na tabliczce z numerem domu, która jest albo w barwach holenderskich, albo ma małą flagę belgijską[4]. W miejscowości znajduje się także dom, którego drzwi wejściowe leżą dokładnie pośrodku granicy. Władze wielokrotnie próbowały przekonać właściciela do przesunięcia drzwi, jednakże ten się nie zgodził i obecnie budynek ma podwójną numerację – po jednej stronie drzwi widnieje belgijski numer 2, a po drugiej holenderski 19[5].

Złożoność granicy wynika z licznych średniowiecznych traktatów, umów, zamian gruntów i sprzedaży między panami Bredy a książętami Brabancji. Podziały te zostały ratyfikowane w traktacie z Maastricht w 1843 roku jako granica państwowa. Lokalni mieszkańcy opierają się wszelkim próbom wymiany terenów między Holandią a Belgią i wyprostowania granic, gdyż korzystają z napływu turystów.

Poza główną miejscowością Baarle-Nassau, w gminie położone są także miejscowości: Baarle-Nassau Grens, Boshoven, Castelré, Driehuizen, Eikelenbosch, Gorpeind, Groot-Bedaf, Heesboom, Heikant, Het Goordonk, Hoogeind, Huisvennen, Keizershoek, Klein-Bedaf, Liefkenshoek, Loveren, Maaijkant, Nieuwe Strumpt, Nijhoven, Oude Strumpt, Reth, Reuth, Schaluinen, Tommel, Ulicoten, Veldbraak, Voske.

Pod względem statystycznym obszar gminy podzielony jest na 3 okręgi (hol. wijk) i 7 obszarów (hol. buurten)[6]:

  • Wijk 00 Baarle-Nassau
    • 0000 Baarle-Nassau (w 2010 roku zamieszkany był przez 2565 osób)
    • 0001 Bungalowpark (w 2010 roku zamieszkany był przez 70 osób)
    • 0002 Hoogbraak (w 2010 roku zamieszkany był przez 930 osób)
    • 0009 Verspreide huizen Baarle-Nassau (w 2010 roku zamieszkany był przez 1900 osób)
  • Wijk 01 Ulicoten
    • 0100 Ulicoten (w 2010 roku zamieszkany był przez 500 osób)
    • 0109 Verspreide huizen Ulicoten (w 2010 roku zamieszkany był przez 585 osób)
  • Wijk 02
    • 0209 Verspreide huizen Castelre (w 2010 roku zamieszkany był przez 150 osób)
Granica holendersko-belgijska między Baarle-Nassau i Baarle-Hertog
Granice Baarle-Nassau
Granica przechodząca przez kawiarnię
Fragment granicy

Przypisy

  1. baarle-nassau.nl: College van B en W. [dostęp 2016-11-14]. (niderl.).
  2. The Baarle Enclaves. grenspalen.nl. [dostęp 2014-10-05]. (ang.).
  3. Bevolkingsontwikkeling; regio per maand. cbs.nl, 2015-04-30. [dostęp 2015-05-14]. (niderl.).
  4. Maciej Zych: Baarle-Hertog i Baarle-Nassau, czyli belgijsko-holenderska zabawa w puzzle. geozeta.pl. s. 2. [dostęp 2013-05-05]. (pol.).
  5. Front door. baarle-hertog.be. [dostęp 2016-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  6. Gemeente Op Maat. Baarle-Nassau. Den Haag/Heerlen: Centraal Bureau voor de Statistiek, 2011, s. 48–56. ISBN 978-90-357-1848-7. [dostęp 2013-05-06].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.