Amur czarny
Mylopharyngodon piceus[1]
(Richardson, 1846)
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

karpiokształtne

Rodzina

karpiowate

Rodzaj

Mylopharyngodon
Peters, 1881

Gatunek

amur czarny

Synonimy
  • Barbus tonkinensis Sauvage, 1884
  • Leucisculus fuscus Oshima, 1920
  • Leuciscus aethiops Basilewsky, 1855
  • Leuciscus piceus Richardson, 1846
  • Myloleuciscus aethiops (Basilewsky, 1855)
  • Myloleuciscus atripinnis Garman, 1912
  • Myloleucus aethiops (Basilewsky, 1855)
  • Mylopharyngodon aethiops (Basilewsky, 1855)
  • Mylopharyngodon pisceus (Richardson, 1846)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

brak danych

Amur czarny[3] (Mylopharyngodon piceus) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Mylopharyngodon.

Występowanie

Chiny i Tajwan oraz południowa część dorzecza Amuru. Aklimatyzowany w dorzeczu Wołgi, Dunaju, w północnej części zlewiska Morza Czarnego oraz w Ameryce Płn.

Zasiedla spokojne i głębokie wody płynące oraz jeziora o podłożu mulistym lub piaszczystym. Jest mało wrażliwy na zmiany temperatury wody.

Opis

Osiąga 80 cm długości (największy osobnik 148 cm i 39,5 kg masy ciała)[4]. Ciało walcowate, wydłużone, brzuch zaokrąglony. Pysk tępy, pomiędzy otworami nosowymi lekko wgłębiony, oczy małe, otwór gębowy lekko dolny. Łuski duże 39–42 wzdłuż wyraźnie zaznaczonej linii bocznej. 1 lub 2 szeregi (4–5 lub 1,4–4,1) masywnych zębów gardłowych służących do miażdżenia muszli mięczaków. W płetwie grzbietowej 9, a w odbytowej 10 promieni, wszystkie promienie są miękkie.

Ubarwienie grzbietu ciemne, prawie czarne, boki nieco jaśniejsze, brzuch brudnobiały o słabym, srebrzystym połysku. Wszystkie płetwy ciemnoszare.

Odżywianie

Żywi się głównie ślimakami z rodzaju Viviparus. Zjada również owady wodne.

Rozród

O rozrodzie amura czarnego nic nie wiadomo oprócz tego, że ikra swobodnie unosi się w toni wodnej.

Znaczenie gospodarcze

W Azji poławiany na dużą skalę. Hodowany w stawach.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Mylopharyngodon piceus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ Mylopharyngodon piceus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. ↑ G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
  4. ↑ FishBase.org

Bibliografia

  • Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.
  • Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby słodkowodne. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk, Eligiusz Nowakowski i Jacek Wagner. Warszawa: Świat Książki, 1997. ISBN 83-7129-441-7.
  • Mylopharyngodon piceus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 24 czerwca 2009]
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.