Alice Miller
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1923
Piotrków Trybunalski

Data i miejsce śmierci

14 kwietnia 2010
Saint-Rémy-de-Provence

Zawód, zajęcie

psycholożka, psychoterapeutka, filozofka

Alma Mater

Uniwersytet w Bazylei

Strona internetowa

Alice Miller (ur. 12 stycznia 1923 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 14 kwietnia 2010 w Saint-Rémy-de-Provence) – polsko-szwajcarska psycholożka, psychoterapeutka i filozofka pochodzenia żydowskiego. Autorka wielu książek o tematyce z zakresu psychologii dziecięcej.

Autorka bestsellerowej książki Dramat udanego dziecka wydanej w 1979.

Życiorys

Urodziła się 12 stycznia 1923 w Piotrkowie Trybunalskim jako Alicja Englard[1], w rodzinie żydowskiej. Była najstarszą córką Gutty i Meylecha Englardów. Miała też młodszą o pięć lat siostrę Irenę. W latach 1931–1933 rodzina przeniosła się do Berlina, gdzie dziewięcioletnia Alicja uczyła się języka niemieckiego. W związku z dojściem do władzy w Niemczech narodowych socjalistów w 1933, rodzina Englardów wróciła do Piotrkowa Trybunalskiego. Jako młoda kobieta Miller zdołała uciec z żydowskiego getta w Piotrkowie Trybunalskim. Później udało jej się przemycić matkę i siostrę z getta. W 1941 jej ojciec zginął w getcie. II wojnę światową przeżyła w Warszawie pod przybranym nazwiskiem Alicja Rostowska.

W 1946 wyemigrowała do Szwajcarii, gdzie zdobyła stypendium umożliwiające studia na Uniwersytecie w Bazylei. Zachowała swoje przybrane imię Alice Rostovska. W 1949 poślubiła szwajcarskiego socjologa Andreasa Millera, również pochodzącego z Polski. Para rozwiodła się w 1973 roku. Mieli dwoje dzieci: syna Martina (ur. 1950) i cókę Julikę (ur. 1956)[2].

W 1953 uzyskała doktorat z filozofii, psychologii i socjologii[3]. W latach 1953–1960 Miller studiowała psychoanalizę, którą później praktykowała w latach 1960–1980 w Zurychu.

W 1979 wydała książkę Dramat udanego dziecka. Dzięki niej w wielu krajach udało się wprowadzić zakaz stosowania kar cielesnych wobec dzieci[2].

W 1980 po 20 latach swojej pracy jako psychoanalityk i trener analityków, Miller podjęła decyzję o zaprzestaniu psychoanalizy i skupieniu się na systematycznym badaniu dzieciństwa. Stała się wówczas krytyczna zarówno wobec prac Sigmunda Freuda, jak i Carla Gustava Junga. Jej pierwsze trzy książki powstały z badań, które podjęła w odpowiedzi na to, co uważała za główne słabe punkty w dziedzinie psychoanalitycznej. Do czasu opublikowania swojej czwartej książki, nie wierzyła już, że psychoanaliza jest realna pod jakimkolwiek względem. W 1985 opuściła Szwajcarię i przeniosła się do Saint-Rémy-de-Provence w południowej Francji.

Alice Miller zmarła 14 kwietnia 2010 wieku 87 lat w swoim domu w Saint-Rémy-de-Provence. Popełniła samobójstwo niedługo po zdiagnozowaniu u niej zaawansowanego raka trzustki[4].

Książki wydane po polsku

  • Bunt ciała, przekład Anna Gierlińska, wyd. Media Rodzina 2006, ISBN 83-7278-142-7.
  • Dramat udanego dziecka, przekład Natasza Szymańska po osobistej adjustacji autorki, wyd. Jacek Santorski & CO Warszawa 1995, ISBN 83-85386-61-0.
  • Dramat udanego dziecka, przekład Natasza Szymańska, wyd. Media Rodzina 2007, ISBN 978-83-7278-236-6.
  • Gdy runą mury milczenia (wcześniejszy tytuł: Mury milczenia), wyd. Media Rodzina 2006, ISBN 978-83-7278-143-7.
  • Pamięć Wyzwolona, przekład Jadwiga Hockuba, wyd. Jacek Santorski & CO Warszawa 1995, ISBN 83-85386-59-9.
  • Ścieżki życia, wyd. Media Rodzina 2000, ISBN 83-7278-008-0.
  • Zniewolone dzieciństwo. Ukryte źródła tyranii, wyd. Media Rodzina 2000, ISBN 83-85594-83-3.

Przypisy

  1. ↑ Alice Miller | Książki | Wydawnictwo Media Rodzina [online], Media-Rodzina [dostęp 2023-07-13] (pol.).
  2. 1 2 Boguslaw Sliwerski Odpowiedz, Dzięki niej prawnie zakazano bicia dzieci. Kim była Alice Miller? [online], TwojaHistoria.pl, 12 marca 2022 [dostęp 2023-07-13] (pol.).
  3. ↑ Martin Miller: Das wahre „Drama des begabten Kindes”. Die Tragödie Alice Millers. Freiburg im Breisgau 2013, ISBN 978-3-451-61168-1. s. 21, 26, 29.
  4. ↑ William Grimes, Alice Miller, Psychoanalyst, Dies at 87; Laid Human Problems to Parental Acts, „The New York Times”, 27 kwietnia 2010, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-12-28] (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.