Anna Markowska

Bożena Grzyb-Jarodzka „Anna Markowska”, 2012 r.
Profesor
Specjalność: historia sztuki
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	2005
Profesura	13 czerwca 2016
historyczka sztuki, nauczycielka akademicka, kuratorka wystaw
Członkini zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA

Anna Markowska przy rzeźbie Alexandra Caldera w Museu Coleção Berardo w Lizbonie w 2018 roku

Anna Markowska – polska historyczka sztuki, krytyczka, kuratorka wystaw, wykładowczyni akademicka, profesor nauk humanistycznych^[1].

Życiorys

W 1984 ukończyła historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jest również absolwentką studium doktoranckiego w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie oraz PWSFTviT w Łodzi^[2][3]. Obecnie związana z Uniwersytetem Wrocławskim (Instytut Historii Sztuki)^[4][5].

Habilitację uzyskała w 2005 w IS PAN na podstawie pracy Definiowanie sztuki – objaśnianie świata. O pojmowaniu sztuki w PRL-u. Od 2016 jest profesorem nauk humanistycznych^[3].

W latach 1997–2006 pracowała w Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (Wydział Artystyczny w Cieszynie)^[1]. Od 2006 wykłada w Uniwersytecie Wrocławskim, a w roku akademickim 2016/2017 gościnnie uczyła w Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu^[3].

Wykładała również na wielu uczelniach europejskich – na uniwersytetach w Porto, Leon, Kopenhadze, Turynie, Pizie, Sankt Petersburgu, Opawie i Ostrawie oraz pozaeuropejskich: Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie oraz w Uniwersytecie Pedagogicznym w Tomsku na Syberii^[6]. Specjalizuje się w sztuce po 1945. Na jej doświadczenie zawodowe składa się praca w czasie Biennale, a później Triennale Grafiki w Krakowie. Współpracowała przy takich międzynarodowych przedsięwzięciach jak wystawa Gilberta i George’a The Cosmological Pictures w Pałacu Sztuki w Krakowie (1991) i wystawa Alana Davie w Galerii M w Krakowie. Pracuje jako tłumaczka i przewodniczka, zajmuje się kuratorstwem wystaw, pisze recenzje^[1], eseje, towarzyszy artystom i artystkom przy ich pracy poprzez wizyty w pracowniach, pisanie tekstów do katalogów, organizowanie spotkań^[2].

Zredagowała specjalny numer czasopisma „Quart” (2021, nr 59), poświęcony m.in. porażce oraz epistemologiom niewiedzy^[5].

Przewodnicząca Rady Naukowej Polskiego Instytutu Studiów nad Sztuką Świata. Ekspertka w Polskiej Komisji Akredytacyjnej w dyscyplinie: nauki o sztuce.

Członkini: Rady Dyscyplin Naukowych (Rada Dyscypliny – Nauki o Sztuce)^[1], Rady Muzeum Współczesnego we Wrocławiu (pierwsza i druga kadencja)^[7][8] oraz zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA^[9].

Jurorka w konkursach m.in. w konkursie Pawilonu Polskiego 55. Biennale w Wenecji 2013^[10], Jury 45. Biennale Malarstwa Bielska Jesień 2021 (przewodnicząca)^[11], Jury konkursu „Postawy VIII” organizowanego przez Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu^[12].

Publikacje

• Anna Markowska: Dlaczego Duchamp nie czesał się z przedziałkiem?. Kraków: Universitas, 2019, s. 516+26 il. ISBN 97883-242-3584-1.
• Anna Markowska: Sztuka podręczna Wrocławia. Anex, 2019, s. 324. ISBN 978-83-952913-0-2.
• Anna Markowska: Sustainable art. Facing the need for regeneration, responsibility and relations. Warsaw: Tako, 2015. ISBN 978-83-62737-89-5.brak strony w książce
• Anna Markowska: Politics of Erasure from „Damnatio memoriae” to Alluring Void. Warsaw: 2014, s. 357. ISBN 978-83-62737-66-6.
• Anna Markowska: Dwa przełomy. Sztuka polska po 1955 i 1989 roku. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2012, s. 498. ISBN 978-83-231-2762-8.
• Markowska Anna: Trickster Strategies in the Artists’ and Curatorial Practice. Warsaw: Polski Instytut Studiów nad Sztuką Świata, 2012. ISBN 978-83-62737-26-0.brak strony w książce
• Anna Markowska: Komedia sublimacji. Granica współczesności a etos rzeczywistości w sztuce amerykańskiej. DiG, 2010, s. 390. ISBN 978-83-7181-627-7.
• Anna Markowska: Definiowanie sztuki – objaśnianie świata. O pojmowaniu sztuki w PRL-u. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2003, s. 398. ISBN 83-226-1209-5.
• Anna Markowska: Sztuka w Krzysztoforach. Między stylem a doświadczeniem. Cieszyn: Uniwersytet Śląski, 2000, s. 223. ISBN 83-88320-60-2.
• Anna Markowska: Język Neuera. O twórczości Jonasza Sterna. Cieszyn: Uniwersytet Śląski, 1998, s. 114. ISBN 83-911105-1-6.

Wystawy

• 2022 – kuratorka wystawy Rozbijając mrok. Anna Szpakowska-Kujawska, 66P Subiektywna Instytucja Kultury, Wrocław^[13]
• 2015–2016 – kuratorka wystawy Doroty Nieznalskiej Przeszłość, która nie chce przeminąć, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie^[14]
• 2012–2013 – kuratorka wystawy Gdzie jest PERMAFO, Muzeum Współczesne Wrocław^[15]

Wybrane teksty

• Anna Markowska. Sztuka jako niedogodność, czyli jak wysadzić w powietrze kopułę wzniosłości. „CzasKultury.pl”. 12, 2021. brak numeru strony
• Anna Markowska. 3 kobiety i inne wystawy duetu Toniak-Szczęśniak. „Sztuka i Dokumentacja”. 15, s. 79–96, 2016. 
• Anna Markowska. Kontekstualizm – sztuka w kontekście politycznym i społecznym w Polsce lat 70. XX wieku. „Zeszyty Artystyczne”. nr 32. s. 34–59. 

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profil Anny Markowskiej w academia.edu^[1]
• Kanał A. Markowskiej na You Tube poświęcony sztuce.