Andrzej Wernic
Paciorek
Pełne imię i nazwisko

Andrzej Leszek Wernic

Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1930
Warszawa

Data śmierci

13 maja 2019

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

dziennikarz, publicysta, historyk

Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski (1957)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941)
Grób Andrzeja Wernica na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Andrzej Leszek Wernic, ps. „Paciorek” (ur. 15 listopada 1930 w Warszawie[1], zm. 13 maja 2019)[2]) – polski dziennikarz, publicysta, historyk, uczestnik powstania warszawskiego[2].

Życiorys

W latach 1933–1937 przebywał wraz z rodzicami w Brzeżanach i Gnieźnie, gdzie jego ojciec, oficer zawodowy Wojska Polskiego, pełnił służbę wojskową[3]. Od 1937 mieszkał w Warszawie[3]. Po II wojnie światowej ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1950)[4] i studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (praca magisterska 1957)[3]. W 1956 rozpoczął pracę w zespole prasy Stowarzyszenia „Pax” („Wrocławski Tygodnik Katolików”, „Słowo Powszechne”)[3].

W 1981 wraz z grupą działaczy i dziennikarzy Stowarzyszenia „Pax” sprzeciwił się stanowi wojennemu w Polsce, po czym został zwolniony z pracy w redakcji „Słowa Powszechnego” i usunięty ze Stowarzyszenia „Pax”[3]. Pracował w firmie TAKON, zajmującej się truciem owadów, oraz w tygodniku „Ład”[3]. W latach 1988–1990 współpracował z dziennikiem „Rzeczpospolita”, a w latach 1990–1994 z miesięcznikiem „Polska Zbrojna”[3]. Do 1997 pełnił funkcję redaktora naczelnego miesięcznika „Nasz Los”, wydawanego przez Związek Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego[3].

Od 1960 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich[3]. W latach 1961–1989 rozpracowywany przez Służbę Bezpieczeństwa PRL[1]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[2] (kwatera B 18, rząd 1, grób 29)[5].

Rodzina

Wnuk lekarza dermatologa Leona Wernica (1870–1953), syn majora dyplomowanego WP Leona Leszka Wernica (1897–1969), bratanek pisarza Wiesława Wernica (1906–1986)[6]. Miał synów Cezarego i Marka oraz córkę Joannę Wernic-Makowską[6]. W 2019 rodzina Andrzeja Wernica przekazała jego prywatne archiwum do Archiwum Akt Nowych w Warszawie[7].

Odznaczenia i wyróżnienia

  • Krzyż Walecznych[3]
  • Srebrna odznaka „Zasłużony dla Warszawy”[3]
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2020, pośmiertnie, „za wybitne zasługi w pielęgnowaniu pamięci o najnowszej historii Polski, za osiągnięcia w pracy dziennikarskiej i publicystycznej”)[8]

Przypisy

  1. 1 2 Andrzej Leszek Wernic. Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-11-11].
  2. 1 2 3 Odszedł Redaktor Andrzej Wernic. sdpwarszawa.p, 19 maja 2019. [dostęp 2023-11-11].
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Ostatnie pożegnanie śp. Andrzeja Wernica ps. „Paciorek”. „Opinia”. 22, s. 42–47, 2019. Warszawa: Ośrodek Myśli Niepodległościowej Instytutu Historycznego Nurtu Niepoodleglościowego. ISSN 2352-5725. [dostęp 2023-11-11].
  4. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1950. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2023-11-11].
  5. ↑ Cmentarz Wojskowy. Kwatera B 18, rząd 1, grób 29. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2023-11-11].
  6. 1 2 Polacy z wyboru. Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku. Wernic. polacyzwyboru.pl. [dostęp 2023-11-11].
  7. ↑ Dokumenty dziennikarza Andrzeja Wernica trafiły do Archiwum Akt Nowych. dzieje.pl, 13 sierpnia 2019. [dostęp 2023-11-11].
  8. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 października 2020 r. o nadaniu orderu (M.P. z 2020 r. poz. 1149).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.