Antena paraboliczna

Antena paraboliczna – element urządzenia radiotechnicznego, przeznaczony do emitowania i odbioru fal elektromagnetycznych oraz do budowy łączy mikrofalowych o silnej kierunkowości.

Paraboliczne anteny mikrofalowe najczęściej używane są do szerokopasmowej kierunkowej transmisji sygnałów. Wykorzystywane do transmisji sygnałów w szeregu wysoko specjalizowanych systemów, są często instalowane w warunkach bardzo narażonych na działania atmosferyczne. Budowa, wymiary i charakterystyka anten parabolicznych ściśle zależą od zastosowania i długości fal. Podstawowymi parametrami są: zysk energetyczny, charakterystyka promieniowania, polaryzacja fali oraz impedancja. Anteny paraboliczne są odmianą anten kierunkowych, ale współpracują z talerzem oraz dają zysk od 20 do 60 dBi w zależności od promienia talerza. Kąt promieniowania^[1] do 10 stopni.

Anteny paraboliczne nie pokrywają dużego obszaru, jednak skupiają wiązkę fal radiowych. Anteny paraboliczne posiadają mały kąt apertury. Dzięki takiej charakterystyce anteny paraboliczne mają największy zysk i kierunkowość ze wszystkich rodzajów anten. Ich zastosowanie to głównie połączenia punkt-punkt na dalekie odległości.

Przypisy

Bibliografia

• J.Szóstka, Fale i anteny. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 2001, ISBN 83-206-1626-3.