Augustin Bea
Kardynał diakon
Ilustracja
Herb duchownego In nomine Domini Jesu
W imię Pana Jezusa
Kraj działania

Niemcy

Data i miejsce urodzenia

28 maja 1881
Riedböhringen

Data i miejsce śmierci

16 listopada 1968
Rzym

Przewodniczący Sekretariatu ds. Jedności Chrześcijan
Okres sprawowania

1960–1968

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

jezuici

Śluby zakonne

15 sierpnia 1918

Prezbiterat

25 sierpnia 1912

Nominacja biskupia

5 kwietnia 1962

Sakra biskupia

19 kwietnia 1962

Kreacja kardynalska

14 grudnia 1959
Jan XXIII

Kościół tytularny

S. Saba

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RFN Krzyż Wielki Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wielki Orderu Jerzego I (Grecja)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 kwietnia 1962

Konsekrator

Jan XXIII

Współkonsekratorzy

Giuseppe Pizzardo
Benedetto Aloisi Masella

Augustin Bea (ur. 28 maja 1881 w Riedböhringen, zm. 16 listopada 1968 w Rzymie) – niemiecki duchowny katolicki, jezuita, kardynał, działacz ekumeniczny.

Życiorys

W 1902 roku wstąpił do jezuitów w Blyeenbeek (Holandia). Święcenia kapłańskie otrzymał 25 sierpnia 1912 roku. Wszechstronnie wykształcony, ukończył uniwersytety we Freiburgu, Innsbrucku, Berlinie oraz Wydział Teologiczny w Valkenburgu. Wykładowca teologii w Valkenburgu, a następnie prowincjał jezuitów w Niemczech. Od 1924 roku w Rzymie, gdzie w latach 1924–1949 był profesorem Papieskiego Instytutu Biblijnego, a od 1930 roku także rektorem. Od 1941 był członkiem komisji, która przygotowała nowy łaciński przekład psałterza (Psalterium Pianum, 1945)[1]. Kreowany kardynałem diakonem San Saba 14 grudnia 1959 roku przez Jana XXIII. 5 kwietnia 1962 roku mianowany arcybiskupem tytularnym Germania in Numidia. Jeden z najbardziej znaczących ojców Soboru Watykańskiego II. Wniósł wielki wkład w powstanie trzech dokumentów soborowych – dekretu o ekumenizmie, deklaracji Nostra aetate o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich oraz deklaracji o wolności religijnej. Z zaangażowaniem wspierał Jana XXIII w działaniach na rzecz jedności chrześcijan i zbliżenia z religiami niechrześcijańskimi. Zmarł w Rzymie, pochowany został w rodzinnym Riedböhringen.

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Słownik do nowego psałterza, Stalinogród: Nakładem kurii diecezjalnej w Stalinogrodzie (skład główny: Księgarnia św. Jacka, Stalinogród), 1955, s. 85 (pol.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.