b-moll – gama muzyczna oparta na skali molowej, której toniką jest b.
Gama b-moll w odmianie naturalnej (eolskiej) zawiera następujące dźwięki: b, c, des, es, f, ges, as. W zapisie tonacji b-moll występuje pięć bemoli.
Odmiany
Gama b-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):
Gama b-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy b-moll naturalnej):
Równoległą gamą durową jest Des-dur[1], jednoimienną durową – B-dur.
Akord
Nazwa b-moll oznacza także akord, zbudowany z pierwszego (b), trzeciego (des) i piątego (f) stopnia gamy b-moll.
Akord b-moll |
|
Przykłady zastosowania
Znane dzieła oparte na tonacji b-moll:
- Piotr Czajkowski – I Koncert fortepianowy op. 23
- Fryderyk Chopin – Scherzo op. 31, II Sonata fortepianowa
- Richard Strauss – Symfonia alpejska
- Antonín Dvořák – Koncert wiolonczelowy, op. 104
Nazewnictwo
W anglosaskiej notacji nazw dźwięków literą b oznacza się niealterowany VII stopień szeregu zasadniczego, dla którego w nazewnictwie polskim stosowana jest nazwa h. Z tego względu synonimem dla polskiego określenia b-moll jest angielskie B flat minor.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Franciszek Wesołowski , Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .
Linki zewnętrzne
- B♭ minor scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
- B♭ minor chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).