Antiochos z Askalonu (ur. między początkiem lat trzydziestych a końcem lat dwudziestych II w. p.n.e., zm. po 69 roku p.n.e.) – starożytny filozof platońskiej Akademii (piąta Akademia) doby eklektyzmu. Do naszych czasów nie zachowało się żadne z pism Antiochosa.

Był uczniem Filona z Laryssy[1]. Wykształcenie filozoficzne otrzymał Antiochos nie tylko u Filona, lecz również u stoika Mnesarchosa[2]. Po rozpoczęciu wojen Rzymu z Mitrydatesem opuścił wraz z nim Ateny. Powrócił tam ok. 84 r. p.n.e. i został scholarchą Akademii. Jego wykładów słuchał m.in. Cyceron[3].

Antiochos z Askalonu nauczał, że prawda istnieje i jest poznawalna. Był przekonany, że nauki Platona i Arystotelesa, a także nauki stoików mówią to samo. Kierunki te wyrażały te same treści za pomocą różnych słów[4].

W fizyce, logice i etyce popierał stoików. Nauczał życia zgodnego z rozumną naturą. Zarówno cnota, jak i dobra materialne są konieczne do szczęścia[4].

Przypisy

  1. ↑ Eklektycy akademiccy. W: Historia filozofii. Pod redakcją G. F. Aleksandrowa, B. E. Bychowskiego, M.B. Mitina, Pawła Judina. Tłum. z rosyjskiego Aleksander Neyman, Roman Korab-Żebryk, Bogdan Kupis. T. I: Filozofia starożytna i średniowieczna. Warszawa: Książka i Wiedza, 1961, s. 418. (pol.).
  2. ↑ Akademia – FILON, ANTIOCHOS i inni. W: Historia filozofii. Pod redakcją G. F. Aleksandrowa, B. E. Bychowskiego, M.B. Mitina, Pawła Judina. Tłum. z rosyjskiego Aleksander Neyman, Roman Korab-Żebryk, Bogdan Kupis. T. I: Filozofia starożytna i średniowieczna. Warszawa: Książka i Wiedza, 1961, s. 351–352. (pol.).
  3. ↑ Kazimierz Feliks Kumaniecki, Cyceron i jego współcześni, Wyd. 2, Warszawa: "Czytelnik", 1989, ISBN 978-83-07-01455-5 [dostęp 2024-01-25].
  4. 1 2 Roman Majeran, Giovanni Reale, Historia filozofii starożytnej. Tom IV: Szkoły epoki cesarstwa, przełożył Edward Iwo Zieliński, Lublin 1999, RW KUL, ss. 696 + mapka, „Vox Patrum”, 36, 1999, s. 577–583, DOI: 10.31743/vp.7868, ISSN 2719-3586 [dostęp 2024-01-25].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.