Młodość

Aleksandr Iwanowicz Warniek urodził się w Petersburgu 27 czerwca 1858 roku w rodzinie architekta miejskiego Iwana Aleksandrowicza Warnieka (1819–1877)^[3]. Jego dziadek był słynnym portrecistą (Aleksandr Grigoriewicz Warniek, 1782–1843). Bardzo możliwe, że na przyszły wybór zawodu marynarza przez Warnieka wpłynęła książka „Podróż dookoła świata” nawigatora, kapitana Otto von Kotzebue^[4].

Nauka

W 1878 roku ukończył Szkołę Marynarki Wojennej i jako gardes-marine wyruszył w swoją pierwszą zagraniczną podróż na fregacie „Książę Pożarski”^[5]. Na początku lat 80. rozpoczął studia w Akademii Marynarki Wojennej, które ukończył w 1882 roku. Następnie został oddelegowany na wydział Hydrograficzny i zaczął specjalizować się w hydrografii.

Praca Akademicka

Po odejściu w 1903 roku od bezpośredniego udziału w wyprawach badawczych mórz arktycznych, zaczął angażować się w pracę pedagogiczną, organizacyjną i badawczą. W tym samym roku Warniek został dowódcą szkoleniowego krążownika „Westnik”, a w następnym roku został mianowany inspektorem Liceum Aleksandrowskiego. Został członkiem Komisji Rozwoju Szlaku Morza Północnego, której przewodniczył Wilkitski. Komisja zajmowała się organizacją badań hydrograficznych i tworzeniem projektów statków arktycznych, jak również opracowała projekt dogłębnych badań Szlaku Morza Północnego. Był także członkiem Akademii Morskiej i Rady Naukowej Hydrografii. W 1904 roku awansował na stopień kapitana, a w 1909 roku na stopień generała dywizji admiralicji. W 1912 roku Warnek odszedł ze służby wojskowej w randze generała porucznika admiralicji^[5].

Pierwsza wojna światowa i emigracja

W latach 1914–1916 Warniek pracował w centralnej administracji Ministerstwa Morskiego. W 1917 roku przeniósł się z Petersburga do rodzinnej miejscowości Moskalewka na wybrzeżu Morza Czarnego z powodu rewolucyjnych wystąpień w mieście. W październiku 1917 roku wyemigrował na Półwysep Krymski. Jesienią 1920 roku wraz z żoną i najstarszą córką został zmuszony do emigracji za granicę (dwóch synów opuściło Rosję wraz z Korpusem Morskim). Pierwsze pół roku na wygnaniu Warniek spędził w Konstantynopolu, następne trzy lata na Sycylii, po czym przeniósł się do Francji, gdzie osiadł w Lyonie, a później w Grenoble. Ostatnie dwa lata swojego życia spędził pod Paryżem w „Domu Rosyjskim”, gdzie zmarł 10 czerwca 1930 roku. Został pochowany na rosyjskim cmentarzu w Saint-Genevieve-des-Bois^[6].

Życie prywatne

Pierwsze małżeństwo Aleksandra Iwanowicza Warnieka było z Nadieżdą Pietrowną Moskalską (1870–1908). Jego dzieci z pierwszą żoną to: Tatiana (1894–1990), Anna (1897–1920), Piotr (1902–1980) i Eugeniusz (1906–1951). Z drugiego małżeństwa z Anną Romanowną Gerngross (1877–17.07.1961) nie było dzieci^[7].

Pierwsza ekspedycja na Ocean Arktyczny

Decyzją Głównej Dyrekcji Hydrograficznej z 1898 roku rozpoczęto przygotowania do ekspedycji, która miała na celu zbadanie Oceanu Arktycznego. Badacze mieli za zadanie przeprowadzić badania mórz północnych.

Po ekspedycji, w 1902 roku, Warniek przedstawił propozycje nazw nowo odkrytych obiektów geograficznych, m.in. Wyspy Hoockera i dwunastu innych^[9].