.jpg.webp) | |
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
12 grudnia 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 maja 1930 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
batalion rogoziński |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg.png.webp){kind=small} | |
Antoni Biskupski[1] (ur. 12 grudnia 1890 w Rogoźnie, zm. 29 maja 1930 w Gdyni) – major piechoty Wojska Polskiego II RP, powstaniec wielkopolski.
Życiorys
Urodził się 12 grudnia 1890 w Rogoźnie, w rodzinie Franciszka i Antoniny Magdzińskich[2].
Ukończył gimnazjum w Rogoźnie, następnie uczył się w szkole dramatycznej w Warszawie. Po zakończeniu edukacji pracował w firmie handlowej swojego ojca. W latach I wojny światowej służył w armii niemieckiej i został trzykrotnie ranny.
Od 1 stycznia do 1 marca 1919 organizator i dowódca batalionu rogozińskiego w powstaniu wielkopolskim[2][3]. 15 lutego 1919 został mianowany podporucznikiem, a 6 marca tego roku wyznaczony na stanowisko dowódcy 1. kompanii 7 pułku strzelców wielkopolskich[2].
W 1923 roku był oficerem sztabu dowódcy piechoty dywizyjnej 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy, pozostając oficerem nadetatowym 61 pułku piechoty[4]. 18 lutego 1928 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 162. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W kwietniu 1928 został wyznaczony w 80 pułku piechoty w Słonimie na stanowisko oficera sztabowego pułku[6][7]. W lipcu 1929 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[8]. W marcu 1930 został przeniesiony na stanowisko oficera placu w Gdyni[9]. Zmarł 29 maja 1930 w Gdyni[10]. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Rogoźnie.
W rodzinnym mieście majora znajduje się ulica jego imienia.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4738 – 1922[11]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[12]
- Krzyż Walecznych
Twórczość
- Antoni Biskupski: Historja 61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7 Pułku Strzelców Wlkp.). T. I: Walki powstańcze na froncie zachodnim i północnym Wielkopolski. Organizacja pułku. Bydgoszcz: Nakładem autora, 1925.
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 925. W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Antoni II Biskupski”, w celu odróżnienia od dwóch innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko: tytularnego podpułkownika lekarza Antoniego Biskupskiego ur. 26 czerwca / 8 lipca 1870 roku oraz podpułkownika Antoniego I Biskupskiego ur. 16 września 1878 roku.
- 1 2 3 Biskupski 1925 ↓, s. IV.
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 20.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 108, 299, 419.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 133.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 94, 184.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 211.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 106.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930, s. 312.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 18 lutego 1922 roku, s. 101.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Antoni Biskupski: Historja 61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7 Pułku Strzelców Wlkp.). T. I: Walki powstańcze na froncie zachodnim i północnym Wielkopolski. Organizacja pułku. Bydgoszcz: Nakładem autora, 1925.
- Zygmunt Wygocki: Biskupski Antoni. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 111–112. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.