Arthoniomycetes
Ilustracja
Plamica czerwonawa (Arthonia cinnabarina)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Arthoniomycetes

Nazwa systematyczna
Arthoniomycetes O.E. Erikss. & Winka.
Myconet (Umeå) 1(1): 4 (1997)
Typ nomenklatoryczny

Arthonia Ach.

Arthoniomycetes O.E. Erikss. & Winka – klasa grzybów z typu workowców (Ascomycota)[1]. W tzw. „systemie Adla 2012” klad Arthoniales jest wyprowadzony bezpośrednio z kladu Pezizomycotina, z pominięciem tej klasy[2].

Charakterystyka

Posiadają owocniki w formie apotecji, z odsłoniętą w fazie dojrzałej obłocznią. Worki zbudowane są z wyraźnie odrębnych dwóch ścian.

Większość gatunków należących do tej klasy to porosty występujące w klimacie zwrotnikowym.

Systematyka

Klasę Arthoniomycetes utworzyli Ove Eriksson i Katarina Winka w artykule Supraordinal taxa of Ascomycota, opublikowanym w „Myconet” z 1997[3].

Arthoniomycetes cl. nov. O.E. Erikss. & Winka

  • Holotypus: Arthoniales Henssen ex D. Hawksw. & O.E. Erikss.
  • Ascomata: apothecia. Hamathecium: paraphysoides. Asci bitunicati, in IKI/KOH plerumque caerulescenti.
  • Characteres moleculares (SSU rRNA): 10-1 222a:g; 253a:g. 11 267u:c; 288a:g. 12 328a:u; 331a:g; 334g:u; 340u:a; 343c:a; 352a:g. 18 529c:a (exc. Lecanactis). 23-2 699u:c

Według klasyfikacji Index Fungorum bazującej na Dictionary of the Fungi do Arthoniomycetes należą[4]:

  • podklasa Arthoniomycetidae P.M. Kirk, P. Cannon, Minter & Stalpers 2008
    • rząd Arthoniales Henssen ex D. Hawksw. & O.E. Erikss. 1986 – plamicowce
    • rząd Lichenostigmatales Ertz, Diederich & Lawrey 2014

Nazwy naukowe według Index Fungorum[1]. Badania filogenetyczne przemawiają za monofiletycznością tego taksonu[5]. Ustalono także, że grupą siostrzaną jest klasa Dothideomycetes[6].

Przypisy

  1. 1 2 P.M. Kirk, Index Fungorum [online] [dostęp 2020-09-10] (ang.).
  2. ↑ S.M. Adl i inni, The Revised Classification of Eukaryotes, „The Journal of Eukaryotic Microbiology”, 2010, s. 429–493, DOI: 10.1111/j.1550-7408.2012.00644.x.
  3. ↑ O.E. Eriksson, K. Winka, Supraordinal taxa of Ascomycota, „Myconet”, 1, 1997, s. 4, ISSN 1403-1418.
  4. ↑ CABI databases [online] [dostęp 2022-11-29] (ang.).
  5. ↑ J.W. Spatafora i inni, A five-gene phylogeny of Pezizomycotina, „Mycologia”, 98 (6), 2006, s. 1018–28.
  6. ↑ H.T. Lumbsch i inni, Performance of four ribosomal DNA regions to infer higher-level phylogenetic relationships of inoperculate euascomycetes (Leotiomyceta)'', „Mol. Phylogenet. Evol.”, 34 (3), marzec 2005, s. 512–24.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.