| Kardynał prezbiter | ||
 | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 czerwca 1729 | |
| Data i miejsce śmierci |
12 września 1811 | |
| Miejsce pochówku | ?↗ | |
| Arcybiskup ołomuniecki | ||
| Okres sprawowania |
1777–1811 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
20 sierpnia 1758 | |
| Nominacja biskupia |
6 października 1777 | |
| Sakra biskupia |
17 maja 1778 | |
| Kreacja kardynalska |
17 stycznia 1803 | |
| Data konsekracji |
17 maja 1778 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy |
Ferdinand Christoph von Waldburg-Zeil | ||||||
| |||||||
Anton Theodor von Colloredo-Waldsee-Mels (ur. 29 czerwca 1729 w Wiedniu, zm. 12 września 1811 w Kromieryżu) – arcybiskup ołomuniecki w latach 1777–1811; kardynał.
Życiorys
Studiował teologię w Rzymie. 9 czerwca 1747 został kanonikiem ołomunieckim. 20 sierpnia 1758 został wyświęcony na księdza. 7 września 1766 został prepozytem kapituły w Ołomuńcu.
6 października 1777 został wybrany na biskupa ołomunieckiego. 5 grudnia 1777 papież Pius VI ustanowił arcybiskupstwo ołomunieckie i podległe mu biskupstwo w Brnie. 17 maja 1778 Antonin Theodor Colloredo-Waldsee-Mels przyjął święcenia biskupie. W okresie jego pontyfikatu cesarz Józef II zlikwidował wiele klasztorów na Morawach.
17 stycznia 1803 Antonin Theodor Colloredo-Waldsee-Mels otrzymał kapelusz kardynalski. W 1805 jego koadiutorem został Rudolf Johann Habsburg.
Bibliografia
- Milan M. Buben, Encyklopedie českých a moravských sídelních biskupů, Praha 2000, s. 51–53.