António Coimbra Martins

Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1927 Lizbona
Data i miejsce śmierci	19 maja 2021 Paryż
Zawód, zajęcie	polityk, dyplomata, filolog, pisarz
Alma Mater	Uniwersytet Lizboński
Stanowisko	minister kultury (1983–1985), poseł do Parlamentu Europejskiego II i III kadencji (1986–1994)
Partia	Partia Socjalistyczna
Odznaczenia

António Antero Coimbra Martins (ur. 30 stycznia 1927 w Lizbonie, zm. 19 maja 2021 w Paryżu^[1]) – portugalski polityk, dyplomata, filolog i pisarz, parlamentarzysta krajowy, od 1983 do 1985 minister kultury, od 1986 do 1994 poseł do Parlamentu Europejskiego II i III kadencji.

Życiorys

W 1950 ukończył studia z filologii romańskiej na Uniwersytecie Lizbońskim. Pracował jako nauczyciel języka portugalskiego w szkole średniej, a od połowy lat 50. wykładał na uniwersytetach w Paryżu, Montpellier i Marsylii. Później kierował katedrą literatury francuskiej na lizbońskiej uczelni. W 1965 należał do założycieli centrum kultury portugalskiej w Paryżu, został jego wicedyrektorem, w 1972 otworzył także bibliotekę w tym mieście. Opublikował kilka książek oraz artykuły naukowe, zajął się także tłumaczeniem na portugalski utworów francuskojęzycznych, m.in. twórczości Jeana-Paula Sartre’a^[2][3].

W 1964 zaangażował się w opozycyjny ruch Acção Socialista Portuguesa, który przekształcił się w Partię Socjalistyczną. Należał do ruchu Comité para a Defesa das Liberdades em Portugal. Po rewolucji goździków odpowiadał za przyjęcie Portugalii do UNESCO, był zastępcą szefa misji przy tej organizacji. Od 1974 do 1979 pełnił funkcję ambasadora we Francji^[2]. Zasiadał w Zgromadzeniu Republiki III i IV kadencji^[4]. Od 9 czerwca 1983 do 6 listopada 1985 zajmował stanowisko ministra kultury w trzecim rządzie Mária Soaresa. Od 1 stycznia 1986 do 13 września 1987 był posłem do Parlamentu Europejskiego w ramach delegacji krajowej, w 1987 i 1989 uzyskiwał mandat eurodeputowanego w wyborach powszechnych, wykonując go do 1994. Przystąpił do frakcji socjalistycznej, należał m.in. do Komisji ds. Młodzieży, Kultury, Edukacji, Informacji i Sportu oraz Komisji ds. Transportu i Turystyki^[5]. W późniejszych latach był dyrektorem centrum kulturalnego fundacji Fundação Calouste Gulbenkian w Paryżu^[3]

Odznaczenia

Wyróżniono go m.in. Krzyżem Wielkim Orderu Infanta Henryka, a także odznaczeniami francuskimi, w tym Orderem Narodowym Zasługi, Legią Honorową oraz Orderem Sztuki i Literatury^[2].

Przypisy