Andrzej Le Brun
Data i miejsce urodzenia

1737
Paryż

Data i miejsce śmierci

30 września 1811
Wilno

Dziedzina sztuki

rzeźba

Epoka

klasycyzm

Alegorie Sprawiedliwości i Pokoju autorstwa Le Bruna w Pokoju Marmurowym na Zamku Królewskim w Warszawie
Atlanty pałacu Tyszkiewiczów w Warszawie
Popiersie Stefana Czarnieckiego w Sali Rycerskiej na Zamku Królewskim w Warszawie

Andrzej Le Brun, właśc. André Le Brun lub Lebrun (ur. 1737 w Paryżu, zm. 30 września 1811 w Wilnie)[1] – rzeźbiarz klasycystyczny, pochodzenia francusko-flamandzkiego, czynny m.in. w Polsce. Nadworny rzeźbiarz Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Życiorys

Uczeń Jean-Baptiste’a Pigalle’a, otrzymał nagrodę Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby w Paryżu, po czym od 1759 studiował w Académie de France w Rzymie[2][3]. Jego styl ukształtował się pod wpływem baroku rzymskiego[1].

W 1767 roku, za pośrednictwem Madame Geoffrin, został powołany na dwór Stanisława Augusta Poniatowskiego do Warszawy. W latach 1768–1795 pracował jako nadworny rzeźbiarz króla i prowadził pracownię rzeźby na Zamku Królewskim w Warszawie[4]. W czasie pobytu w Polsce skłaniał się ku klasycyzmowi[1]. Jego bliskim współpracownikiem był Jakub Monaldi[5].

Wykonał rzeźby o tematyce alegorycznej, historycznej i mitologicznej do Zamku Królewskiego i Łazienek. Na zlecenie Poniatowskiego, w latach 1773–1778 kontynuował studia w Rzymie[4]. W latach 1795–1803 przebywał w Petersburgu[1]. Od 1803 roku pracował jako profesor w katedrze rzeźby na Uniwersytecie Wileńskim[3].

Ważniejsze prace

Zamek Królewski w Warszawie

  • dekoracja rzeźbiarska, w tym alegorie Sprawiedliwości i Pokoju ujmujące tarczę herbową z herbem Rzeczypospolitej, w Pokoju Marmurowym (1771)[3]
  • dekoracja rzeźbiarska Sali Wielkiej (we współpracy z Jakubem Monaldim), w tym posągi Apolla i Minerwy (przed 1778)[6]
  • posąg Sławy oraz większość (13) odlanych w brązie popiersi sławnych Polaków w Sali Rycerskiej[7]

Inne prace

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Wielka Encyklopedia PWN. Tom 15. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 395. ISBN 83-01-13794-0.
  2. ↑ Władysław Leśniewski: Historia sztuki polskiej (tom III). Kraków: Wydawnictwo Literackie Kraków, 1965, s. 82.
  3. 1 2 3 Artur Badach: Zamek Królewski w Warszawie. Fundacja Zbiorów im. Ciechanowieckich. Fundacja Teresy Sahakian. Rzeźba. Katalog zbiorów. Warszawa: Zamek Królewski w Warszawie, 2011, s. 24. ISBN 978-83-7022-187-4.
  4. 1 2 Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 411. ISBN 83-01-08836-2.
  5. ↑ Wielka Encyklopedia PWN. Tom 18. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 35. ISBN 83-01-13828-9.
  6. ↑ Artur Badach: Zamek Królewski w Warszawie. Fundacja Zbiorów im. Ciechanowieckich. Fundacja Teresy Sahakian. Rzeźba. Katalog zbiorów. Warszawa: Zamek Królewski w Warszawie, 2011, s. 26, 29. ISBN 978-83-7022-187-4.
  7. ↑ Mariusz Karpowicz (red.): Sztuka Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 265, 266. ISBN 83-01-04060-2.
  8. ↑ Tadeusz S. Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 157. ISBN 83-223-2047-7.
  9. ↑ Mariusz Karpowicz (red.): Sztuka Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 269. ISBN 83-01-04060-2.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.