Antoni Aleksandrowicz
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

26 czerwca 1887
Oszmiana

Data śmierci

1960

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

9 Pułk Artylerii Ciężkiej

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Medal pamiątkowy 300-lecia Domu Romanowych

Antoni Aleksandrowicz[uwaga 1] (ur. 26 czerwca 1887 w Oszmianie, zm. w 1960) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 26 czerwca 1887 w Oszmianie, w ówczesnym powiecie oszmiańskim guberni wileńskiej, w rodzinie Jana[2].

W 1907, po ukończeniu Wielńskiej Szkoły Junkrów Piechoty, został mianowany podporucznikiem i wcielony do 5 Wschodniosyberyjskiego Pułku Strzelców, który stacjonował w Nikolsku Ussuryjskim i wchodził w skład 2 Syberyjskiej Dywizji Strzelców[3]. W 1913 został przeniesiony do 4 Władywostockiego Pułku Artylerii Fortecznej (ros. 4-й Владивостокский крепостной артиллерийский полк) we Władywostoku. W szeregach tego oddziału dowodzonego przez pułkownika Siergieja Augustowicza von Witte (ros. фон Витте Сергей Августович) walczył w czasie I wojny światowej[4]. Był dowódcą kompanii[4].

Był organizatorem polskiego oddziału wojskowego w Mandżurii[5] oraz organizatorem artylerii armii mongolskiej z polecenia atamana Grigorija Siemionowa[6].

8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 75. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii[7]. W tym czasie jako oficer rezerwy 17 Pułku Artylerii Polowej został zatrzymany w służbie czynnej[8]. Później został przemianowany na oficera zawodowego i przeniesiony do 3 Pułku Artylerii Ciężkiej w Wilnie na stanowisko dowódcy III dywizjonu[9]. 3 maja 1926 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 6. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10]. W maju 1927 został przeniesiony do 19 Pułku Artylerii Polowej w Nowej Wlejce na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[11][12]. W styczniu 1931 został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Wołkowysku[13][14]. Z dniem 31 sierpnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[15].

19 września 1939 w miejscowości Zawiasy przekroczył granicę z Litwą i został internowany na jej terytorium[16]. 13 lipca 1940, po zajęciu Litwy przez Armię Czerwoną, został osadzony w Obozie NKWD w Kozielsku (tzw. „Kozielsk II”)[16]. 2 lipca 1941 został przeniesiony do Obozu NKWD w Griazowcu[16]. 3 września tego roku został zwolniony i skierowany do Tatiszczewa, gdzie formowały się oddziały Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR[16]. Został wyznaczony na stanowisko dowódcy 9 Pułk Artylerii Ciężkiej[17].

Ordery i odznaczenia

Publikacje

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Antoni I Aleksandrowicz”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko, a mianowicie: Antoniego II Aleksandrowicza ur. 16 sierpnia 1898 w Giejtasu, w powiecie trockim, w rodzinie Wojciecha, porucznika rezerwy 13 Pułku Ułanów Wileńskich i Antoniego III Aleksandrowicza (1893–1940), starszego kapelana[1].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 747, 837.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-22]..
  3. ↑ Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 373.
  4. 1 2 Aleksandrowicz 1928 ↓, s. 3.
  5. ↑ Alexandrowicz 1937 ↓, s. 151.
  6. ↑ Aleksandrowicz 1928 ↓, s. 5.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 837.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 747.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 702, 738.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926, s. 125.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927, s. 147.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 393, 450.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 15.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 177, 529.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 87.
  16. 1 2 3 4 Indeks Represjonowanych. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2023-12-08].
  17. ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 206.
  18. 1 2 Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 393.
  19. ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 375.
  21. 1 2 3 Александрович Антон. [w:] Памяти героев Великой войны 1914–1918 [on-line]. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2023-12-08]. (ros.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.