Alma Redemptoris Mater
ilustracja
Autor

Herman z Reichenau

Tematyka

religijna

Typ utworu

hymn, antyfona

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Niemcy

Język

łacina

Data wydania

XI w.

Zapis neumiczny melodii

Alma Redemptoris Mater − łaciński hymn na cześć Maryi Panny, napisany heksametrem, jedna z czterech oficjalnych antyfon maryjnych śpiewanych na zakończenie komplety w liturgii brewiarzowej Kościoła rzymskokatolickiego[1].

Uznaje się, iż autorem jest Herman z Reichenau[2]. Miał oprzeć się na pismach Fulgencjusza z Ruspe, Epifaniusza z Salaminy oraz Ireneusza z Lyonu[3]. W XIV w. antyfonę zacytował Geoffrey Chaucer w jednej ze swych Opowieści kanterberyjskich. Antyfonę tę uczynił przedmiotem swej medytacji-modlitwy na Placu Hiszpańskim w Rzymie w 1988 Jan Paweł II[4].

Pierwotnie była odmawiana tylko w okresie od 1. niedzieli Adwentu do Ofiarowania Pańskiego (2 lutego). Polskim odpowiednikiem jest antyfona Matko Odkupiciela[5].

Tekst i tłumaczenie

Tradycyjny tekst łaciński:
Alma Redemptoris Mater, quæ pervia cæli
Porta manes, et stella maris, succurre cadenti,
Surgere qui curat, populo: tu quæ genuisti,
Natura mirante, tuum sanctum Genitorem
Virgo prius ac posterius, Gabrielis ab ore
Sumens illud Ave, peccatorum miserere.

Tradycyjne polskie tłumaczenie[5]:
1Matko Odkupiciela, z niewiast najsławniejsza,
Gwiazdo Morska, do nieba ścieżko najprościejsza,
Tyś jest przechodnią bramą do raju wiecznego,
Tyś jedyną nadzieją człowieka grzesznego.

2Racz podźwignąć, prosimy, lud upadający,
w grzechach swych uwikłany, powstać z nich pragnący,
Tyś cudownie zrodziła światu Zbawiciela,
Tyś sama wykarmiła Twego Stworzyciela.

3Panno, przedtem i potem ze świata podziwieniem,
uczczona Gabryjela wdzięcznym pozdrowieniem;
Racz się wstawić, o Panno, za nami grzesznymi,
ratuj nas, opiekuj się sługami Twoimi.

Przypisy

  1. ↑ Paweł VI: Konstytucja Apostolska „Pieśń chwały” wprowadzająca w życie Liturgię Godzin uchwaloną dekretem Drugiego Soboru Watykańskiego. W: Liturgia godzin zakonów franciszkańskich w Polsce. T. 1. Wrocław: Franciszkańskie Wydawnictwo św. Antoniego, 2013, s. 51-52. ISBN 978-83-63084-17-2.
  2. ↑ I canti di Sion. Liber cantualis ad usum Formationis Domorum. Wyd. 4. Jerozolima: Franciscan Printing Press, 2009, s. 61. (wł.).
  3. ↑ Christian Raab, Harry Hagan: The Tradition of Catholic Prayer by Christian. Collegeville: Liturgical Press, 2007, s. 234. ISBN 978-0-8146-3184-3. (ang.).
  4. ↑ Jan Paweł II: Preghiera del Santo Padre Giovanni Paolo II in Piazza di Spagna. www.vatican.va, 1988-12-08. [dostęp 2014-01-29]. (wł.).
  5. 1 2 Liturgia godzin. Okres zwykły tygodnie I-XVII. Poznań: Pallottinum, 1987, s. 1018. ISBN 83-7014-194-3.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.