Antônio Silva w ringu. | |
Pełne imię i nazwisko |
Antônio Carlos Silva |
---|---|
Pseudonim |
Pezão, BigFoot |
Data i miejsce urodzenia | |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
193 cm |
Masa ciała |
120 kg |
Styl walki | |
Debiut |
2005 |
Kategoria wagowa |
ciężka, superciężka |
Klub |
American Top Team, Team Nogueira |
Bilans walk zawodowych[infobox 1] | |
Liczba walk |
32 |
Zwycięstwa |
19 |
Przez nokauty |
15 |
Przez poddania |
2 |
Przez decyzje |
2 |
Porażki |
12 |
Remisy |
0 |
Nieodbyte |
1 |
|
Antônio Silva (ur. 14 września 1979 w Brasílii) − brazylijski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). W swojej karierze walczył dla wielu czołowych federacji m.in. Cage Warriors, Cage Rage Championships, Strikeforce czy Ultimate Fighting Championship. Mistrz organizacji Cage Rage (2005–2008) oraz EliteXC (2008) w wadze ciężkiej (do 120 kg).
Życiorys i życie prywatne
Przygodę ze sportami walki rozpoczął w wieku 4 lat od karate, a swój czarny pas otrzymał w wieku 12 lat. Po 14 latach treningu karate Silva przeszedł na brazylijskie jiu-jitsu i judo w wieku 17 lat.
Pod koniec 2020 roku Silva adoptował braci bliźniaków w swojej rodzinnej Brazylii[1].
Kariera MMA
Wczesna kariera
Zawodową karierę w MMA rozpoczął w 2005 roku w Wielkiej Brytanii. W tym samym roku zdobył mistrzostwa organizacji Cage Rage w wadze ciężkiej oraz mniej znaczącej Cage Warriors w wadze superciężkiej. W 2006 roku stoczył dwa wygrane pojedynki w Japonii, w organizacji Hero’s. W swojej ósmej walce doznał pierwszej porażki w karierze, gdy przegrał w grudniu 2006 roku w Vancouver przez techniczny nokaut z Amerykaninem Erikiem Pele.
W 2007 roku podpisał kontrakt z nowo powstałą amerykańską organizacją EliteXC. Po wygraniu trzech walk z rzędu dostał szansę walki o pierwsze mistrzostwo EliteXC w wadze ciężkiej przeciwko Justinowi Eilersowi. 26 lipca 2008 roku (gala EliteXC: Unfinished Business) pokonał Amerykanina przez techniczny nokaut w 2. rundzie, zdobywając tytuł. Przeprowadzone po walce testy antydopingowe wykryły w organizmie Silvy steryd anaboliczny boldenon. W konsekwencji California State Athletic Commission ukarała go grzywną oraz rocznym zawieszeniem[2]. Mimo nieprzyznania się do winy i wniesienia apelacji kara została podtrzymana[3].
Nie mogąc walczyć w USA, Silva podpisał kontrakt z japońską organizacją World Victory Road i stoczył w 2009 roku dwie zwycięskie walki w Japonii.
Strikeforce
W listopadzie 2009 roku zadebiutował w amerykańskiej organizacji Strikeforce, gdy przegrał przez jednogłośną decyzję z rodakiem Fabricio Werdumem. W 2010 roku stoczył dwie walki, obie wygrane − przeciwko Andrejowi Arłouskiemu i Mike’owi Kyle’owi.
W styczniu 2011 roku ogłoszono, że Silva wystąpi w 8-osobowym turnieju Strikeforce w wadze ciężkiej[4]. W rozegranym 12 lutego ćwierćfinale zmierzył się z byłym mistrzem PRIDE FC, Fiodorem Jemieljanienko. Pokonał go przez techniczny nokaut, gdy w przerwie między drugą a trzecią rundą lekarz orzekł o niezdolności Rosjanina do dalszej walki z powodu opuchlizny oka. Po pierwszej wyrównanej rundzie, w drugiej Brazylijczyk zdołał osiągnąć całkowitą dominację w parterze, dosiadając rywala oraz próbując zakończyć starcie ciosami pięściami, a także duszeniami i dźwignią na kolano[5]. W rozegranym 10 września półfinale Silva starł się z Danielem Cormierem. Amerykański eks-zapaśnik wyeliminował Brazylijczyka z turnieju, nokautując go w 1. rundzie[6].
