Andrzej Tadeusz Kotnowski
Data urodzenia

18 stycznia 1938

Data śmierci

28 listopada 2021

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

inżynier budownictwa

Alma Mater

Politechnika Łódzka

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Andrzej Tadeusz Kotnowski (ur. 18 stycznia 1938[1], zm. 28 listopada 2021[1][2]) – inżynier budownictwa, podróżnik i fotograf, Radny Warszawy (1994–1998).

Życiorys

W 1955 zdał maturę w Gimnazjum im. M. Kopernika w Łodzi[3]. W 1961 uzyskał tytuł inżyniera na Wydziale Budownictwa Lądowego na Politechnice Łódzkiej. W czasie studiów pracował jako przewodnik grup turystycznych Zrzeszenia Studentów Polskich oraz odbył staż zawodowy wyjechał do Kairu, gdzie pracował w The Misr Development Concrete Company. Po studiach pracował początkowo jako asystent Katedrze Budownictwa Żelbetowego Politechniki Łódzkiej. Następnie wyjechał do Warszawy[3].

W Warszawie studiował afrykanistykę na Uniwersytecie Warszawskim[3] oraz podjął pracę w przedsiębiorstwie budownictwa przemysłowego[4], w którym pracował jako główny inżynier i kierownik budowy. W 1981 przebywał w Iraku, gdzie pracował przy elektryfikacji kraju. W 1986 został dyrektorem przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego „Budokor”, zatrudniającego 1350 pracowników. Przedsiębiorstwo pod jego dyrekcją realizowało osiedla mieszkaniowe w RFN, osiedla w Warszawie, zakładów Ursusa i fabryki półprzewodników. W 1991 przeprowadził prywatyzację „Budokoru”, przekształcając je w spółkę akcyjną. W latach 90. XX w. przedsiębiorstwo realizowało m.in. budowę fabrykę Forda w Płońsku i fabrykę puszek w Radomsku. Po konflikcie z niemieckimi akcjonariuszami firmy przeniósł się do firmy Mostostal-Eksport SA, gdzie zajął się tworzeniem Biura Realizacji Krajowych, w ramach którego firma zrealizowała m.in.: siedziby Banku Przemysłowo-Handlowego w Krakowie i Opolu, biurowiec Focus (we współpracy z ITB) oraz osiedle EKO-Park na Polu Mokotowskim[3].

Jako inżynier, przewodnik turystyczny, a także prywatnie, odbywał liczne podróże po świecie, odwiedził m.in.: Afganistan[4], Algierę, Austrię, Botswanę[3], Chiny[4], Czechy[3], Fidżi[4], Grecję, Hiszpanię[3], Indie, Koreę Północną[4], Namibię, Nepal, Niemcy[3], Pakistan, Singapur[4], Stany Zjednoczone, Sudan[3], Tajlandię[4], Turcję, Węgry, Włochy i Zimbabwe[3]. Po przejściu na emeryturę założył wydawnictwo książkowe AKOT, za którego pośrednictwem wydał liczne albumy fotograficzne zawierające zdjęcia z odbytych podróży i tomik poezji sufickiej[4]. W latach 80. XX w. był członkiem Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk o Ziemi. W latach 1994–1998[5] był Radnym Warszawy[3].

Życie prywatne

Miał żonę Barbarę[6]. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera: B 36, rząd: 1, grób: 18)[1].

Publikacje

  • Ameryka Łacińska, Andrzej Kotnowski-Akot, 2012, ISBN 978-83-934550-0-3
  • Azania: zanikające piękno, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2006, ISBN 978-83-921211-3-8[7]
  • Japonia: kraj wschodzącego słońca, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2018, ISBN 978-83-939773-8-3
  • Jedwabny szlak w fotografii Andrzeja Kotnowskiego, Andrzej Kotnowski, 2019, ISBN 978-83-939773-4-5
  • Jemen: kraj mirry, kadzidła i khatu, Wydawnictwo AKOT, 2020, ISBN 978-83-921211-1-4
  • Magia Indii, Medyk, 2001, ISBN 978-83-87340-92-6
  • Modlitwy sufich, Wydawnictwo AKOT, Warszawa 2006, ISBN 83-921211-2-0 [współautor: Janusz Krzyżowski]
  • Oblicza Afryki, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2008, ISBN 978-83-921211-6-9
  • Oceania po Australię, we współpracy z Biurem Turystyki ZNP LogosTour, 2016, ISBN 978-83-939773-5-2
  • Państwo Środka, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2007, ISBN 978-83-921211-4-5
  • Podróże przez 7 kontynentów, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2011, ISBN 978-83-921211-9-0
  • Nowa Europa, stary kontynent, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2018, ISBN 978-83-939773-6-9 [współautorka: Zuzanna Abrysowska-Luty]
  • Sutry w kamieniu kute, Wydawnictwo AKOT, 2019, ISBN 978-83-939773-9-0

Wyróżnienia

Przypisy

  1. 1 2 3 Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-12-10].
  2. ↑ Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi – Zmarł nasz Kolega Andrzej Kotnowski, matura 1955 [online], Liceum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi [dostęp 2023-12-10].
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Inżynier, podróżnik, wydawca. Wywiad z mgr. inż. Andrzejem Kotnowskim, „Kwartalnik Łódzki” (nr III/2012 (35)), 9 maja 2012, ISSN 1732-1328.
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 Andrzej Kotnowski, Przez siedem budów i kontynentów, „Inżynier Mazowsza” (1 (83)), Mazowiecka Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa, luty 2020.
  5. ↑ Marian Marek Drozdowski i inni, Rada Miasta Stołecznego Warszawy. Informator, Ariadna Masłowska-Nowak (red.), Warszawa: Miasto Stołeczne Warszawa, 2019, s. 30.
  6. ↑ Barbara Kotnowska, Andrzej Kotnowski – nekrolog [online], gazeta.pl, 6 grudnia 2021 [dostęp 2023-12-10] (pol.).
  7. ↑ Andrzej Kotnowski, Azania: zanikające piękno, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2006, ISBN 978-83-921211-3-8 [dostęp 2023-12-10] (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.