Antoni Białecki
ilustracja
Państwo działania

Carstwo Rosyjskie

Data i miejsce urodzenia

11 czerwca 1836
Warszawa

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1912
Jordanowice

Zawód, zajęcie

prawnik, publicysta, tłumacz

Profesor doktor nauk prawnych
Specjalność: prawo międzynarodowe
Alma Mater

Uniwersytet w Petersburgu, Uniwersytet w Heidelbergu

Doktorat

1862
Uniwersytet w Heidelbergu

2. doktorat

1872 – prawo
Uniwersytet w Petersburgu

Profesura

1866

Nauczyciel akademicki
uczelnia

Szkoła Główna Warszawska, Cesarski Uniwersytet Warszawski

Antoni Władysław Emilian Białecki (ur. 11 czerwca 1836 w Warszawie, zm. 15 listopada 1912 w Jordanowicach koło Pruszkowa) – polski prawnik, publicysta oraz tłumacz.

Życiorys

Był synem ziemianina Kazimierza i Domicelli z Bartoszewskich. Kształcił się w Gimnazjum Św. Anny w Krakowie, następnie podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim (1854). Przerwał studia z powodu choroby w 1856; wyjechał do Wielkopolski i odbył praktykę rolniczą w dobrach generała Chłapowskiego. Lata 1858–1860 spędził w Petersburgu, następnie powrócił do studiów prawa, tym razem w Heidelbergu. Na uniwersytecie w Heidelbergu obronił doktorat (1862, praca Istota i materyały prawa międzynarodowego). W 1872 obronił doktorat praw na uniwersytecie w Petersburgu (praca O znaczenii mieżdunarodnogo prawa i jego materiałow)[1].

W 1862 podjął pracę w Szkole Głównej Warszawskiej; prowadził wykłady z teorii państwa i prawa, prawa międzynarodowego, historii nauk politycznych oraz etyki politycznej w Katedrze Umiejętności Społecznych i Administracyjnych (w latach 1866–1869 kierował tą Katedrą). W 1866 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Brał udział w pracach nad ustawą o przekształceniu Szkoły Głównej Warszawskiej w Cesarski Uniwersytet Warszawski i po jej przeprowadzeniu kontynuował wykłady z prawa państwowego, międzynarodowego publicznego i administracyjnego na UW (do 1887) oraz kierował Katedrą Prawa Międzynarodowego. Do 1876 roku wykładał ekonomię polityczną w Szkole Handlowej im. Leopolda Kronenberga w Warszawie[2].

Przez wiele lat prowadził badania nad źródłami i materiałami z zakresu prawa międzynarodowego. Wydawał m.in. rękopisy dzieł Jana Długosza, zachowane w bibliotekach w Petersburgu. Współpracował z „Tygodnikiem Ilustrowanym”, „Gazetą Lwowską”, „Teką Wileńską”, „Biblioteką Warszawską”, lwowskim „Dziennikiem Literackim”.

Niezależnie od zainteresowań prawniczych ogłosił prace z dziedziny ogrodnictwa – O pielęgnowaniu kwiatów (1856) i O sadach rolnych (1879). W 1907 był w gronie członków założycieli Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, ponadto należał m.in. do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W latach 1874–1879 był przewodniczącym Zarządu, a od 1879 (do końca życia) prezesem Towarzystwa Osad Rolnych i Przytułków Rzemieślniczych. Opracował przekłady dzieł Litość w stosunku do cywilizacyj Ignatza Pernera (1859) oraz Encyklopedya umiejętności politycznych Roberta von Mohla (2 tomy, 1864–1865).

Publikacje

  • Historya Szląska w epoce Piastowiczów (1855)
  • Wykopaliska w Manieczkach (1857)
  • Rękopisma Długosza w bibljotekach petersburskich (1859)
  • Przebieg sporu o niewolnictwo i zasada Monroe w Stanach Zjednoczonych (1866)
  • Prawidłowość stosunków międzynarodowych (1874)
  • Zadanie prawa międzynarodowego i obowiązki stron wojujących (1874)
  • O konwencji genewskiej (1878)
  • Prawo w życiu ludzkiem (1906)

Przypisy

  1. ↑ Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A-J, Wrocław 1983.
  2. ↑ Bolesław Miklaszewski, Szkoła Handlowa im. Leopolda Kronenberga, w: Leopold Kronenberg 1812-1878, oprac. Franciszek Doleżal, Warszawa 1922, s. 377.

Bibliografia

Literatura dodatkowa

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.