UFC
W styczniu 2012 roku Silva podpisał kontrakt z największą światową organizacją MMA, Ultimate Fighting Championship. W swoim debiucie przegrał z byłym mistrzem UFC Cainem Velasquezem przez TKO w 1. rundzie[7]. 5 października (UFC on FX 5) wygrał swoją pierwszą walkę w UFC, pokonując przez TKO w 1. rundzie Travisa Browna[8].
Po zwycięstwie nad Holendrem Alistairem Overeemem, którego 2 lutego 2013 na UFC 156 znokautował w 3. rundzie, otrzymał szansę walki o mistrzostwo UFC wagi ciężkiej z ówczesnym mistrzem Cainem Velasquezem (23 maja 2013)[9], jednak nie wykorzystał danej mu szansy i szybko uległ przez TKO w 1. rundzie.
W latach 2013–2016, na sześć stoczonych pojedynków zdołał wygrać zaledwie jeden (Soą Paleleiem) oraz zanotował remis z Markiem Huntem po którym został zawieszony za podwyższony testosteron na dziewięć miesięcy[10]. Przegrywał przez ciężkie nokauty z czołówką wagi ciężkiej Andrejem Arłouskim, Frankiem Mirem, w rewanżu z Huntem oraz Stefanem Struve.
Kariera po zwolnieniu z UFC
Po zwolnieniu z UFC, walczył z Ivanem Shtyrkovem w Rosji 18 listopada 2016 roku. Przegrał walkę jednogłośną decyzją.
Następnie zmierzył się z Witalijem Minakowem na Fight Nights Global 68 w dniu 2 czerwca 2017 r. Przegrał walkę przez nokaut w drugiej rundzie.
28 lipca 2020 ogłoszono, że Silva podpisał kontrakt z Taura MMA. Oczekiwano, że zadebiutuje przeciwko Brettowi Martinowi na Taura MMA 11 30 października 2020 r., jednak walka została odwołana w tygodniu przed nią[11].
Następnie podpisał kontrakt z Arena Fighting Championship i oczekiwano, że zmierzy się z Chrisem Barnettem na AFC 2 12 grudnia 2020 r., ale całe wydarzenie zostało przełożone z powodu wielu przypadków COVID-19[12].
Powrócił do MMA 13 czerwca 2021 roku mierząc się przeciwko Quentinowi Domingosowi na Megdan Fighting 9. Przegrał walkę przez TKO w drugiej rundzie[13].
Następnie miał zawalczyć na Gamebred FC 2 przeciwko Alexowi Nicholsonowi 11 września 2021 roku, ale jego dotychczasowy kontrakt z Eagle Fighting Championship uniemożliwił mu rywalizację w tym wydarzeniu i został zastąpiony przez Jonathana Iveya[14].
Kariera w kickboxingu
W sierpniu 2017 podpisał kontrakt z Glory Kickboxing[15]. Zadebiutował przeciwko Rico Verhoevenowi na Glory 46 w dniu 14 października 2017 w Guangzhou w Chinach[16]. Po tym, jak został zdominowany przez prawdopodobnie nr 1 w kickboxingu wagi ciężkiej tamtych czasów, został znokautowany uderzeniem głową w drugiej rundzie. Sędzia przerwał walkę niecałą minutę później, oficjalnie ogłaszając wygraną przez TKO dla Verhoevena.
Silva wyzwał do walki Grega Tony’ego o tytuł World Kickboxing Network w wadze super ciężkiej podczas ostatniego dnia WKN World Cup 2019 w dniu 30 listopada 2019 r. w Auckland w Nowej Zelandii[17][18]. Walka została odwołana z powodu wycofania Silvy, który nie został oczyszczony medycznie po porażce przez nokaut w swojej poprzedniej walce[19].
Boks na gołe pięści
16 sierpnia 2019 r. ogłoszono, że podpisał kontrakt z Mistrzostwami Walki Bare Knuckle[20]. Następnie, 28 sierpnia 2019 r., ogłoszono, że zadebiutuje jako gwiazda BKFC 8 w starciu z innym weteranem UFC Gabrielem Gonzagą 19 października 2019 r. Przegrał walkę przez nokaut w drugiej rundzie[21].
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki
- 2005: Mistrz Świata Cage Rage w wadze ciężkiej
- 2005−2006: Mistrz Cage Warriors w wadze superciężkiej
- 2008: Mistrz EliteXC w wadze ciężkiej
- 2011: Strikeforce Heavyweight Grand Prix – półfinalista turnieju wagi ciężkiej
Problemy zdrowotne
Silva cierpi na akromegalię, przejawiającą się nienaturalną wielkością kończyn i części twarzy. W 2007 roku przeszedł w USA udaną operację usunięcia guza przysadki mózgowej, który powodował nadmierną produkcję hormonu wzrostu[22].
