Anomalia południowoatlantycka (zaznaczona kolorem czerwonym) na wysokości około 560 km
Zwiększona liczba protonów o energiach 30-80 keV na wysokości 850 km zarejestrowana przez satelity NOAA

Anomalia południowoatlantycka (ang. South Atlantic Anomaly, SAA) – obszar, na którym wewnętrzny pas Van Allena przebiega najbliżej powierzchni Ziemi.

Pasy Van Allena położone są symetrycznie w stosunku do osi magnetycznej Ziemi, która jest nachylona w stosunku do osi obrotowej o kąt około 11,5°. Z tego powodu wewnętrzny pas Van Allena znajduje się najbliżej powierzchni Ziemi w południowej części Oceanu Atlantyckiego, a najdalej – na północnym Oceanie Spokojnym[1]. Powoduje to w tym regionie zwiększenie strumienia cząstek wysokoenergetycznych.

Jej centrum znajduje się u wybrzeży Brazylii. Na wysokości 500 km anomalia rozciąga się na obszarze od równika do 50°S i od 90°W do 40°E. Ze wzrostem wysokości obszar ten się zwiększa[2].

SAA przesuwa się na zachód, z prędkością 0,3° w ciągu roku, co pozostaje w zgodności z badaniami, które wskazują, że wewnętrzne jądro Ziemi obraca się szybciej niż reszta planety, o około 0,3–0,5° rocznie[3][4].

Anomalia południowoatlantycka ma duży wpływ na sztuczne satelity i statki kosmiczne krążące wokół Ziemi na wysokości kilkuset kilometrów ze względu na silne promieniowanie spowodowane przez protony uwięzione w wewnętrznym pasie Van Allena. Międzynarodowa Stacja Kosmiczna, której orbita ma inklinację 51,6°, wymagała z tego powodu zainstalowania dodatkowych osłon. Wysoki poziom promieniowania uniemożliwia w tym rejonie zbieranie danych przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ E.G. Stassinopoulos, C.A. Staffer: Forty-Year Drift and Change of the SAA. NASA Goddard Spaceflight Center, 2007.
  2. ↑ The South Atlantic Anomaly. [w:] Ask an Astrophysicist [on-line]. 1996-10-04. [dostęp 2010-06-20]. (ang.).
  3. ↑ Richard A. Kerr. Earth’s Inner Core Is Running a Tad Faster Than the Rest of the Planet. „Science”. 5739 (309), s. 1313, 2005-09-26. DOI: 10.1126/science.309.5739.1313a.
  4. ↑ O.R. Grigoryan, A.N. Petrov, V.V. Romashova, V.V. Bengin. On the Drift of the South Atlantic Anomaly. „WDS’05 Proceedings of Contributed Papers, Part II”, s. 251–256, 2005.
  5. ↑ Hubble Achieves Milestone: 100,000th Exposure. [w:] HubbleSite – News Center [on-line]. 1996-07-18. [dostęp 2010-06-20]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.