Artur Rössner
Artur Rössner Edler von Tannenhorst
podpułkownik taborów podpułkownik taborów
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1888
Wiedeń

Data i miejsce śmierci

4 marca 1928
Lwów

Przebieg służby
Lata służby

do 1928

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

6 Dywizjon Taborów
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI

Stanowiska

dowódca dywizjonu taborów
szef taborów okręgu korpusu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Artur Rössner (ur. 4 kwietnia 1888 w Wiedniu[1], zm. 4 marca 1928 we Lwowie) – podpułkownik taborów Wojska Polskiego.

Życiorys

W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. armii. Na stopień rotmistrza został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1917 roku w korpusie oficerów taborowych. W 1918 roku jego oddziałem macierzystym był batalion taborów Nr 11[2].

W czasie wojny z bolszewikami kierował pracami Referatu Taborów w dowództwie Frontu Północno-Wschodniego. 30 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w Wojskach Taborowych, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. 23 października 1920 roku został mianowany szefem Sekcji Taborów i Koni Oddziału IV Etapowego Naczelnego Dowództwa WP oraz służył w dowództwie 4 Armii na stanowisku kierownika Referatu Taborowego[3]. Od 1921 roku pełnił służbę na stanowisku komendanta kadry szwadronu zapasowego 6 dywizjonu taborów we Lwowie. 16 sierpnia 1923 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy 6 dywizjonu taborów[4][5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów taborowych[6]. 1 października 1925 roku został przeniesiony do kadry oficerów taborów na stanowisko szefa Taborów Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[7][8]. W listopadzie 1927 roku został wyznaczony na stanowisko kierownika referatu taborowego w 6 Okręgowym Szefostwie Artylerii i Uzbrojenia we Lwowie[9]. W następnym miesiącu został przydzielony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Jarocinie[10]. Zmarł 4 marca 1928 roku we Lwowie[11].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-10]..
  2. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1503, 1556.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 10 listopada 1920 roku, s. 1162.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 583.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 943, 949.
  6. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 281.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 587.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 229.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 29 listopada 1927 roku, s. 345.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 368.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 244.
  12. 1 2 3 4 Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1556.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.