Siedziba Aliansu Ewangelicznego

Alians Ewangeliczny w RPpolska organizacja międzywyznaniowa zrzeszająca Kościoły, zbory i inne organizacje (np. fundacje) związane z ewangelikalnym protestantyzmem. Jego celem jest reprezentowanie i wspieranie działalności ewangelicznego chrześcijaństwa w Polsce. Polski Alians współpracuje ze Światowym Aliansem Ewangelikalnym oraz z Europejskim Aliansem Ewangelikalnym. Od lutego 2019 przewodniczącym Aliansu jest pastor dr Marek Kamiński[1].

Historia

Utrata korzyści związanych z członkostwem w PRE spowodowała, że KZ próbował zrekompensować te straty na drodze rozwoju własnego Kościoła oraz inicjatyw ekumenicznych skierowanych do innych ugrupowań o charakterze zielonoświątkowym. Rozmowy z innymi kościołami zielonoświątkowymi nie powiodły się, wobec tego liderzy KZ (głównie Kazimierz Sosulski i Edward Czajko) wystąpili z inicjatywą utworzenia Aliansu Ewangelicznego. 21 czerwca 1999 w siedzibie Kościoła Zielonoświątkowego w Warszawie odbyła się konferencja przedstawicieli Kościołów ewangelikalnych w Polsce, podczas której podjęto uchwałę o utworzeniu Aliansu. W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele następujących kościołów: Kościół Zielonoświątkowy, Kościół Zborów Chrystusowych, Kościół Ewangelicznych Chrześcijan, Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej, Kościół Boży w Chrystusie, Ewangeliczna Wspólnota Zielonoświątkowa, Ursynowska Społeczność Chrześcijańska, Kościół Dobrego Pasterza oraz organizacje ewangelikalne[2].

21 stycznia 2000 został wpisany do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych jako krajowa organizacja kościelna, dział B pozycja 5[3]. W 2007 roku do Aliansu przystąpił Kościół Chrześcijan Baptystów. W 2009 roku powstała Komisja Wspólna Przedstawicieli Rządu RP i Aliansu Ewangelicznego w RP[4]. We wrześniu 2010 roku szeregi Aliansu opuścił Kościół Zielonoświątkowy w RP, główny inicjator Aliansu, ponieważ niewielkie wspólnoty miały ten sam głos, co wiodące, w wyniku czego KZ był marginalizowany. KZ zarzucał też dla KCh zawłaszczenie sobie Aliansu. 15 stycznia 2015 Kościół ten ponownie stał się jego członkiem (przedtem jednak dokonano zmian w Statucie i odtąd do Zarządu wchodzić mogą tylko zwierzchnicy najważniejszych kościołów ewangelikalnych)[5].

Alians bywa krytykowany za niewielką skuteczność[5].

Przewodniczący Aliansu

Sekretarze generalni Aliansu

Cele Aliansu

  • wspieranie i inicjowanie współpracy pomiędzy Kościołami i innymi organizacjami ewangelikalnymi
  • wypowiadanie się w kwestiach etycznych, moralnych, społecznych i religijnych zgodnie ze światopoglądem ewangelicznym
  • organizacja działalności charytatywnej
  • wspieranie działalności wychowawczej i kulturalnej (przez np.: zakładanie i prowadzenie szkół, przedszkoli, uczelni, wydawanie czasopism i książek)

Członkostwo

Członkami zwyczajnymi Aliansu są Kościoły ewangelikalne, zaś członkiem stowarzyszonym może być także inna organizacja.

Członkowie zwyczajni

Członkowie stowarzyszeni

  • CCI – Polska
  • Chrześcijańska Fundacja „De’Ignis” – Polska
  • Chrześcijańska Fundacja „Życie i Misja”
  • Chrześcijańskie Stowarzyszenie Akademickie
  • Chrześcijańskie Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom „Misja Nadziei”
  • Fundacja „Głos Ewangelii”
  • Fundacja „Młodzież dla Chrystusa – Polska”
  • Fundacja „PROeM”
  • Fundacja Chrześcijańska „OWRze”
  • Fundacja Radio Chrześcijanin
  • Misja Pokoleń
  • Ruch Nowego Życia
  • Scripture Union
  • Społeczność Ewangelizacji Dzieci
  • Stowarzyszenie „Fala”

Przypisy

  1. 1 2 3 Alians Ewangeliczny – Alians Ewangeliczny w RP [online], aliansewangeliczny.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).
  2. Jańczuk 2016 ↓, s. 180.
  3. Kościoły i związki wyznaniowe wpisane do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych. mswia.gov.pl. [dostęp 2015-09-04].
  4. Zieliński 2013 ↓, s. 107.
  5. 1 2 Jańczuk 2016 ↓, s. 181.
  6. 1 2 Nowe władze Aliansu Ewangelikalnego w RP. baptysci.pl. [dostęp 2015-01-17]. (pol.).
  7. Od sekretarza generalnego Aliansu. www.aliansewangeliczny.pl. [dostęp 2015-01-17]. (pol.).

Bibliografia

  • Alians Ewangeliczny w RP, red. Władysław Dwulat, Warszawa 2009, passim.
  • L. Jańczuk. Ekumenizm polskiego środowiska ewangelikalnego. Roczniki Teologiczne”. T. LXIII, z. 7, s. 171-189, 2016. KUL. 
  • Mirosława R. Weremiejewicz. Alians Ewangeliczny. „Studia i Dokumenty Ekumeniczne”. Nr 2, 2009. 
  • Tadeusz J. Zieliński: Protestantyzm ewangelikalny. Studium specyfiki religijnej. Warszawa: 2013, s. 106-107.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.