Alkantarzyści
Dewiza: Pax et Bonum / Pokój i Dobro
Herb zakonu
Nazwa łacińska

Ordo Fratrum Minorum Discalcetatorum
Ordo Fratrum Minorum Strictoris Observantiæ Discalceatorum

Skrót zakonny

O.F.M. Disc., O.F.M. Alc.

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Założyciel

Jean de Guadalupe

Data założenia

1496

Dyskalceaci (Ordo Fratrum Minorum Discalceatum) bądź alkantarzyści lub alkantaryni – ruch odnowy w łonie Zakonu Braci Mniejszych utrzymujący żywe pragnienie surowszej dyscypliny. Dyskalceaci opierali się na dziele św. Piotra z Alkantary (stąd ich nazwa), który stał się ich przełożonym. Rozwinęli się szczególnie w Hiszpanii, Portugalii i we Włoszech w okresie XVI-XIX w. Próba ich osiedlenia się na ziemiach polskich nie powiodła się[1]. Ostatecznie kres ich istnieniu położyła Unia Leoniańska.

Alkantarzyści na ziemiach polskich

Obraz przedstawiający przybycie alkantarzystów do Prudnika

Jedyna[2] obecność alkantarzystów na ziemiach polskich wiąże się z postacią zakonnika Lotara, niegdyś alumna prowincji saksońskiej, który w odpowiedzi na propozycję biskupa wrocławskiego kardynała Diepenbrocka dotyczącą założenia na terenie diecezji konwentu zakonnego alkantarzystów, przybył 21 lutego 1852 do Prudnika. Alkantarzyści otrzymali w darze od mistrza rzeźnickiego, radnego Franciszka Schneidera, kawałek ziemi o powierzchni, 12 morgów, położony w lasku poza miastem w okolicy Koziej Góry[3].

Zakonnicy 22 marca 1852 rozpoczęli budowę klasztoru, którą ukończono w lipcu. 9 sierpnia 1852 biskup poświęcił klasztor z kaplicą. Alkantarzystom nie układała się współpraca z nowym wrocławskim biskupem Heinrichem Försterem. W wyniku konfliktu z księżmi diecezjalnymi w lutym 1855, alkantarzyści z nakazu biskupa Förstera, opuścili klasztor w Prudniku[3].

Przypisy

  1. ↑ Był to klasztor w Prudniku Śląskim w latach 1852–1855. Zob. Prudnik-Las. Historia klasztoru franciszkanów.
  2. ↑ Prudnik – gdziebylec.pl – cała Polska w kieszeni [online], gdziebylec.pl [dostęp 2021-02-11].
  3. 1 2 Prudnik Las – historia klasztoru franciszkanów. Regiopedia, Opolskie, encyklopedia regionów [online], web.archive.org, 4 czerwca 2016 [dostęp 2021-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-04].

Bibliografia

  • Antoni Dudek: Alkantaryni na Śląsku (1847-1855). Wrocław: Wydawnictwo św. Antoniego, 2006, s. 10–27. ISBN 83-88598-70-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.