Przypisy
- ↑ Sherdog.com, After Split With Taura MMA, Antonio Silva Signs to Fight Chris Barnett on Dec. 12 in France [online], Sherdog [dostęp 2021-11-07] .
- ↑ Silva, Dewees Test Positive. sherdog.com, 21 sierpnia 2008. [dostęp 2011-01-03]. (ang.).
- ↑ Antonio Silva May Sign With Sengoku, Flout Suspension and Fight January 4. bloodyelbow.com, 12 listopada 2008. [dostęp 2011-01-03]. (ang.).
- ↑ Emelianenko-Silva, HW Tourney Slated for Feb. 12. sherdog.com, 4 stycznia 2011. [dostęp 2011-01-04]. (ang.).
- ↑ Brian Knapp: ‘Bigfoot’ Batters Fedor, Forces Stoppage. sherdog.com, 13 lutego 2011. [dostęp 2011-02-14]. (ang.).
- ↑ Brian Knapp: Barnett, Cormier Bound for Final. sherdog.com, 10 września 2011. [dostęp 2011-09-11]. (ang.).
- ↑ UFC 146: Dos Santos vs Mir – wyniki. mmarocks.pl, 26 maja 2012. [dostęp 2012-05-27]. (pol.).
- ↑ Tristen Critchfield: Antonio Silva Hands Travis Browne First Defeat at UFC on FX 5. sherdog.com, 5 października 2012. [dostęp 2012-10-05]. (ang.).
- ↑ Matt Erickson: Velasquez-Silva 2, dos Santos-Overeem booked for UFC 160 in May. mmajunkie.com, 13.02.2015. (ang.).
- ↑ John Morgan: Antonio 'Bigfoot' Silva fails post-fight drug test, stripped of $50,000 bonus. mmajunkie.com, 17.12.2015. (ang.).
- ↑ Guilherme Cruz , ‘Bigfoot’ Silva vs. Brett Martin, two other fights off of Friday’s Taura MMA 11 [online], MMA Fighting, 29 października 2020 [dostęp 2021-11-07] (ang.).
- ↑ Damon Martin , Artem Lobov’s return to MMA delayed after Arena Fight 2 canceled due to numerous positive COVID-19 tests [online], MMA Fighting, 8 grudnia 2020 [dostęp 2021-11-07] (ang.).
- ↑ MMA Fighting Newswire , Video: Antonio Silva protests TKO stoppage loss in MMA return [online], MMA Fighting, 14 czerwca 2021 [dostęp 2021-11-07] (ang.).
- ↑ Guilherme Cruz , ‘Bigfoot’ Silva out of Gamebred FC main event, booked to face Olympian at EFC [online], MMA Fighting, 1 września 2021 [dostęp 2021-11-07] (ang.).
- ↑ GLORY Announces Landmark Event in Mainland China on Oct. 14 [online], Glory Kickboxing [dostęp 2021-11-07] .
- ↑ Guilherme Cruz , Rico Verhoeven, ‘Bigfoot' Silva collide in non-title bout at Glory 46 [online], MMA Fighting, 18 sierpnia 2017 [dostęp 2021-11-07] (ang.).
- ↑ Kickboxing – WKN. Kickboxing : Greg Tony s’attaque à "Bigfoot", la star de l’UFC [online], estrepublicain.fr [dostęp 2021-11-07] (fr.).
- ↑ Mark Hunt's epic battle remembered as Antonio 'Bigfoot' Silva announced to fight in Auckland [online], Stuff, 20 czerwca 2019 [dostęp 2021-11-07] (ang.).
- ↑ MMA: Antonio 'Bigfoot' Silva withdrawn for scheduled fight at Kickboxing and MMA World Cup in New Zealand [online], NZ Herald [dostęp 2021-11-07] (ang.).
- ↑ Jesse Holland , Bigfoot Silva latest UFC veteran to become bare-knuckle boxer [online], MMAmania.com, 16 sierpnia 2019 [dostęp 2021-11-07] (ang.).
- ↑ Former UFC title challengers Antonio Silva, Gabriel Gonzaga to headline BKFC 8 [online], MMA Junkie, 28 sierpnia 2019 [dostęp 2021-11-07] (ang.).
- ↑ ANTONIO SILVA EXCLUSIVE INTERVIEW. mmasportsmag.com. [dostęp 2011-01-04]. (ang.).