Andrzej de Lazari
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

2 stycznia 1946

Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność:
historia idei, rusycystyka
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1981 – literaturoznawstwo
UŁ

Habilitacja

1989 – literaturoznawstwo rosyjskie
UW

Profesura

15 listopada 1997

Polska Akademia Nauk
Status

Wydziału I Nauk Humanistycznych i Społecznych – Komitetu Słowianoznawstwa

Profesor zwyczajny
Uczelnia

Uniwersytet Łódzki

Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Andrzej Dymitr de Lazari (ur. 2 stycznia 1946) – polski literaturoznawca, filolog, historyk filozofii i idei, rosjoznawca, sowietolog, politolog, publicysta, tłumacz. Profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Łódzkiego i Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Życiorys

W 1969 ukończył studia literaturoznawcze na Uniwersytecie Warszawskim. W 1981 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego (praca: Apollon Grigorjew – myśliciel i krytyk; promotor: Andrzej Walicki), a w 1989 na Wydziale Lingwistyki Stosowanej i Filologii Wschodniosłowiańskich Uniwersytetu Warszawskiego uzyskał stopień doktora habilitowanego ze specjalnością w zakresie literaturoznawstwa rosyjskiego na podstawie monografii „Poczwiennictwo”. Z badań nad historią idei w Rosji. W 1997 uzyskał tytuł profesora.

Uczeń prof. Andrzeja Walickiego, znawca problematyki historii rosyjskiej kultury, religii, filozofii i myśli społeczno-politycznej. Kierownik Katedry Europy Środkowej i Wschodniej Instytutu Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Łódzkiego. Kierował również Interdyscyplinarnymi Zespołami Badań w UŁ: Religioznawczym i Sowietologicznym. W latach 2001–2004 był kierownikiem pracy badawczej „Wzajemne uprzedzenia pomiędzy Polakami i Rosjanami” w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych. Na UMK w Toruniu związany był z Instytutem Politologii na Wydziale Humanistycznym oraz Instytutem Filologii Słowiańskiej na Wydziale Filologicznym.

Autor wielu publikacji na temat historii Rosji i jej kultury oraz stosunków polsko-rosyjskich.

Z ramienia ugrupowania Nowoczesna startował bez powodzenia w wyborach w 2015 do Senatu z okręgu 23[1].

Od września 2016 do stycznia 2017 rektor Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi[2].

Współzałożyciel w 2017 i prezes Stowarzyszenia Mosty Europy (rozwiązanego w 2019 z przyczyn ekonomicznych)[3].

Publikacje książkowe

  • „Poczwiennictwo”. Z badań nad historią idei w Rosji, Łódź 1988
  • Mentalność rosyjska. Słownik, Katowice 1995 (redakcja)
  • Idee w Rosji. Leksykon rosyjsko-polsko-angielski, t. 1–5, Warszawa 1999, Łódź 1999–2003
  • W kręgu Fiodora Dostojewskiego. „Poczwiennictwo”, Łódź 2000
  • Wzajemne uprzedzenia pomiędzy Polakami i Rosjanami, materiały konferencyjne, Łódź, 2–5 grudnia 2001, Łódź 2001 (redakcja)
  • Dusza polska i rosyjska (od Adama Mickiewicza i Aleksandra Puszkina do Czesława Miłosza i Aleksandra Sołżenicyna), materiały do „katalogu” wzajemnych uprzedzeń Polaków i Rosjan, Warszawa 2004 (redakcja)
  • Polacy i Rosjanie: przezwyciężanie uprzedzeń, Łódź 2006 (redakcja: Andrzej de Lazari, Tatiana Rongińska)
  • Zaprogramowanie kulturowe narodów Europy, Łódź 2007 (redakcja: Andrzej de Lazari, Olga Nadskakuła, Magdalena Żakowska)
  • Polacy i Rosjanie we wzajemnej karykaturze, Warszawa 2008 (współautor: Oleg Riabow)
  • Polskie i rosyjskie problemy z rosyjskością, Łódź 2009
  • Europa i Niedźwiedź, Warszawa 2013 (współautorzy: Oleg Riabow, Magdalena Żakowska)

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.