Andriej Pietrow

Андрей Павлович Петров

Andriej Pawłowicz Pietrow
Imię i nazwisko	Андрей Павлович Петров
Data i miejsce urodzenia	2 września 1930 Leningrad, ZSRR
Data i miejsce śmierci	15 lutego 2006 Sankt Petersburg, Rosja
Gatunki	muzyka symfoniczna, opera, muzyka filmowa, muzyka teatralna, muzyka pop
Zawód	kompozytor
Odznaczenia

Andriej Pawłowicz Pietrow (ros. Aндрей Павлович Петров; ur. 2 września 1930 w Leningradzie, zm. 15 lutego 2006 w Sankt Petersburgu) – radziecki i rosyjski kompozytor, autor oper, baletów, utworów symfonicznych, koncertów instrumentalnych, muzyki pop, piosenek i muzyki do wielu spektakli teatralnych i filmów. Ludowy Artysta ZSRR (1980), Ludowy Artysta RFSRR (1976)^[1].

Życiorys

Urodził się 2 września 1930 w Leningradzie jako syn Pawła Patonowicza, chirurga, i Wauliny Olgi Pietrownej – artystki malarki.

W czasie II wojny światowej rodzina Pietrowów została ewakuowana na Syberię. Tam przyszły kompozytor zainteresował się literaturą, pisywał opowiadania, tworzył do nich ilustracje, rozpoczął też pisanie powieści.

W 1944 powrócił do Leningradu. Według słów samego Andrieja Pietrowa, postanowił on zostać kompozytorem pod wpływem wrażenia, jakie wywarł na nim film o Johannie Straussie Wielki walc.

Pietrow ukończył Konserwatorium Petersburskie. Był uczniem Oresta Jewłachowa. Żona – Natalia Jefimowa dziennikarka. Córka – Olga, kompozytor, jest współautorką niektórych utworów Andrieja.

Od 1964 Andriej Pietrowicz stał na czele Związku Kompozytorów Leningradu-Sankt Petersburga. Zasiadał w jury konkursu głównego na 34. MFF w Cannes (1981).

Zmarł 15 lutego 2006. Spoczywa na Cmentarzu Wołkowskim, na Literackich Mostkach.

Twórczość

Twórczość Andrieja Pietrowa obejmuje szerokie spektrum gatunków. Kompozytor tworzył zarówno muzykę filmową, muzykę do spektakli teatralnych, muzykę do pieśni i romansów, jak też opery, balety, symfonie i koncerty instrumentalne. Jest autorem wielu piosenek z gatunku pop.

Początek jego kariery kompozytorskiej, zresztą bardzo udany, to poemat symfoniczny Radda i Łojko (Радда и Лойко), wykonany w Sali Wielkiej Filharmonii Leningradzkiej. Nieco później na deskach Teatru Opery i Baletu im. Kirowa wystawiono balet Brzeg nadziei (Берег надежды). W tymże teatrze miały miejsce premiery wszystkich większych muzyczno-scenicznych dzieł kompozytora.

Następnie jego zainteresowania skupiły się na muzyce filmowej i pieśni. W ciągu stosunkowo niedługiego czasu Andriej Pietrow stał się uznanym mistrzem tych gatunków, a stworzona przezeń oprawa do filmów: Człowiek-amfibia (Человек-амфибия), Chodząc po Moskwie (Я шагаю по Москве), Złodziej samochodów (Берегись автомобиля), Błękitne miasta (Голубые города), Piosenka o przyjacielu (Песня о друге) przyniosły mu wielką popularność^[2].

W 1967 wystawiono jego operetkę Chcemy tańczyć (Мы хотим танцевать). Później powstały, niektóre tworzone wraz z córką Olgą musicale: Kapitańska córka oraz Niebieski ptak (dla Konserwatorium w Bostonie). Wielkie uznanie przyniosły Pietrowowi utwory pisane dla teatru muzycznego, przede wszystkim balet Stworzenie świata (Сотворение мира), skomponowany na kanwie rysunków J. Effela. Balet ten był wystawiany na dziesiątkach scen rosyjskich i zagranicznych, a jego fragmenty zebrane przez kompozytora w suity, weszły do stałego filharmonicznego repertuaru.

Andriej Pietrow stosunkowo późno zainteresował się w swojej twórczości muzyką operową. W roku 1975 napisał operę Piotr I (Пётр Первый). Następnie powstały balet Puszkin i opera baśniowa Majakowski się zaczyna. Te trzy dzieła tworzą cykl muzyczno-sceniczny, poświęcony wielkim Rosjanom.

Dzieła symfoniczne: Koncert skrzypcowy, symfonia fantastyczna Mistrz i Małgorzata (symfonia Pietrowa) (Мастер и Маргарита), koncert fortepianowy; pieśni, muzyka do filmów Biurowy romans (Служебный роман), Jesienny maraton (Осенний марафон) i in. przyczyniły się do dalszego wzrostu popularności kompozytora^[3].

Pomimo wielkiej różnorodności gatunków jakim poświęcał się Pietrow, jego muzyka jest łatwo rozpoznawalna. Dzięki lekkiej linii melodycznej i jednoczenie dużej sile wyrazu stanowi pewną organiczną całość. Kompozytor realizując swoje śmiałe muzyczne wizje, zachowywał jednocześnie równowagę między muzyką nowoczesną i tradycyjną, w ten sposób że jego dzieła są przystępne dla szerokiego kręgu melomanów^[4].

Wybrana muzyka filmowa

Nagrody i odznaczenia

• Nagroda Państwowa ZSRR (dwukrotnie, 1967 i 1976)
• Państwowa Nagroda Federacji Rosyjskiej (1995)
• Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy (2 września 2005)
• Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy (29 sierpnia 2000)
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy (1967)
• Medal „Za pracowniczą wybitność” (1957)

I inne.

Przypisy