Antoni Bieszczad
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1915
Niedźwiada

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1980
Kraków

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie

Dziedzina sztuki

rzeźba

Antoni Bieszczad (ur. 10 marca 1915 w Niedźwiadzie, zm. 1 lutego 1980 w Krakowie) – polski rzeźbiarz.

Jego talent rzeźbiarski ujawnił się w rodzinnej wsi, gdzie jako samouk rzeźbił w drewnie miniatury. Zauważył go wówczas profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego Jerzy Fierich. W roku 1936 dzięki pomocy Fiericha, Antoni Bieszczad został przyjęty do Państwowej Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem (późniejszy Zespół Szkół Plastycznych im. Antoniego Kenara), gdzie rozpoczął naukę rzeźby pod kierunkiem Romana Olszowskiego. W 1939 r., po ukończeniu szkoły[1], został natychmiast powołany do służby wojskowej w 16. pułku piechoty w Tarnowie. Po kampanii wrześniowej wrócił do domu rodzinnego, gdzie rozpoczął samodzielną pracę rzeźbiarską. Włączył się w nurt akcji podziemnej w szeregach AK.

Po wojnie, od roku 1945 studiował rzeźbę w krakowskiej Akademii Sztuk Plastycznych pod kierunkiem Xawerego Dunikowskiego i Stanisława Popławskiego[2]. Studia ukończył w 1950 r., pozostając na stałe w Krakowie.

W 1951 r. podjął pracę w Muzeum Narodowym w Krakowie. Był członkiem muzealnej komisji do spraw oceny i wyceny artystycznej, a po utworzeniu Pracowni Renowacji Rzemiosła Artystycznego został jej kierownikiem.

Od roku 1954 był aktywnym członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków[3], pełniąc wiele razy funkcję komisarza wystaw okręgowych, a zwłaszcza wystaw „Rzeźba Roku”. Był zapraszany na wiele krajowych i międzynarodowych plenerów i wystaw[4].

W roku 1954 wziął ślub z Heleną Puszkarską. Miał dwie córki: Marię i Barbarę.

Zmarł w Krakowie 1 lutego 1980 r.[5]

Przypisy

  1. ↑ Halina Kenarowa, Od Zakopiańskiej Szkoły Przemysłu Drzewnego do Szkoły Kenara, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1978 s. 301.
  2. ↑ 175 lat nauczania malarstwa, rzeźby i grafiki w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, praca zbiorowa, red. Józef Lucjan Ząbkowski, Kraków 1994, s. 378.
  3. ↑ Katalog ZPAP 1911 – 2011. Salon stulecia ZPAP Okręgu Krakowskiego, Bunkier Sztuki, Kraków 2011.
  4. ↑ 1. 20 lat Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w twórczości plastycznej, ZPAP, Kraków 1964 – rzeźba Misie 2. Wystawa Prac Plastyków Krakowskich, Poznań (?) 1971 – Macierzyństwo (ołów) i Kompozycja (ołów) 3. Rzeźba Roku Polski południowej 1977, Pawilon Wystawowy BWA, Kraków 1978 – Macierzyństwo, Rodzina 4. Rzeźba Roku 1970-72, Pałac Sztuki, Kraków 1972 – Ptak, Kwiat goryczy, Kompozycja 5. Rzeźba Roku 1975, Pawilon Wystawowy BWA, Kraków 1975 – Piosenka 6. I Biennale małych form rzeźbiarskich, Poznań 1977 – Grajkowie 7. Rzeźba Roku Polski południowej 1976, Pawilon Wystawowy BWA, Kraków 1976 – Dziewczyna, Chwała patelni 8. 30 lat Ludowego Wojska Polskiego w twórczości plastycznej, Galeria Zachęta, Warszawa 1973 – Na zbiórce, Obrona powietrza 9. Festiwal Sztuki Krakowa, Dom plastyków, Kraków 1960 – Siedząca, Władza 10. Rzeźba Roku 1969, Pałac Sztuki, Kraków 1969 – Kormoran 11. 25 lat PRL, Pałac Sztuki, Kraków – Samotny 12. II Biennale małych form rzeźbiarskich, Poznań 1979 – Dzień dziecka 13. Rzeźba Roku 1979, Pawilon Wystawowy BWA, Kraków 1979 – UFO 14. Łódzka Galera Rzeźby 1974 – Oświata, Kompozycja 15. Tendencje i osobowości 1974-1979, Zachęta, Warszawa 1979 – Ptak 16. Medalierstwo krakowskie, Kraków – Krużlowska 17. Festiwal Sztuki Krakowa, Kraków 1960 18. Salon jesienny 1971, Pałac Sztuki, Kraków – Pień 19. Biennale krakowskiej rzeźby religijnej, Kościół Najśw. Salwatora, Kraków 1980 – Pasyjka, Jezus Frasobliwy 20. Rzeźba Roku 1973, Pałac Sztuki, Kraków 1974 – Kompozycja 21. Krakowskie malarstwo i rzeźba w 30 lecie PRL, Kraków 1974 – Głowa, Baśń leśna 22. Rzeźba polska 1945-60, Warszawa 1960 – Dom 23. Kraków 74. Malarstwo, grafika, rzeźba, architektura wnętrz, Zachęta, Warszawa 1974 – Wzlot 24. Unge Kunstnere Fra Krakow, Polen. Oslo-Bergens-Narvik 1958 – Głowa.
  5. ↑ 1. Karolina Grodzińska, Artium Decor. Cmentarz Rakowicki w tradycji Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, Wydawnictwo ASP, Kraków 2006, s. 58.

Bibliografia

  • Karolina Grodzińska, Artium Decor. Cmentarz Rakowicki w tradycji Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, Wydawnictwo ASP, Kraków 2006, s. 58.
  • Jadwiga Jeleniewska-Ślesińska, Władysław Ślesiński, Studenci i absolwenci krakowskiej ASP w 40-leciu PRL.
  • Halina Kenarowa, Od Zakopiańskiej Szkoły Przemysłu Drzewnego do Szkoły Kenara, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1978, s. 301.
  • Adam Kotula, Piotr Krakowski, Malarstwo, rzeźba, architektura, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1972, s. 361.
  • 175 lat nauczania malarstwa, rzeźby i grafiki w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, Józef Lucjan Ząbkowski (red.), Kraków 1994, s. 378.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.