Amfibrach (gr. amphíbrachys, dosł. z obu stron krótki) w metryce iloczasowej – stopa metryczna składająca się z trzech sylab: jednej długiej między dwiema krótkimi.

W polskich wierszach odpowiednikiem jest sekwencja składająca się z jednej sylaby akcentowanej między dwiema nieakcentowanymi. W języku polskim występuje bardzo często, prawie[1] każdy trzysylabowy wyraz jest amfibrachem (np. kolega), łatwo też układać z amfibrachów wiersze sylabotoniczne, np.

Po morzach wędrował, był kiedyś Farysem,
Pod palmą spoczywał, pod ciemnym cyprysem,
Z modlitwą Araba był w gmachach Khaaba,
(…)

(Juliusz Słowacki, Duma o Wacławie Rzewuskim)

Przypisy

  1. ↑ Nie licząc wyrazów akcentowanych proparoksytonicznie, np.: poszliśmy, zrobiłbyś, fizyka, osiemset.

Bibliografia

  • Wiktor J. Darasz, Amfibrach, Język Polski, 1-2/1999, s.105-111.
  • Maria Dłuska, Studia z teorii i historii wersyfikacji polskiej, tom II, Warszawa 1978.
  • Kazimierz Wóycicki, Forma dźwiękowa prozy polskiej i wiersza polskiego, Warszawa 1960.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.