Arasari czarnogłowy
Pteroglossus viridis[1]
(Linnaeus, 1766)
Ilustracja
samiec
Ilustracja
samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

dzięciołowe

Podrząd

dzięciołowce

Rodzina

tukanowate

Podrodzina

tukany

Rodzaj

Pteroglossus

Gatunek

arasari czarnogłowy

Synonimy

Ramphastos viridis Linnaeus, 1766[2]

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Arasari czarnogłowy[4] (Pteroglossus viridis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny tukanowatych (Ramphastidae), zamieszkujący północną część Ameryki Południowej. Nie jest zagrożony. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].

Morfologia

Charakterystyka
Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec ma nieco dłuższy dziób niż samica. Dolna szczęka ma czerwoną nasadę, reszta jest czarna, ale na końcu żółty pasek i znów czarne zakończenie. Górna szczęka również ma czerwoną nasadę, dalej fioletowy dół (ten fioletowy obszar jest lekko trójkątny). Reszta jest żółta z czarnym dołem. Czarna góra gardła oraz czarno-żółto-jasnoniebieska obrączka oczna. Głowa aż do karku i piersi czarna. Wierzch ciała zielono opalizuje, skrzydła czarne. Brzuch jest żółty, ogon czarny, zielono opalizujący (trochę jak u sroki). Pokrywy nadogonowe intensywnie krwistoczerwone. Szare nogi. Samica ma cynamonową głowę, różowe na dziobie zamiast fioletowego. Pokrywy podogonowe są białe. Poza tym jak samiec, ale z zielonkawymi nogami.
Wymiary
  • długość ciała: 30,5–39 cm
  • rozpiętość skrzydeł: 30,5–38 cm
  • masa ciała: 111–159 g

Zasięg występowania

Występuje we wschodniej Wenezueli, Gujanie, Surinamie, Gujanie Francuskiej oraz w północnej Brazylii – na południe do Amazonki i na zachód do Rio Negro.

Ekologia i zachowanie

Biotop
Różne rodzaje lasów.
Zachowanie
Zazwyczaj spotykany parami albo w małych grupkach.
Pożywienie
Owoce różnych drzew i krzewów, łącznie z rodzajem Cecropia i Oenocarpus bacaba. Ponadto owady i inne małe zwierzęta.
Głos
Mruczenie, terkotanie, skomlenie, zawodzenie i gdakanie podobne do kury. Ponadto trajkotanie czasami wydawane w ciągach i przypominające odgłos jadącego powoli motoru albo motorówki.
Lęgi
Wyprowadza jeden lęg w dziupli po dzięciole. Swoje 2–4 białe jaja inkubuje przez ok. 17 dni. Młode potrafią latać po 43–45 dniach.

Status

IUCN uznaje arasari czarnogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale nie jest to ptak pospolity. BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako stabilny, choć zauważa też, że wylesianie Amazonii może się przyczynić do spadków liczebności[3].

Przypisy

  1. ↑ Pteroglossus viridis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 Short, L.L.: Green Araçari (Pteroglossus viridis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-12-11].
  3. 1 2 Pteroglossus viridis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Ramphastinae Vigors, 1825 - tukany (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-18].
  5. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Jacamars, puffbirds, toucans, barbets, honeyguides. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-17]. (ang.).

Bibliografia

  • David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa, 2009 ISBN 978-83-01-15733-3.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.